Ο Λοράν Βοκιέ είναι «ο νέος ισχυρός άνδρας μιας εξασθενημένης δεξιάς». Πολωτικός και φιλόδοξος, θιασώτης μιας «δεξιάς πραγματικά δεξιάς». Το βέβαιο είναι ότι είναι ο επικεφαλής μίας πολιτικής οικογένειας που χρειάζεται επειγόντως αναδόμηση.
«Για το Κόμμα Les Republicains η χρονιά τελειώνει καλύτερα απ΄ ό,τι ξεκίνησε. Οι οπαδοί έδωσαν την καλύτερη απάντηση σε όσους ήθελαν με σπουδή με ενταφιάσουν το κόμμα», γράφει με ενθουσιασμό ο Ιβ Τρεάρ στη Figaro.
Το ποσοστό που εξασφάλισε στην χθεσινή ψηφοφορία (75%), όχι μόνο επέτρεψε στον Βοκιέ να εκλεγεί από τον πρώτο γύρο, αλλά δημιουργεί προσδοκίες για συσπείρωση μίας παράταξης σε κρίση: «ψευδαίσθηση», προειδοποιεί η Le Parisien: «Η πολωτική για τα κοινωνικά θέματα (οικογένεια, εγκληματικότητα, ασφάλεια….) πολιτική του γραμμή δεν θα του επιτρέψει ποτέ να επιτύχει συσπείρωση πέραν της «συντηρητικής δεξιάς», γράφει ο Φρεντερίκ Βεζάρ.
Τα στελέχη του κόμματος δεν τον θέλουν, όμως οι οπαδοί τον λατρεύουν. Οι αντίπαλοί του στο κόμμα «Les Republicains», υποστηρικτές της γραμμής «οτιδήποτε εκτός του Βοκιέ», φοβούνται ότι η ρητορική του για «μια δεξιά πραγματικά δεξιά» και η υιοθέτηση υπερδεξιών θέσεων θα οδηγήσει στην γκετοποίηση της παράταξης, καταδικάζοντάς της στην αντιπολίτευση. Ομως ο λαός της δεξιάς βλέπει σε αυτόν τον δρόμο προς την επανάκτηση της εξουσίας.
Για τους πολιτικούς του αντιπάλους, ο Λοράν Βοκιέ δεν διστάζει να απομακρυνθεί για να ψαρέψει στα νερά του Εθνικού Μετώπου και οι θέσεις του εμφανίζουν μία ιδεολογική και πολιτική συγγένεια με το Εθνικό Μέτωπο σε τομείς όπως η ασφάλεια, η εκπαίδευση, η μετανάστευση.
Οι υποστηρικτές του προβάλλουν την σύγκρουση των δύο κόσμων: του κόσμου των μεγάλων αστικών κέντρων «που ζει μία ευτυχισμένη παγκοσμιοποίηση» και της περιφέρειας, του κόσμου των μη προνομιούχων και των περιθωριοποιημένων, που αποτέλεσαν και το προνομιακό ακροατήριο του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν.
Οι οπαδοί του προορίζουν τον Λοράν Βοκιέ για να δώσει τη μάχη αυτού του συγκερασμού αυτών των δύο λογικών, της σύνθεσης που θα οδηγήσει στη συνύπαρξη «της κεντροδεξιάς πτέρυγας με την παραδοσιακή δεξιά και μέχρι και τις ιδέες του Σαρλ Πασκουά». Οι αντίπαλοί του θεωρούν ότι αυτό ακριβώς θα οδηγήσει , όχι στη διάσπαση, αλλά στην αργή αποσύνθεση της δεξιάς παράταξης της Γαλλίας.
Πάντως, στον δρόμο του προς την ηγεσία της παράταξης της γαλλικής δεξιάς, ο Λοράν Βοκιέ έπαιξε το χαρτί του λαϊκισμού.
«Λαϊκιστής; Από πότε στη δημοκρατία τον να ασχολείσαι με αυτό που σκέφτονται οι άνθρωποι έγινε βρισιά;», απαντά.
Ο Λοράν Βοκιέ προέρχεται από οικογένεια βιομηχάνων της βόρειας Γαλλίας και είναι προϊόν των Μεγάλων Σχολών της Γαλλίας, γεγονός που τον φέρνει πιο κοντά στις αστικές ελίτ: Ecole Normale, Institut des Sciences Politiques και στη συνέχεια Ecole Nationale d’Administration, για να ακολουθήσει η συνεχής αλληλοδιαδοχή των πόστων, διαδρομή που διέτρεξε όπως ο δρομέας καταπίνει τα χιλιόμετρα .
«Προέρχομαι από καλή οικογένεια και είμαι το προϊόν των μεγάλων γαλλικών σχολών. Είμαι πολύ υπερήφανος γι΄αυτό», είχε δηλώσει παλαιότερα.
Ανθρωποι με τους οποίους διασταυρώθηκε στα μαθητικά και τα φοιτητικά του χρόνια θεωρούν ότι τίποτε δεν οδηγούσε στην πρόβλεψη ότι προοριζόταν για πολιτική καριέρα.
Σύμφωνα με καθηγήτρια Λογοτεχνίας στο Stanford Σεσίλ Αλντουί, η οποία ήταν συμμαθήτριά του στο λύκειο και στην Ecole Normale, «όλα ήταν παιγνίδι, να νικήσει τους άλλους να είναι πρώτος. Υπήρχε μία πλευρά παιδιού, μέχρι ανωριμότητας, όπου οι σπουδές δεν ήταν για να μάθει, να αναπτυχθεί, αλλά για να κερδίσει…». «Το κίνητρο του ήταν η πρόκληση, ο ανταγωνισμός. Οσο πιο περίπλοκο είναι, τόσο περισσότερο του αρέσει», λέει μία βουλευτής και συνεργάτις του, η Ιζαμπέλ Βαλαντέν.