Δίκη για το Μάτι: Ελεύθεροι και οι 6 που κρίθηκαν ένοχοι – Σφοδρές αντιδράσεις εντός του δικαστηρίου

Ποινές φυλάκισης που για τέσσερα πρώην στελέχη της Πυροσβεστικής σωρευτικά ξεπερνούν τα 100 χρόνια επέβαλε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο στη δίκη για φονική πυρκαγιά στο Μάτι με τους 104 νεκρούς, το οποίο ωστόσο όρισε ότι εκτιτέα είναι τα πέντε έτη. Όρισε δε, ότι οι ποινές μετατρέπονται σε χρηματικές, με τα ποσά να κυμαίνονται γύρω στις 40 χιλιάδες ευρώ στον καθένα.

Η απόφαση του δικαστηρίου για τους έξι που κηρύχθηκαν ένοχοι είναι η εξής:

• Σωτήρης Τερζούδης, Αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος, ποινή φυλάκισης 111 έτη.
• Βασίλης Ματθαιόπουλος, υπαρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος, ποινή φυλάκισης 15 ετών.
• Ιωάννης Φωστιέρης, Διοικητής του Ενιαίου Συντονιστικού Κέντρου Επιχειρήσεων, ποινή φυλάκισης 111 έτη.
• Νικ. Παναγιωτόπουλος, Διοικητής της Διοίκησης Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Αθηνών, ποινή φυλάκισης 111 έτη.
• Χαράλαμπος Χιόνης, Διοικητής Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Ανατολικής Αττικής, ποινή φυλάκισης 111 έτη.
• Κων. Αγγελόπουλος, κάτοικος που φέρεται να έβαλε την πυρκαγιά, ποινή φυλάκισης 3 έτη.

Η απόφαση έγινε δεκτή με φωνές, χειροκροτήματα ειρωνίας και «μπράβο-μπράβο» από πολλούς κάτοικους.

Η ένταση κορυφώθηκε με την ανακοίνωση της προέδρου για τη λύση της συνεδρίασης, οπότε και απειλήθηκαν επεισόδια όταν κάποιοι από το ακροατήριο κινήθηκαν προς τους κατηγορουμένους και χρειάστηκε η επέμβαση της Αστυνομίας

Οι κατηγορούμενοι φυγαδεύτηκαν από την είσοδο που χρησιμοποιούν οι δικαστές.

Τα ελαφρυντικά

Το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου αναγνώρισε το δικαστήριο στους τέσσερις από τους έξι κατηγορούμενους.

Συγκεκριμένα, ελαφρυντικό αναγνωρίστηκε στους Σωτήρη Τερζούδη, Ιωάννη Φωστιέρη, Νικόλαο Παναγιωτόπουλο και Χαράλαμπο Χιώνη .Δεν αναγνώρισε ελαφρυντικά στους Βασίλη Ματθαιόπουλο και στον Κωνσταντίνο Αγγελόπουλο

Και αυτή η ανακοίνωση του δικαστηρίου προκάλεσε εντονότατες αντιδράσεις από τους κατοίκους. «Να τους δώσετε και επαίνους» ακούστηκε να φωνάζει κάποιος.

Η Ρένα Δούρου για την αθώωσή της

«Ο εσωτερικός πυρήνας αξιών μου δεν επιτρέπει να χαρώ για την τελική μου δικαίωση. Γιατί η αδικία που υπέστησαν τα θύματα και οι συγγενείς τους υπερτερεί της αδικίας που υπέστην εγώ», αναφέρει η Ρένα Δούρου σε δήλωσή της, μετά τη σημερινή ομόφωνη απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου της Αθήνας που την κήρυξε αθώα για την υπόθεση της τραγωδίας στο Μάτι.

Η πρώην περιφερειάρχης Αττικής αναφέρει μεταξύ άλλων ότι υπήρξε ο κύριος στόχος από τους πολιτικούς της αντιπάλους σε μία τεραστίων διαστάσεων εθνική τραγωδία, «οι οποίοι επιχείρησαν την πολιτική, ηθική και φυσική μου εξόντωση».

Ολόκληρη η δήλωση της Ρ. Δούρου:

«Σήμερα το δικαστήριο με έκρινε ομόφωνα αθώα για την τραγωδία στο Μάτι. Να σημειωθεί ότι προηγήθηκε αθωωτική πρόταση του κ. Εισαγγελέα αλλά και αθωωτική απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου για τους αιρετούς, που αποτελείται από Ανώτατο και Ανώτερους Δικαστές, δηλαδή όλοι οι Δικαστές που με έκριναν σε πειθαρχικό και ποινικό επίπεδο ομόφωνα με αθώωσαν.

