Η Psyche Loui είναι καθηγήτρια ψυχολογίας στο Wesleyan University και παράλληλα είναι πιανίστρια και βιολίστρια. Μια ημέρα, ενώ απολάμβανε ένα κονσέρτο του Rachmaninov στο ραδιόφωνο, παρατήρησε ότι ενώ άκουγε τη μουσική αισθανόταν ρίγος στη σπονδυλική στήλη, φτερουγίσματα στο στομάχι και μια ελαφρά ταχυκαρδία. Δεν είναι η μοναδική που η μουσική που αγαπά έχει τέτοια επίδραση επάνω της. Κι άλλοι έχουν άνθρωποι δηλώνουν ότι χαίρονται τόσο πολύ όταν ακούν μουσική –είτε σε μια συναυλία, είτε στο σπίτι τους- που νιώθουν έντονα σωματικά συμπτώματα που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «δερματικοί οργασμοί».
Συνήθως ανταποκρινόμαστε έτσι σε εμπειρίες που μπορούν να εξασφαλίσουν ή να θέσουν σε κίνδυνο την επιβίωσή μας, για παράδειγμα το φαγητό, το σεξ, η πτώση με αλεξίπτωτο. Πώς είναι δυνατόν η μουσική να επιδρά τόσο έντονα στο μυαλό και στο σώμα μας όπως θα έκανε μια ερωτική επαφή;
Η Psyche Loui, μαζί με τον φοιτητή της Luke Harrison, προσπάθησαν να εξηγήσουν το φαινόμενο επισημαίνοντας ότι η γκάμα των αισθήσεων που βιώνουμε είναι πολύ ευρύτερη από αυτή που συνήθως δηλώνουμε. Σε μια έρευνα του 1991 που πραγματοποιήθηκε με επαγγελματίες μουσικούς και όχι μόνο διαπιστώθηκε ότι όταν κανείς ακούει αγαπημένα του τραγούδια μπορεί να αισθανθεί τρέμουλο, έξαψη, εφίδρωση καθώς ακόμη και σεξουαλική διέγερση.
Στη βόρεια Ινδία και στους Πακιστανούς σούφι είναι γνώριμη η ερωτική διάσταση της μουσικής όταν η ακρόαση γίνεται με απόλυτη αυτοσυγκέντρωση.
Κατά τη διάρκεια της έρευνας της Loui οι εξεταζόμενοι άκουγαν τα αγαπημένα τους κομμάτια ενώ ήταν ξαπλωμένοι μέσα σε έναν fMRI σαρωτή ενώ παράλληλα οι νευροεπιστήμονες χαρτογραφούσαν εκείνες τις περιοχές του εγκεφάλου που ανταποκρίνονταν σε όσα τραγούδια προκαλούσαν έντονα συμπτώματα, σε μια προσπάθεια να βρουν ποιοι είναι οι μηχανισμοί που οδηγούν σε αυτό το φαινόμενο.
Το κλειδί της επιτυχίας βρίσκεται στο να καταφέρει ο συνθέτης να δημιουργήσει μια μελωδία οικεία και ανοίκεια ταυτόχρονα, κάτι που ανατρέπει τις προσδοκίες μας χωρίς να τις καταστρέφει και τότε «χτυπάει» ένα τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για την ευχαρίστηση. Υπάρχει μια ανάλογη αντίδραση με εκείνη των ανθρώπων όταν κάνουν σεξ ή ναρκωτικά συνεπώς δεν είναι τυχαίο ότι αισθανόμαστε πώς εθιζόμαστε σε κάποια τραγούδια.
Όταν ακούσουμε ένα τραγούδι πολλές φορές αυτό το αίσθημα γίνεται ακόμη πιο έντονο γιατί μπορεί να χάνεται το στοιχείο της έκπληξης αλλά πλέον λειτουργούμε κάπως σαν τα σκυλιά του Pavlov. Επιπλέον πολλές φορές μπαίνουμε άθελα μας στη διαδικασία να νιώσουμε όπως ένιωσαν ο συνθέτης ή ο τραγουδιστής και ενώ με τον καιρό το συνδέουμε με γεγονότα της ζωής μας. Όλα τα παραπάνω δημιουργούν ένα εκρηκτικό συναισθηματικό κοκτέιλ.
Επίσης η Luis εντυπωσιάστηκε από πρόσφατες μελέτες που δείχνουν πως όταν συνδέονται οι ακουστικές, οι κοινωνικές και συναισθηματικές περιοχές του εγκεφάλου τόσο περισσότεροι είναι οι «δερματικοί οργασμοί».
Συνεπώς ναι, η μουσική είναι ότι πιο κοντινό στο σεξ. Πιο πολύ και από την σοκολάτα.
Πηγή: BBC.com