Η αρχή γίνεται με μία από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις του περσινού προγράμματος, τη «Σφαγή των Παρισίων», που έτυχε θερμής υποδοχής από το κοινό και την κριτική επιτροπή και θα παρουσιαστεί για τέσσερις βραδιές στον χώρο Δ εγκαινιάζοντας τις παραστάσεις των Ελλήνων σκηνοθετών στο φετινό Φεστιβάλ (1-4 Ιουνίου, 21:00).
Η ομάδα Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων, προσέγγισε το έργο του Κρίστοφερ Μάρλοου με φρέσκια ματιά, αποκαλύπτοντας μέσα από την έντονη σκηνική δράση την ποίηση του τόσο ιδιαίτερου αυτού κειμένου. Η «Σφαγή των Παρισίων» (πιθανολογείται ότι γράφτηκε το 1592), θεωρείται μέχρι σήμερα το πιο προβληματικό έργο του Μάρλοου, σε βαθμό που να αμφισβητείται η πατρότητά του και να εκλαμβάνεται συχνά ως συρραφή αφηγήσεων των ηθοποιών της εποχής. Ο σκηνοθέτης Χρήστος Θεοδωρίδης αναδεικνύει τη σχεδόν κινηματογραφική πλοκή του έργου, δημιουργώντας μία σφιχτή δομή και μία καταιγιστική σκηνική δράση. Ένα σύνολο 10 ηθοποιών αναλαμβάνει να ενσαρκώσει τους 45 ρόλους του έργου, μαζί με ένα πλήθος εθελοντών ηθοποιών. Για τις ανάγκες της παράστασης ο χώρος Δ της Πειραιώς 260 διαμορφώνεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο, δημιουργώντας μία ξεχωριστή ατμόσφαιρα, με έντονη κίνηση και μουσική.
Ακολουθούν στις 5 Ιουνίου οι δημοφιλείς κωμικοί Λάμπρος Φισφής και Γιώργος Χατζηπαύλου, οι οποίοι παρουσιάζουν μία βραδιά γεμάτη γέλιο, στον κήπο της Πειραιώς 260, που φιλοξενεί για πρώτη φορά ένα τέτοιο θέαμα. Πρόκειται για μία παράσταση-αφιέρωμα στα νέα είδη κωμωδίας, όπου εκπρόσωποι του stand up comedy (στεντ απ κόμεντι) και του κωμικού αυτοσχεδιασμού συναντιούνται επί σκηνής και δημιουργούν ένα διαδραστικά σατιρικό Summer Comedy Party (Καλοκαιρινό Πάρτι Κωμωδίας), γεμάτο με απολαυστικές στιγμές αγνής κωμωδίας και μουσικές νότες. Στο πρώτο μέρος της παράστασης μεταφερόμαστε σε ένα comedy club από το οποίο θα παρελάσουν μερικοί από τους καλύτερους stand up κωμικούς που έχει να επιδείξει η Ελλάδα, οι Δημήτρης Μακαλιάς, Γιάννης Σαρακατσάνης, Βύρωνας Θεοδωρόπουλος, Μιχάλης Μαθιουδάκης, Ζήσης Ρούμπος, Γιώργος Αγγελόπουλος και Αριστοτέλης Ρήγας. Στο δεύτερο μέρος τη σκηνή γεμίζει η ομάδα του Κωμικού Μπουμ, που προσκαλεί το κοινό να συν-δημιουργήσουν μια αυτοσχεδιαστική παράσταση χωρίς σενάριο, χωρίς πρόβες και χωρίς ντροπή.
Από τις 6 έως τις 8 Ιουνίου ο Ευριπίδης Λασκαρίδης και η ομάδα του OSMOSIS, αποτίουν φόρο τιμής σε κάθε αποτυχημένη προσπάθεια, στη νέα τους παράσταση με τίτλο «Τιτάνες» που παρουσιάζεται στην Πειραιώς 260 (χώρος Ε, στις 21:00). Δύο χρόνια μετά το «Relic», που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2015 και σημείωσε διεθνή επιτυχία, συμμετέχοντας σε 20 φεστιβάλ, ο κόσμος του θεάτρου και του χορού έχει στρέψει την προσοχή του στη νέα δουλειά του Έλληνα δημιουργού, που κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στην Αθήνα, προτού συνεχίσει σε Βαρκελώνη, Τορίνο, Άμστερνταμ και Παρίσι κ.α.
Βραβευμένος με το Pina Bausch Fellowship το 2016 και έχοντας κερδίσει για τους «Τιτάνες» την τιμητική υποστήριξη από το πρόγραμμα New Settings του Ιδρύματος HERMES, ο Ευριπίδης Λασκαρίδης καταθέτει τη ματιά του πάνω στη φύση της αποτυχίας. Δύο μοναχικά πλάσματα, φιγούρες παράξενες που ζουν ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, παίζουν με τα υλικά του κόσμου- με τα μικρά και τα μεγάλα, με τα φώτα των άστρων- κινούμενοι σε έναν απροσδιόριστο τόπο, σε ένα σύμπαν οικείο και ταυτόχρονα άγνωστο.
Στο Θέατρο Ολύμπια, ο Σίμος Κακάλας καταπιάνεται με το αγαπημένο του είδος, το βαριετέ, παρουσιάζοντας με την Εταιρεία Θεάτρου Χώρος το αυτοσαρκαστικό, αυτοαναφορικό βαριετέ «Greek Freak / all star game» στις 12 – 14 Ιουνίου (21:00). Πρωταγωνιστής είναι ένας χορός σεσημασμένων καλλιτεχνών, καταδικασμένων από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Διαδικτύου να βρίσκονται ισοβίως επί σκηνής, με την υποχρέωση να παράγουν συνεχώς άρτια καλλιτεχνικά προϊόντα, να διασκεδάζουν και να γοητεύουν κοινό και κριτικούς. Μέσα τους βαθιά ξέρουν ότι, σε περίπτωση αποτυχίας, τους περιμένει ο καλλιτεχνικός Καιάδας του καλοκαιριού, η πείνα και ο θάνατος. Πλειάδα προσωπικοτήτων θα τους συντρέξει στη μάταιη αυτή προσπάθεια να αποδείξουν ότι ακόμα συνεχίζουν να δημιουργούν.
Στο «Greek Freak / all star game», μέσω της κωμωδίας ο θίασος κάνει ένα καυστικό σχόλιο για τη σημερινή πολιτική και κοινωνική κατάσταση. Η παράσταση επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του καλλιτέχνη τόσο με το γέλιο, όσο και με το κοινό, προκαλώντας τα όρια ανοχής της κοινωνίας, που επιμένει να προσκολλάται στο ένδοξο παρελθόν.