Ερημιά με δρόμους πολυσύχναστους, ολόφωτους η σκοτεινούς, που δεν έχεις που να σταθείς. Ταξίδια ως την άκρη της γης, μέχρι τον φωτεινό ορίζοντα η μέσα σε τούνελ, άνθρωπος κανείς. Το μόνο πρόσωπο, αυτή η γυναίκα που μας κοιτάει μέσα από το λεωφορείο.
Πορεία με τα πόδια πλήθους ανθρώπων σε τοπίο ρευστό, πρόσωπα παιδιών ανάμεσα σε γη και θάλασσα που δεν τα ρούφηξε η άβυσσος, αφού ταξίδεψαν μέσα στη νύχτα.
Όλα σε κίνηση, μεταβατική εποχή με ιλιγγιώδεις ταχύτητες. Έργα πολύπτυχα που διαστέλλονται , με γρήγορες χειρονομίες, πυκνώματα και αραιώματα του υλικού, μελάνια και λάδι: βίαια περάσματα από το σκοτάδι στο φως. Τα πρόσωπα μόνο ξεφεύγουν: λεπτοί χειρισμοί με πενάκι, για την μέγιστη, κατά το δυνατόν, ακρίβεια στη έκφραση.
Μάτω Ιωαννίδου, Ιούλιος 2017
Η Μάτω Ιωαννίδου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Σπούδασε γαλλική φιλολογία και θεατρολογία (Σορβόννη 1978-1985) και ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού (εργαστήρια R. Plin και J. Bertholle, 1981-1985). Από το 1987 έως το 2001 εργάστηκε ως καθηγήτρια καλλιτεχνικών στην «Ελληνογαλλική Σχολή Αγ. Παρασκευής» και το 1990-1996 δίδαξε ζωγραφική στο Κέντρο Γραμμάτων και Τεχνών «ΑΠΟΨΗ». Το 1997 ίδρυσε το Κέντρο Εικαστικών Εργαστηρίων «ΛΕΣΧΗ» όπου δίδαξε ζωγραφική και ψηφιδωτό σε ενήλικες και παιδιά έως το 2011.