Untapped Cities. Ένας ιστότοπος που προτείνει διαδρομές να ανακαλύψουμε εκ νέου την πόλη μας. Ένας μικρός πυρήνας, με έδρα το Μπρούκλιν στην Νέα Υόρκη και μία ομάδα 250 συνεργατών που ιχνηλατούν τα ανεξερεύνητα σημεία πόλεων, από το Άμστερνταμ μέχρι την Λα Πας και την Κουάλα Λουμπούρ (η Αθήνα απουσιάζει).
Στις 7 Ιουλίου, η ομάδα του Untapped Cities κάλεσε, στις 7 και μισή το απόγευμα, τους νοσταλγούς αλλοτινών εποχών σε μία βόλτα στο Greenwich Village της Νέας Υόρκης. Να συναντήσουν τις λίγες επιγραφές νέον που έχουν απομείνει από τη δεκαετία του ’30, του ’40 και του ’50, που τότε σηματοδοτούσαν ανθηρά ρεστοράν, μπαρ και μαγαζιά. Ξεναγός, ο Τόμας Ρινάλντι, συγγραφέας του βιβλίου «New York Neon» – εκδόθηκε στις εκδόσεις Norton, πριν τέσσερα χρόνια.
«Θα τις δούμε το σούρουπο, καθώς αρχίζουν να φωτίζουν και είναι στα καλύτερά τους. Μερικές έχουν όμορφα αποκατασταθεί. Όλες διατρέχουν, διαρκώς, τον κίνδυνο να εξαφανιστούν. Θα μιλήσουμε για τα υλικά από τα οποία κατασκευάστηκαν, τον σχεδιασμό τους, την προέλευσή τους και το μέλλον τους!» τόνιζε η ανακοίνωση.
«Ήθελα να πάω να τις φωτογραφίσω όσο ήταν ακόμα εκεί, περιμένοντας να φωτογραφηθούν» είπε ο Ρινάλντι, στη βόλτα της 7ης Ιουλίου. Ο οποίος Ρινάλντι διαθέτει και blog, (http://nyneon.blogspot.gr/) αφιερωμένο στο πάθος του.
«Κάποιες από τις επιγραφές που θυμάμαι περισσότερο να με ενθουσιάζουν ως παιδάκι τη δεκαετία του ’80 υπάρχουν ακόμα: Η επιγραφή “Dublin House”, η επιγραφή “Nathan Famous”» δήλωσε ο Τόμας Ρινάλντι στο Hyperallergic. «Κάποιες τις θυμάμαι να εξαφανίζονται ενώ ήμουν πολύ πολύ μικρός για να τις φωτογραφίσω… Αν πρέπει να πω κάποιες που με έκαναν να πάω και ν’ αρχίσω να τραβάω φωτογραφίες, τότε θα έλεγα την ‘Ho Jo” στην Times Square (αν και δεν είναι τόσο παλιά), την επιγραφή του Variety Theatre στην Τρίτη Λεωφόρο κοντά στην 14η Οδό, το μπαρ του McHale στην Όγδοη Λεωφόρο και την επιγραφή της Colony Records, με τα κορίτσι που, φορώντας φούστα poodle, πηδά στον αέρα κρατώντας έναν δίσκο».
Πρόσθεσε ότι οι περισσότερες απ’ αυτές τις επιγραφές εξαφανίστηκαν μεταξύ 2002 και 2005. Υπάρχουν, βεβαίως, και εξαιρέσεις. Σαν την επιγραφή της Pepsi-Cola, από τη δεκαετία του ’30, στο Λονγκ Άιλαντ, η οποία στις αρχές του χρόνου χαρακτηρίστηκε αξιοθέατο από την New York City Landmark Preservation Commission, μετά από συζητήσεις που κράτησαν 30 χρόνια!
Το αέριο νέον ανακαλύφθηκε το 1898, και οι ερευνητές διαπίστωσαν την κόκκινη λάμψη του όταν τοποθετείτο σε σωλήνα, κενό αέρος. Τη δεκαετία του ‘20, σχεδόν όλες οι επιγραφές νέον ήταν αυτό το απαστράπτον κόκκινο, αν και κάποιες ήταν μπλε, καθώς περιείχαν το αργόν (άλλο αέριο). Οι αλλαγές στους κανονισμούς, τη δεκαετία του ’60, που έβαζαν περιορισμούς για επιγραφές οι οποίες προεξείχαν από τις προσόψεις των κτιρίων και το κόστος συντήρησης σηματοδότησαν την απαρχή της παρακμής.
Παρόλα αυτά, η πινακίδα νέον είχε αποκτήσει πλέον εμβληματική διάσταση. Ίσως, λόγω της έμφασης που έδωσε σε αυτήν ο Ρέιμοντ Τσάντλερ το 1940 στο «Αντίο γλυκιά μου» και τα φιλμ νουάρ που φώτιζαν με πινακίδες νέον τους δρόμους στους οποίους περιφέρονταν femmes fatales και σκληροτράχηλοι ντετέκτιβ. Κι όμως, «υπήρχαν επιγραφές νέον για εκκλησίες πριν υπάρξουν επιγραφές νέον για μπαρ», θύμισε ο Ρινάλντι.
Όλα αυτά είναι πια παρελθόν. Φθηνότερες λύσεις, όπως τα LED, εκτόπισαν τις επιγραφές νέον.
Απομένει το βιβλίο του Τόμας Ρινάλντι και οι ξεναγήσεις που κάνει σε νοσταλγούς.
πηγή: ΑΠΕ