Σε μία ασύλληπτη τραγωδία, ακόμα κι αν αποδεδειγμένα πλέον δεν είχα καμία ανάμειξη, ακόμα κι αν αδίκως διώχθηκα, ο εσωτερικός πυρήνας αξιών μου δεν επιτρέπει να χαρώ για την τελική μου δικαίωση. Γιατί η αδικία που υπέστησαν τα θύματα και οι συγγενείς τους υπερτερεί της αδικίας που υπέστην εγώ. Ως πολιτικό πρόσωπο, ένας λόγος παραπάνω η ηθική αυτή να υπερνικά το αίσθημα ακόμα και της όποιας στιγμιαίας προσωπικής ικανοποίησης.

Γνωρίζω ότι ποτέ και τίποτα, καμιά διαδικασία δεν μπορεί να γυρίσει το χρόνο πίσω, να επουλώσει τα τραύματα, να απαλείψει το γεγονός που σημάδεψε βαθύτατα και τη δική μου ζωή. Και γι’ αυτό πρέπει όλοι μας να εκφράσουμε τη συντριβή μας.

Υπήρξα ο κύριος στόχος από τους πολιτικούς μου αντιπάλους σε μία τεραστίων διαστάσεων εθνική τραγωδία, οι οποίοι επιχείρησαν την πολιτική, ηθική και φυσική μου εξόντωση. Κατασυκοφαντήθηκα και λοιδορήθηκα όσο κανείς άλλος.

Οι πολιτικοί μου αντίπαλοι ουδέποτε μπόρεσαν να αποδεχθούν ότι μία νέα, αριστερή, γυναίκα επιτέλεσε, στη διάρκεια της θητείας της, με πρωτοφανή διαφάνεια ένα τεράστιο έργο σε όλους τους τομείς.

Δρομολογήθηκαν 1.250 έργα προϋπολογισμού πάνω από 2,7 δισ. σε κάθε γωνιά της Αττικής. Χαρακτηριστικά αναφέρω την ανάπλαση του Φαληρικού όρμου, που έκτοτε παραμένει όπως το παραδώσαμε, τον αγωγό υδροδότησης της Αίγινας, τη δράση “ρεύμα για όλους” (στην περίοδο των μνημονιακών περιορισμών), τη για πρώτη φορά ενίσχυση του ΕΣΥ με εξοπλισμό των δημόσιων νοσοκομείων της Αττικής που αποδείχθηκαν κρίσιμης σημασίας όταν ήλθε η ώρα αντιμετώπισης της πανδημίας COVID-19 καθώς και τις προσλήψεις στα κέντρα υγείας και άλλα πολλά τα οποία ακόμα και σήμερα οι πολιτικοί αντίπαλοί μας αποκρύπτουν ότι υλοποιήθηκαν από τη Διοίκηση της Δύναμης Ζωής στην Περιφέρεια Αττικής.

Όλο αυτό το έργο στις τοπικές κοινωνίες της Αττικής, για το κάθε λογής κατεστημένο, έπρεπε να αποτελέσει μία παρένθεση που δεν θα επαναληφθεί. Οπότε αναζητούσαν πάση θυσία το μέσο να πλήξουν, αμαυρώνοντας το έργο μου. Και το βρήκαν στην τραγωδία του Ματιού.

Αγνοώντας το θεσμικό πλαίσιο, αγνοώντας τα γεγονότα – ορθότερα, διαστρεβλώνοντας τα – παραποιώντας τα στο έπακρο με συκοφαντίες, κόντρα στην κοινή λογική και στην διεθνή εμπειρία, καταπατώντας ακόμα και το τεκμήριο αθωότητας, με έδειχναν με το δάχτυλο και με διέσυραν στο πανελλήνιο ως υπεύθυνη της τραγωδίας, στήνοντας τηλεδικαστήρια, εκμεταλλευόμενοι τον πόνο των συμπολιτών μας.

Χαρακτηριστικό της χυδαιότητας και της διαστρέβλωσης είναι το γεγονός ότι μέρες μετά την εθνική τραγωδία έδωσα μία συνέντευξη στην οποία επισημαίνω ακριβώς ότι όσοι έχουν θέση ευθύνης δεν πρέπει να θεωρήσουν ότι τους έτυχε στραβή στην βάρδια τους, άρα να σκύψουν να δουν πως δεν θα ξαναγίνει τέτοια καταστροφή.

