Χρειάστηκαν περίπου έξι εκατομμύρια χρόνια για να εξελιχθεί ο άνθρωπος από τους προγόνους του στο είδος που είναι σήμερα. Παρά την προφανή εξέλιξη, η φυσιολογία του ανθρώπου παρουσιάζει κάποια «ελατώμματα». Συγκεκριμένα, υπάρχουν μέρη του ανθρωπίνου σώματος που -πλέον- είναι «άχρηστα», δεν εξυπηρετούν δηλαδή κάποια λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού. Εδώ ακολουθούν επτά μέρη του σώματός μας που έχουν πέσει σε αχρησία:
Κόκκυγας
Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται πλέον κανενός είδους ουρά, καθώς μπορεί να ισορροπεί και χωρίς αυτήν (η ισορροπία του ανθρώπου επιτυγχάνεται μέσω των αυτιών). Παρόλα αυτά, τα περισσότερα θηλαστικά έχουν ουρά σε κάποια περίοδο της ζωής τους, ακόμη και αν την χάσουν πριν καν γεννηθούν. Μεταξύ της πέμπτης και της όγδοης εβδομάδας μετά τη σύλληψη του ανθρώπινου εμβρύου, το τελευταίο φαίνεται να αναπτύσσει ένα είδος ουράς, η οποία ωστόσο απορροφάται από τους σπόνδυλους πριν από την γέννηση.
Ανδρικές θήλες
Στην πραγματικότητα, οι άνδρες έχουν θήλες απλώς και μόνο επειδή θα μπορούσαν να είχαν γεννηθεί γυναίκες. Το αρσενικό και το θηλυκό έμβρυο αναπτύσσονται κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο τις πρώτες 60 μέρες της κυοφορίας. Κατόπιν, το χρωμόσωμα Ψ είναι αυτό που θα οδηγήσει στο σχηματισμό ανδρικών γεννητικών οργάνων. Μέχρι αυτό το στάδιο, ωστόσο, έχει ήδη «προγραμματισθεί» η διαμόρφωση θηλών και στους άνδρες. Ο λόγος που δεν έχουν χαθεί μέσα από την εξέλιξη του ανθρώπου και τη φυσική επιλογή έγκειται στο ότι δεν προκαλούν κανενός είδους πόνο.
Φρονιμίτης
Η άνω και η κάτω γνάθος του ανθρωπίνου σώματος έχει περιοριστεί σε μέγεθος, με αποτέλεσμα οι φρονιμίτες να αδυνατούν να χωρέσουν στο στόμα. Πολλοί είναι έτσι οι άνθρωποι που τους βγάζουν, με σκοπό κυριολεκτικά να αποσυμφορήσουν τη στοματική τους κοιλότητα από τα περιττά δόντια. Οι περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν ότι το ανθρώπινο στόμα έχει μικρύνει εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο τρεφόμαστε: πλέον, δεν υπάρχει ανάγκη να μασάμε σκληρά και ωμά λαχανικά κρέας. Κάποιοι μάλιστα από τους ερευνητές θεωρούν πως σε αυτή την κατεύθυνση έχει συμβάλει και η στοματική υγιεινή. Οι άνθρωποι φροντίζουν σήμερα την καθαριότητα των δοντιών τους περισσότερο από ό,τι στο παρελθόν. Η αυξημένη πιθανότητα απώλειας δοντιών οδηγούσε στην ανάγκη μεγαλύτερου στόματος και περισσότερων δοντιών, τα οποία θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τις λειτουργίες εκείνων που χαλούσαν και αποβάλλονταν από τον οργανισμό.
Ανατριχίλα
Οι πρόγονοί μας διέθεταν πολύ μεγαλύτερη τριχοφυΐα σε σχέση με εμάς και η ανατριχίλα τούς επέτρεπε να δείχουν πιο «ογκώδεις». Ο εν λόγω μηχανισμός θεωρείται ότι τους βοηθούσε να προκαλούν φόβο και να αντιμετωπίζουν αρπακτικά ζώα. Αυτός είναι και ο λόγος που ανατριχιάζουμε όταν νιώθουμε φόβο ή κάποιο άλλο συναίσθημα «έκτακτης ανάγκης». Ακόμη, ανατριχιάζουμε όταν κρυώνουμε, μηχανισμός που βοηθάει στην αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος.
Plica Semilunaris
Στην εσωτερική άκρη του ματιού -δίπλα από τη μύτη- υπάρχει ένα στρώμα δέρματος που δεν χρειάζεται να είναι εκεί. Ονομάζεται από τα λατινικά plica semilunaris. Τα πουλιά και τα ερπετά έχουν επίσης αυτό το «πρόσθετο βλέφαρο», το οποίο μπορούν να φέρουν μπροστά από τα μάτια τους για να τα προστατεύσουν, διατηρώντας παράλληλα την ικανότητα όρασης.
Αντανακλαστικό της Σύλληψης
Αν βάλετε ένα αντικείμενο στο χέρι ενός μωρού, θα το κλείσει αυτόματα για να το κρατήσει. Αυτό συνήθως συμβαίνει κατά τους πρώτους τέσσερις μήνες της ζωής του νεογνού. Και οφείλεται σε μία ανάγκη που δεν υπάρχει πια. Όταν το ανθρώπινο είδος είχε εντονότερη τριχοφυΐα, το αντανακλαστικό της σύλληψης επέτρεπε στα μωρά να «γατζώνονται» στη μητέρα τους χωρίς να πέσουν κάτω (κάτι παρόμοιο κάνουν μέχρι σήμερα οι μαϊμούδες). Αυτό επέτρεπε στη μητέρα να κάνει τις καθημερινές δουλειές της έχοντας και τα δύο της χέρια ελεύθερα.
Μέρη των αυτιών
Τα αυτιά είναι γενικά πολύ χρήσιμα. Παρόλα αυτά, υπάρχουν μέρη των αυτιών που δεν χρειαζόμαστε. Συγκεκριμένα, υπάρχουν κάποιοι μύες που μας επιτρέπουν να κουνάμε τα αυτιά μας. Σε αντίθεση με κάποια άλλα ζώα, όπως οι μαϊμούδες και οι γάτες που πρέπει να κουνούν τα αυτιά τους δεξιά και αριστερά, για να βελτιώσουν σημαντικά την ακοή τους, φαίνεται ότι ο άνθρωπος μπορεί να ακούσει τέλεια ακόμη και χωρίς να μετακινεί τα αυτιά τους. Τις περισσότερες φορές δεν χρησιμοποιούμε καθόλου αυτούς τους μύς. Αν και κάποιοι άνθρωποι μπορούν να κουνάνε τα αυτιά τους, αυτό δεν τους κάνει να ακούν καλύτερα. Η ανάπτυξή τους οφείλεται προφανώς στο ότι οι πρόγονοί μας τους χρειάζονταν, ώστε να βελτιώνουν την ακοή τους.