Μια εμβληματική ημέρα για όλους όσους έχουν κοπιάσει για να αποδείξουν, -μέσα από πολλή, εναλλλακτική, ριψοκίνδυνη, για τις αντιδράσεις που προκαλεί, δουλειά-, ότι η καλλιτεχνική παιδεία μπορεί να δημιουργήσει καλούς πολίτες και ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 90, μέσα από το πλήθος των αποφοίτων των Τμημάτων Θεατρικών Σπουδών, τις συστηματικές επιμορφώσεις του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, το πρόγραμμα Μελίνα και τις αδιάκοπες προσπάθειες οργανισμών, ιδρυμάτων, και ατόμων, η έρευνα, η θεωρία και η πράξη εμπλουτίστηκε και η θεατρική παιδεία θεσμοθετήθηκε.
Η αλήθεια είναι ότι ένα μεγάλο στοίχημα κερδήθηκε τα τελευταία χρόνια. Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση έχει πλέον εντάξει την καλλιτεχνική, και ειδικά την θεατρική αγωγή, μέσα στο εγκύκλιο πρόγραμμα του Δημοτικού.
Θα ήταν ένας νέος στόχος, να “διαρκεί” περισσότερο η ωραία αυτή μέρα πάντως. Ειδικά αν καταφέρει η κοινωνία μας, να βρει τον τρόπο, και το σθένος, να αφομοιώσει (αντί να διακόπτει, όπως συνέβει φέτος που το θέατρο καταργήθηκε στην Πέμπτη και Έκτη τάξη του Δημοτικού) το θέατρο ως εκπαίδευση, ειδικά στην τόσο ιδιαίτερη περίοδο της ζωής του ανθρώπου της εφηβείας. Γιατί υπάρχει μια γκρίζα ζώνη ανάμεσα στην προεφηβεία και την ενηλικίωση, σα να μην ενδιαφερεται κανείς πραγματικά για την κατάσταση των εφήβων, σαν τίποτα να μην αφορά ή απευθύνεται σε αυτούς.
Μετά από 20 και πλεόν χρόνια διδασκαλίας θεατρικής αγωγής σε ενήλικους και ανήλικους συμπολίτες μας, Η Τζωρτζίνα Κακουδάκη τα τελευταία 8 χρόνια ασχολείται σκηνοθετικά με το θέατρο για εφήβους.
Η δυσκολία με το εφηβικό θέατρο είναι ότι δεν έχει αυτόνομο, αλλά ούτε και εύκολα καθοδηγούμενο κοινό. Ο έφηβος δεν πείθεται να πάει στο θέατρο με τον γονέα του, ούτε το θέατρο είναι ενταγμένο ως δραστηριότητα του σχολείου (όπως το παιδικό θέατρο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση). Τα ορολόγια προγράμματα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι ασφυκτικά, οι εκδηλώσεις εντός και εκτός σχολείου περιορισμένες, ο στόχος της εκπαίδευσης προσανατολισμένος στην τεχνολογία παρά στην αισθητική παιδεία. Οπότε για να έρθει ένας έφηβος στο θέατρο, πρέπει να πείσεις έναν ενήλικο να τον φέρει, ενώ ο νέος, εκ φύσεως, δύσκολα πείθεται…
Με αυτόν το διττό στόχο, να πειστεί ένας ενήλικος ότι ένας ανήλικος μπορεί να παρακολουθήσει μια παράσταση φτιαγμένη για τα θέματά του, δημιουργήθηκαν οι Νεφέλες, με αφορμή το κείμενο του Αριστοφάνη. Στην παράσταση, το θεάτρο και η εκπαίδευση συναντιούνται δυναμικά, για να τεθεί επί σκηνής το ερώτημα “ Τι είναι η εκπαίδευση”: αυτή που ο νέος επιθυμεί, αυτή που ο ενήλικος φαντάζεται ως απαραίτητη και αυτή που προσφέρει το εκπαιδευτικό σύστημα.
Η επιθυμία ωστόσο, είναι η εκπαιδευτική κοινότητα, μαθητές, δάσκαλοι και γονείς, να μπορέσουν μέσα από την κοινή εμπειρία της παράστασης και του θεατροπαιδαγωγικού προγράμματος που ακολουθεί, να επαναπροσδιορίσουν τις επιθυμίες και τις ευθύνες τους, μέσα σε μια πραγματικότητα που συνεχώς αλλάζει.
Οι επόμενες παραστάσεις του έργου Νεφέλες, σε σκηνοθεσία Τζωρτζίνας Κακουδάκη, θα γίνουν, για ευρύ κοινό στις 27/11, 11/12 και 18/12, στις 4.00 μ.μ. , στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
Για παραστάσεις με σχολεία, μπορείτε να καλέσετε το Θέατρο του Νέου Κόσμου στο 2109212900.