Ενώ λοιπόν η γραμματική και ουσιαστική διατύπωση είναι ότι πρόκειται για εθνική τραγωδία,  διαστρέβλωσαν το νόημα, απέσπασαν τη φράση, έκαναν κοπτοραπτική και προσπάθησαν να με εμφανίσουν ως αναίσθητη, ανάλγητη που υποβίβασα την τραγωδία σε κάτι απλό και συνηθισμένο.

Και τούτο αν και γνώριζαν πολύ καλά ότι η κοινή λογική, η διεθνής εμπειρία και το θεσμικό πλαίσιο ορίζουν ότι η Πυροσβεστική έχει την απόλυτη αρμοδιότητα κατάσβεσης δασικής πυρκαγιάς και διάσωσης των πολιτών. Ότι η αιρετή Περιφέρεια (β΄ βαθμός Τ.Α.) είχε και έχει καθαρά υποβοηθητικό ρόλο και μάλιστα με αρμοδιότητες τις οποίες δεν ασκεί αυτοβούλως αλλά μόνο αν και εφόσον το ζητήσει η Πυροσβεστική. Παρά το γεγονός, ότι ως Περιφέρεια Αττικής ανταποκριθήκαμε στο ρόλο μας και επιτελέσαμε όλα όσα μας ζήτησε η Πυροσβεστική, έγινε τεράστια επικοινωνιακή προσπάθεια να χειραγωγηθεί το “κοινό περί δικαίου αίσθημα” με στόχο να θεωρηθώ ένοχη.

Πιστεύω ακράδαντα ότι για να περιφρουρήσουμε τη αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος, στην περίπτωση που εμείς ή ο φορέας του οποίου είμαστε πολιτικοί προϊστάμενοι, εμπλακεί έστω και αδιόρατα σε βλαπτική για τους πολίτες υπόθεση και δημιουργηθούν ακόμα και ελάχιστες σκιές ενοχής, είναι μονόδρομος να επιληφθούν οι φυσικοί δικαστές. Αν κρίνουν ότι είμαστε αθώοι, να αποδιδόμαστε λευκοί στην κοινωνία, αν είμαστε ένοχοι, να τιμωρούμαστε όπως όλοι οι πολίτες.

Συνεπώς η οχύρωση πίσω από βουλευτικές ασυλίες δεν αρμόζει σε πολιτικούς που θέλουν να πορεύονται με αξιοπρέπεια και σεβασμό προς τους πολίτες. Η όλη ποινική διαδικασία είναι μεν ιερή για όλες τις πλευρές που θέλουν να βρουν το δίκιο τους, ωστόσο δεν παύει να είναι ψυχοφθόρα. Την υπέστην χωρίς να βαρυγκωμώ, χωρίς να φωνασκώ και να κραυγάζω περί “πολιτικής δίωξης”, με υπομονή και καρτερία, σεβόμενη πλήρως τους κανόνες του κράτους δικαίου.

Δεν ζητώ να πουν συγνώμη εκείνοι, οι ηθικοί αυτουργοί της δίωξης μου, που καταπατώντας κάθε τεκμήριο αθωότητας, με έδειχναν με το δάκτυλο ως ένοχη και ζητούσαν ακόμα και την φυσική μου εξόντωση. Το εάν και το πώς θα αντιδράσουν τώρα, είναι δικό τους θέμα και θα κριθούν, όπως όλοι μας, από τους πολίτες. Εκείνο που δεν μπορώ να τους συγχωρήσω είναι πως η μάνα μου έφυγε πρόσφατα από τη ζωή με τον καημό, ότι η κόρη της διασύρθηκε στο πανελλήνιο ως υπαίτια της τραγωδίας.

Στις πολλές και τους πολλούς που με πίστεψαν, με αγάπη με στήριξαν και μου συμπαραστάθηκαν από την πρώτη στιγμή, εκτός από το τεράστιο ευχαριστώ που τους οφείλω, θέλω να τους διαβεβαιώσω ότι τα άδικα χτυπήματα όχι μόνο δε με λύγισαν, αντιθέτως με ατσάλωσαν έτσι ώστε να συνεχίσω να αγωνίζομαι για να γίνει η πατρίδα μας, η χώρα που μας αξίζει».