Με ανάρτηση στο προφίλ του στο facebook, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης τοποθετήθηκε πάνω στις «φήμες» που τον φωτογράφιζαν, χωρίς να τον κατονομάζουν, σε αυτό το ρεσιτάλ κιτρινισμού που ξεκίνησε με αυτό το πρωτοσέλιδο της Espresso και στη συνέχεια αναπαράχθηκε στο μύλο του ίντερνετ και των σόσιαλ μίντια.
Η προσέγγιση έχει ενδιαφέρον, ακριβώς επειδή ο πρώην βουλευτής (θυμίζουμε παραιτήθηκε στις 20/11), μιλάει ευθέως για το θέμα χωρίς να αποκλείει να πάρει η υπόθεση το δρόμο της δικαιοσύνης…
«Αντιλαμβάνομαι οτι υπάρχουν πολυ πιο σοβαρά θέματα που απασχολούν τον κόσμο, όμως υπάρχουν φορές που διαβάζεις πράγματα για τον εαυτό σου και ενώ στην αρχή γελάς, μετά αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι πάει στραβά. Ενώ έχω επιλέξει να παραιτηθώ απο βουλευτής και να μην βγαίνω στα ΜΜΕ, διαβάζω ότι δουλεύω στο Λονδίνο, ότι κανω παρέα με ανθρώπους που δεν έχω γνωρίσει ποτέ και μία σειρά από άλλα μυθεύματα. Έπειτα βέβαια μαθαίνω οτι παντρεύομαι στη Νεα Υόρκη. Μεγαλεία! Και ενώ δεν αναφέρονται ονόματα, γίνονται περιγραφές με αμφίσημο τρόπο και από δίπλα αναλαμβάνουν εργασία μπλογκς και πλήθος “περίεργων” για τους οποίους είναι και αυτό μια κάποια ενασχόληση.
O viral κιτρινισμός με ενοχλεί πιο πολύ για τους γύρω μου. Ακομα και για αυτούς τους ανθρώπους που δεν έχω συναντήσει ποτέ μου. Δεν εχω ανάγκη να αποδείξω τίποτα σε κανέναν και καμία -αναφορικά με την προσωπική μου ζωή- και για αυτό δεν μπαίνω στην ουσία των “κίτρινων” δημοσιευμάτων.
Δεν ανέχομαι όμως τη στοχοποίηση. Και περισσότερο όταν γίνεται με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να εξάπτει τα ένστικτα του “φιλοθεάμονος κοινού”. Βορά στα θηρία της αρένας δεν έγινα και ούτε θα γίνω προς τέρψη όσων επικροτούν και όσων αποδοκιμάζουν. Όμως αλήθεια ποια είναι τα όρια κάποιων και μέχρι πού μπορούν να φτάσουν; Δεν θεωρώ ότι ο Τύπος πρέπει να αντιμετωπίζεται με αγωγές, αφού η βιομηχανία αγωγών είναι πλήγμα στην ελευθεροτυπία. Όμως ο επινοημένος κιτρινισμός δεν είναι δημοσιογραφία, οπότε ενίοτε τα όρια μπορεί να τα θέτει και η δικαιοσύνη».