(ÁÑ×ÅÉÏ) ÁíáâëÞèçêå ç äßêç ìå êáôçãïñïýìåíïõò ìÝëç ôçò ×ñõóÞò ÁõãÞò ðïõ îõëïêüðçóáí öïéôçôÝò óôçí ðåñéï÷Þ ôçò Ó÷ïëÞò Åõåëðßäùí, 10 Éáíïõáñßïõ 2001. Óôç öùôïãñáößá óôéãìéüôõðï áðü ôá äéêáóôÞñéá ï öïéôçôÞò Äçì. ÊïõóïõñÞò Ýíá áðü ôá èýìáôá ôùí ìåëþí ôçò ×ñõóÞò ÁõãÞò.
Τον Ιούνιο του 1998, ο τότε φοιτητής και στέλεχος της Αριστεράς, Δημήτρης Κουσουρής, δέχθηκε δολοφονική επίθεση έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων από μία ομάδα της Χρυσής Αυγής. Παρέμεινε στην εντατική για ένα μήνα και όταν ξεπέρασε τον κίνδυνο αναγνώρισε στο πρόσωπο εκείνου που τον χτυπούσε με μανία στο κεφάλι με ένα ξύλινο ρόπαλο τον Αντώνη (Περίανδρο) Ανδρουτσόπουλο.
Στον πρώτο βαθμό, ο Ανδρουτσόπουλος καταδικάστηκε σε κάθειρξη 21 ετών ενώ το εφετείο έριξε την ποινή του στα 12 χρόνια. Μετά την αποφυλάκιση του στράφηκε εναντίον της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής υποστηρίζοντας ότι είναι ένα νεοναζιστικό μόρφωμα και διαχωρίζοντας την θέση του από τις «δράσεις» της Χρυσής Αυγής.
Ο Κουσουρής, παρά τα εμπόδια της υπεράσπισης, βρέθηκε στο δικαστήριο και κατέθεσε όσα συνέβησαν εκείνη την ημέρα:
«Πριν από 19μιση χρονια ήμουν θύμα μιας από τις πρώτες δολοφονικές επιθέσεις της Χρυσής Αυγής. Έχει κριθεί αμετάκλητα ως απόπειρα δολοφονίας. Δέχτηκα επίθεση στο κεφάλι όπως ήταν η επίθεση στους αλλιεργάτες. Ο Φύσσας δέχτηκε 2 μαχαιριές. Υπήρξε εξέλιξη των τρόπων δράσης τους. Από ό,τι είδα η ομάδα αυτή της Χρυσής Αυγής που μου επιτέθηκε, συνοδεύτηκε από τα ΜΑΤ πριν την επίθεση στο πάρκο δίπλα στα δικαστήρια, όπου και εξοπλίστηκε. Μου επιτέθηκαν επειδή είχα πρωτοστατήσει στο εκπαιδευτικό κίνημα.
Ήμουνα μέλος του ΚΣ της ΕΦΕΕ εκπροσωπώντας την ΕΑΑΚ. Η επίθεση έλαβε χώρα στο τέλος του κινήματος. Είχα βρεθεί στο δικαστήριο σε αλληλεγγύη προς μέλη του κινήματος. Με βάση τις καταθέσεις των μαρτύρων μου επιτέθηκαν 8-10. Εγώ επειδή δέχτηκα πρώτος το χτύπημα πρόλαβα να δω μόνο 1-2 από αυτούς. Κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων ενάντια στο νόμο Αρσένη εκείνες τις μέρες ήταν πίσω από τις αστυνομικές δυνάμεις άνθρωποι που έμοιαζαν με αυτούς και απειλούσαν διαδηλωτές μεταξύ των οποίων και εμένα. Για χρόνια μετά, έπαιρναν τηλέφωνα την οικογένειά μου και έλεγαν: “Να πεις στον γιο σου να προσέχει γιατί θα τον τελειώσουμε”».