«Ηρθα από το Κιέβο. Ακουσα τις εκρήξεις δίπλα στο κτίριό μου…και γρήγορα μάζεψα τα πράγματά μου, πήρα σχεδόν τα πάντα μαζί μου», λέει η 36χρονη Όλια, μια καθηγήτρια στο Πολυτεχνείο του Κιέβου, που δεν ήθελε να δημοσιοποιήσει το επίθετό της.
Ωρες μετά την εγκατάλειψη της πατρίδας της η Όλια βρέθηκε ανάμεσα στους περίπου 200 ουκρανούς πολίτες που βρήκαν καταφύγιο στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης Πρζέμισλ, στη νοτιοανατολική Πολωνία, λίγα μόλις χιλιόμετρα από το ουκρανικό σύνορο.
Κυρίως γυναίκες, κατέλαβαν σχεδόν όλες τις καρέκλες στους διαδρόμους του σταθμού ή κουλουριάστηκαν πάνω στα κίτρινα κρεβάτια εκστρατείας δίπλα στις βαλίτσες τους, πολλοί από αυτούς διαβάζοντας με αγωνία τις ειδήσεις από τα κινητά τους τηλέφωνα.
«Εδώ νιώθω ασφαλής, αλλά δεν μπορώ στην πραγματικότητα να βοηθήσω τους συγγενείς και τους φίλους μου. Πολλοί από αυτούς κινδυνεύουν και δεν μπορούν να φύγουν πολύ γρήγορα», εξηγεί η Ολια, η οποία σχεδιάζει να ταξιδέψει στην Ελβετία για να μείνει με τον σύντροφό της.
«Υπάρχει μεγάλος αγώνας μπροστά μας. Η Ουκρανία δεν είναι η Ρωσία», είπε στο AFP.
Πολωνοί αξιωματούχοι, ανάμεσά τους αστυνομικοί και στρατιωτικό προσωπικό, ήταν παρόντες καθώς στρατιώτες σέρβιραν ζεστή σούπα.
Σε αυτούς που βρήκαν καταφύγιο στον σταθμό προσφέρθηκαν «πάτζκι»–ένα είδος γεμιστού ντόνατ, που κατά την πολωνική παράδοση τρώγονται την τελευταία Πέμπτη πριν από την έναρξη της Σαρακοστής.
Κάποιοι άλλοι αξιωματούχοι καταχωρίζουν πολίτες και στη συνέχεια τους βοηθούν να κάνουν κρατήσεις εισιτηρίων.
Ο Κονσταντίν περπατώντας πάνω-κάτω λέει ότι οι βομβαρδισμοί και άλλα “πολύ τρομερά πράγματα” τον ανάγκασαν να αφήσει τη χώρα του.
«Είδα βίντεο και μηνύματα από φίλους και αυτό με έκανε να φύγω. Πηγαίνω σε έναν φίλο στη Γερμανία και μετά θα δω τι θα γίνει», λέει στο AFP.
«Δεν ξέρω πότε θα επιστρέψω στην Ουκρανία γιατί νομίζω ότι είναι τεράστιο το πρόβλημα για την Ουκρανία και μπορεί να διαρκέσει μήνες, ίσως και χρόνια», λέει ο 25χρονος, ο οποίος αρνείται να δώσει το όνομά του.
H ουκρανή επιχειρηματίας Ιρίνα χαρακτήρισε την εισβολή της Ρωσίας στη χώρα της «μια ενέργεια κατά της ανθρωπότητας».
«Η ζωή μου άλλαξε μέσα σε μισή ημέρα κατά 100%. Αλλά είναι πολύ καλό να ξέρουμε ότι έχουμε κάπου να πάμε. Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν πουθενά να πάνε», λέει η 42χρονη στο AFP ζητώντας επίσης να αναφερθεί μόνο το μικρό της όνομα.
Ερωτηθείσα πόσο διάστημα νομίζει ότι θα διαρκέσει ο πόλεμος απαντάει ότι είναι δύσκολο να πει κανείς, αλλά «σαφώς και θα ήθελα οι παγκόσμιοι ηγέτες να καταλήξουν σε μια συμφωνία ώστε να τελειώσει γρήγορα».
«Η Ουκρανία είναι μια ανεξάρτητη χώρα, η οποία δεν μπορεί να υποταχθεί στη Ρωσία», τονίζει.