Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος, έχει την χαρά και την τιμή να φιλοξενεί τον διακεκριμένο Έλληνα καλλιτέχνη Συράκο Δανάλη στην τέταρτη ατομική του έκθεση με τίτλο : «πλοῖον < πλέω». Η έκθεση εγκαινιάζεται την Πέμπτη 9 Ιουλίου στις 20:00 και περιλαμβάνει έργα από την τελευταία εικαστική δουλειά του καλλιτέχνη με θεματικό πυρήνα το καράβι, ως αντικείμενο και φορέα νοήματος. Τα έργα αυτά είναι αποτέλεσμα μιας εκτεταμένης ενότητας δουλειάς των τελευταίων πέντε ετών. Στο πλαίσιο της εικαστικής του δουλειάς ο Δανάλης έχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις με κεντρικό σημείο αναφοράς στο σύνολο του έργου του τη χρήση του ξύλου.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1927, ο Συράκος Δανάλης σπούδασε σχέδιο υφάσματος στο Bergamo της Ιταλίας αλλά από πολύ νωρίς ακολούθησε τον χώρο του κινηματογράφου όπου και καθιερώθηκε ως ένας από τους σημαντικότερους έλληνες διευθυντές φωτογραφίας. Με περισσότερες από ογδόντα ταινίες μεγάλου μήκους στο ενεργητικό του, αλλά και εκατοντάδες ντοκιμαντέρ, σήριαλ και τηλεοπτικές εκπομπές κατά τη διάρκεια της εικοσαετούς συνεργασίας του με την ΕΡΤ, ο Δανάλης , βετεράνος του φακού, εργάστηκε ακατάπαυστα δημιουργώντας με το φώς και τη σκιά αφηγήσεις και αυτοτελείς κόσμους για τη μικρή και τη μεγάλη οθόνη. Στην ενασχόλησή του με τα εικαστικά ο Δανάλης καταπιάστηκε με τη δημιουργία γλυπτικών και ζωγραφικών έργων πάντα με βάση το ξύλο. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Αίγινα.
Η επιμελήτρια της έκθεσης Ήρα Παπαδοπούλου αναφέρει πως «τα έντονα χρώματα, οι καλοδουλεμένες φόρμες, οι χιουμοριστικοί υπαινιγμοί χαρακτηρίζουν τόσο τις γλυπτικές αυτές συνθέσεις όσο και την προγενέστερη ζωγραφική του ενασχόληση. Ο Δανάλης καταπιάνεται με τη δημιουργία των καραβιών του με την ίδια πειθαρχία και υπομονή που οι ξυλοναυπηγοί κατασκευάζουν τα σκάφη τους στο καρνάγιο», ενώ επισημαίνει ότι «στα πολύχρωμα πλοία-γλυπτά του, η κλίμακα είναι το κυρίαρχο μέσο που εξυπηρετεί τη βάση του εγχειρήματος: Οι αφοπλιστικές τους διαστάσεις τα μετατρέπουν σε μεγάλα παιχνίδια που επιχειρούν να μας ταξιδέψουν και να μας επαναφέρουν στη ζωντάνια και την ελευθερία της ξεχασμένης μας παιδικότητας». Τα καράβια του Συράκου Δανάλη είναι «μεγάλα για να χωρέσουν τους συνοδοιπόρους μας, γερά για τις ταραγμένες θάλασσες, πολύχρωμα και φωτεινά για να διακρίνονται από μακριά, τα καράβια αυτά είναι παιχνίδια που ταξιδεύουν τη σκέψη. Σκαριά για μεγάλα ταξίδια και μεγάλους ονειροπόλους».
Σύμβολο της ελληνικής λαϊκής παράδοσης και ιστορίας, αλλά και έργο τέχνης, το καράβι, όπως αναφέρει ο Φώτης Κόντογλου, στο διήγημά του Γιαβάς, «Τα καράβια πρέπει να μπούνε κοντά στις πιο έξοχες ζωγραφιές, κοντά στα πιο θαυμαστά αγάλματα, στα πιο μεγαλόπρεπα χτίρια. Τι λέγω; Εγώ θα τα ‘βαζα απάνω απ’ όλ’ αυτά τα χειροτεχνήματα του ανθρώπου. Γιατί τα καράβια είναι ζωντανά, γελάνε, κλαίνε, κάθουνται συλλογισμένα, ένα πράγμα που δεν το’χουνε τ’άλλα τεχνουργήματα».