Η μη κυβερνητική οργάνωση Oxfam δημοσίευσε, παραμονές του Νταβός, έκεθση με την οποία θέλει να στρέψει το βλέμμα στην ακραία οικονομική ανισότητα σε παγκόσμιο επίπεδο: Εξαιτίας και των φορολογικών παραδείσων, αναφέρει, οι 62 πλουσιότεροι στον κόσμο διαθέτουν περιουσία ίση με εκείνη του μισού παγκόσμιου πληθυσμού.
Μάλιστα, η οργάνωση επισημαίνει ότι το πλουσιότερο 1% πρόκειται ακόμη και να ξεπεράσει σε πλούτο το υπόλοιπο 99% μέχρι το τέλος του χρόνου.
Διαλέγοντας ενδεικτικά το φτωχότερο μισό του παγκόσμιου πληθυσμού, περίπου 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, η Oxfam υπολογίζει ότι το 2015 η περιουσία τους αντιστοιχούσε σε εκείνη των 62 πλουσιότερων -η μεγαλύτερη «σύγκλιση» από τις μελέτες της Oxfam που φτάνουν μέχρι το 2000. Ο πλούτος των δε έχει αυξηθεί κατά 44% από το 2010, ενώ ο πλούτος των μεν μειώθηκε κατά 41%, εξηγεί.
Σχεδόν οι μισοί υπερ-πλούσιοι είναι από τις ΗΠΑ, 17 από την Ευρώπη, και οι υπόλοιποι από χώρες που περιλαμβάνουν την Κίνα, τη Βραζιλία, το Μεξικό, την Ιαπωνία και τη Σαουδική Αραβία.
«Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να επιτρέπουμε εκατοντάδες εκατομμυρίων ανθρώπων να πεινάνε όταν οι πόροι που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να τους βοηθήσουν απορροφώνται από αυτούς στην κορυφή» σχολίασε η διευθύντρια της Oxfam International, Γουίνι Μπιάνιμα.
Περίπου 7,6 τρισ. δολάρια από προσωπικό πλούτο βρίσκονται σε εξωχώριους φορολογικούς παραδείσους -αν φορολογείτο, ποσό της τάξης των 190 δισ. δολαρίων θα ήταν διαθέσιμο κάθε χρόνο σε κρατικούς προϋπολογισμούς, σύμφωνα με υπολογισμούς του Γκέιμπριελ Ζάκμαν, λέκτορα στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ.
Η Oxfam είπε ότι 30% όλου του χρηματικού πλούτου της Αφρικής βρίσκεται σε εξωχώριους λογαριασμούς, που θα έφερναν κάθε χρόνο φορολογικά έσοδα 14 δισ. δολαρίων το χρόνο.
Τα χρήματα αυτά θα αρκούσαν για την υγεία και περίθαλψη 4 εκατομμυρίων παιδιών το χρόνο, και για την πρόσληψη αρκετών δασκάλων να εγγυηθούν ότι κάθε παιδί της Αφρικής μπορεί να πάει σχολείο, υπογραμμίζει στην έκθεσή της η οργάνωση.
«Οι πολυεθνικές εταιρείες και οι πλούσιοι ελίτ παίζουν με διαφορετικούς όρους παιχνιδιού από όλους τους άλλους, αρνούμενοι να πληρώσουν τους φόρους που χρειάζεται η κοινωνία για να λειτουργήσει. Το γεγονός ότι 188 από τις 201 κορυφαίες επιχειρήσεις έχουν παρουσία σε τουλάχιστον έναν φορολογικό παράδεισο δείχνει ότι έχει έρθει η ώρα για πράξη» είπε η Μπιάνιμα.
Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε μεγάλη φτώχεια έχει πέσει κατά 650 εκατομμύρια από το 1981, παρότι ο πληθυσμός του κόσμου παγκόσμια αυξήθηκε κατά 2 εκατομμύρια στο ίδιο διάστημα, σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονοµικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Το μεγαλύτερο ποσοστό της αλλαγής οφείλεται στην άνοδο της Κίνας, όπου μισό δισεκατομμύριο ανθρώπων βγήκαν από την ακραία φτώχεια.
Οι περισσότεροι φτωχοί δεν ζουν πια στις φτωχότερες χώρες, αλλά σε χώρες με μέσο εισόδημα όπως η Ινδία, είχε αναφέρει ο οργανισμός σε πρόσφατη έκθεσή του.
Οι ανισότητες οφείλονται εν μέρει στις διαφορές εισοδήματος, ιδιαίτερα μεταξύ μεγαλουπόλεων και αγροτικών περιοχών, αλλά επίσης και σε διαφορές στην πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και περίθαλψης, στην παιδεία και σε θέσεις απασχόλησης. Σύμφωνα με τον οικονομολόγο Όουεν Μπάρντερ, που αναφέρεται στην έκθεση, «οι αριθμοί φαίνεται να δείχνουν ότι οι μεγαλύτερες αιτίες της φτώχειας είναι (…) η πολιτική, οικονομική και κοινωνική περιθωριοποίηση συγκεκριμένων ομάδων σε χώρες που κατα τα άλλα τα πάνε μια χαρά».
Παρότι οι φόροι και οι διαβιβάσεις βοηθούν να μειωθεί η εισοδηματική ανισότητα στις ανεπτυγμένες χώρες, τα συστήματα αυτά είναι λιγότερο εύρρωστα σε πολλές αναπτυσσόµενες χώρες, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ.
Εξαίρεση είναι η Βραζιλία, η οποία προσφέρει επιδόματα σε περισσότερες από 13,3 εκατομμύρια φτωχές οικογένειες αρκεί να εγγράψουν τα παιδιά τους σε σχολεία και να συμμετάσχουν σε προγράμματα υγείας. «Αυτό έχει βοηθήσει να μειωθούν τα ποσοστά και της παιδικής φτώχειας και της ανισότητας» αναφέρεται στην έκθεση.