«Με αφορμή την έξαρση της εποχικής γρίπης και του κοροναϊού αποκαλύπτεται σε όλο του το μέγεθος από τη μια το τεράστιο ζήτημα με τις ελλείψεις σε όλες τις βαθμίδες της πρωτοβάθμιας υγείας, αλλά και τις χρόνιες ελλείψεις στα σχολεία, τόσο στον εξοπλισμό (υλικά υγιεινής και καθαριότητας) όσο και στο απαραίτητο προσωπικό (καθαρίστριες, σχολίατροι κ.α.) και από την άλλη το τεράστιο ζήτημα με τις άδειες των αναπληρωτών, συμβασιούχων εκπαιδευτικών. Σε μια συγκυρία τόσο κρίσιμη για την υγεία όλων μας, η ανυπαρξία επαρκών αδειών για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που στελεχώνουν αυτή τη στιγμή τα δημόσια σχολεία και αποτελούν παραπάνω από το ¼ του εκπαιδευτικού δυναμικού, δεν μας αγανακτεί, μας εξοργίζει και έρχεται να συμπληρώσει τον χάρτη των λειψών αδειών για τους αναπληρωτές που διεκδικούμε εδώ και χρόνια: αδειών ανατροφής και ασθένειας τέκνου, αναρρωτικών αδειών, αδειών για χρόνια νοσήματα, συνδικαλιστικών και πάει λέγοντας.
Αυτή τη στιγμή είναι προκλητικό το υπουργείο να ζητάει από τους εκπαιδευτικούς να μην παρουσιαστούν στην δουλειά τους αν νοσήσουν από την εποχική γρίπη ή τον κοροναϊό όταν έχουν μόνο 15 ημέρες αναρρωτική άδεια όλη τη σχολική χρονιά, από τις οποίες για τις πρώτες 3 μέρες χάνουν και το μισό ημερομίσθιο. Στην περίπτωση των εκπαιδευτικών που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, ή έχουν κάποιο χρόνιο νόσημα, που αυξάνεται και ο κίνδυνος για την υγεία τους, και πάλι οι άδειες είναι λιγότερες.
Το υπουργείο κρατάει απαράδεκτη στάση αδιαφορίας όταν δεν υπάρχει άδεια επαπειλούμενης κύησης για την έγκυο μητέρα, ούτε άδεια ασθένειας τέκνου Φυσικά η άδεια ανατροφής είναι ελάχιστη (μόνο 3.5 μήνες) ενώ η άδεια πατρότητας είναι ανύπαρκτη.
Όλα αυτά δείχνουν ξεκάθαρα το σταυροδρόμι στην/ στον αναπληρώτρια/ ή εκπαιδευτικό: ΔΟΥΛΕΙΑ Ή ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ. Οι αναπληρωτ(ρι)ες εκβιάζονται σε άδειες άνευ αποδοχών, ενσήμων και προϋπηρεσίας για να μην χάσουν την θέση τους ή οδηγούνται σε παραίτηση και σε οικονομική εξαθλίωση. Αυτή η πολιτική επιλογή εκβιασμού και τιμωρίας προς τους εκπαιδευτικούς που ενδέχεται να αρρωστήσουν, να έχουν κάποιο χρόνιο νόσημα ή να γίνουν γονείς –για να μην αναφερθούμε και στις συνδικαλιστικές άδειες, η χρήση των οποίων είχε ως αποτέλεσμα να κοπούν από αναπληρώτριες εκπαιδευτικούς προϋπηρεσίες μηνών παράνομα και αυθαίρετα στα κρυφά- είναι πολιτικές των κυβερνήσεων που ακολουθούν πιστά τις επιταγές ΕΕ και ΟΟΣΑ και επιδιώκουν να καθιερώσουν την ελαστική εργασία σε όλους τους χώρους δουλειάς και να καταστήσουν τους εργαζόμενους λάστιχα, αναλώσιμους και επισφαλείς, να κινούνται αέναα στο φάσμα μεταξύ ανεργίας-εργασίας.
Είναι απαράδεκτο αυτή τη στιγμή να απειλούμαστε μετά από 5-10-15 χρόνια αναπλήρωσης με απόλυση ή παραίτηση από το υπουργείο γιατί αρρωστήσαμε ή γινόμαστε γονείς. Δεν θα μείνουμε σιωπηλοί σ’ αυτή την τραγική κατάσταση, που βάζει σε κίνδυνο τις ζωές μας και την εργασία μας.
Απαιτούμε: