Με έχει απασχολήσει πολύ το θέμα του έρωτα τα τελευταία 2 χρόνια ομολογώ. Και δοκιμαζα να τον αναλύσω (τον έρωτα) στη θεωρία και στην πράξη. Μετά από ΧΧΧ πειράματα ολοκλήρωσα κάπως την έρευνα μου και τα συμπεράσματα θα τα μοιραστώ βεβαίως μαζί σας υπό τη μορφή ποιήματος!!! Διότι δεν είμαι επιστήμονας(να γράφω συγγράμματα και μελέτες) – αλλά καλλιτέχνης! Ιδού λοιπόν φίλοι μου τι κατάλαβα εγώ στο θέμα «Περί Έρωτος»
Νιώθω, τα μάτια σου να καίνε από πάντα
Βλέπω, το σώμα σου αλαβάστρινο ανδριάντα
Αγγίζω, λιώνω στου κορμιού σου την πυγμή
Δακρύζω, κλαίω γιατί εσύ δεν είσαι εκεί
Πού είσαι έρωτα-που είσαι Βαλεντίνε?
Παρ την ψυχή μου, κάντην νέκταρ σου και πίνε.
Πίνε το πνεύμα μου-πίνε να ξεδιψάσεις,
μες τους αιώνες από κάβλα να χορτάσεις.
Άγιε Βαλεντίνο-σε βλέπω και με δίνω
σε όποιονα σου μοιάζει, αν λίγο μου ταιριάζει.
Νιώθω, πως μόνη μου το ζω αυτό το πράγμα.
Βλέπω, δεν πάει πουθενά αυτό το πράγμα.
Αγγίζω, λιώνω μα κανείς δεν είναι εκεί
Δακρύζω, θλίβομαι, λες να ‘μαι τρελή?
Που είσαι έρωτα-που είσαι Βαλεντίνε ?
Σε ψάχνω σε όργια, φωνάζω Τάκη-Κωσταντίνε.
Λάθος το όνομα-μα λάθος και το μέρος
μέσα στα όργια δε βρίσκεται ο έρως.
Άγιε Βαλεντίνο-σε βλέπω και με δίνω
σε όποιονα σου μοιάζει, αν λίγο μου ταιριάζει.