Τι γίνεται με τον Σώρρα; Τον ηγέτη της «Ελλήνων Συνελεύσεως»; Ο οποίος το φθινόπωρο του 2012 εμφανίστηκε ως «σωτήρας» της Ελλάδας, που δήθεν θα ξεχρέωνε με ομόλογο των 600 δισ. δολαρίων. Λέγεται ότι κόσμος παρασυρμένος από «το καταπίστευμα των 600 δισ. ευρώ» και τις προτροπές του Πατρινού και της ομάδας του στέλνει εξώδικα στις Εφορίες και δηλώνει ότι δεν θα πληρώσει τα χρέη του επειδή υπάρχει «το καταπίστευμα» και θα πληρωθούν από εκεί. Η αστεία αυτή ιστορία έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις (ακόμα και το Μέγαρο Μαξίμου άρχισε να απασχολεί) επειδή ο Σώρρας και οι οπαδοί του επικαλούνται μια απόφαση δικαστηρίου που υποτίθεται ότι τους δικαιώνει. Δείτε λοιπόν τι έγινε:
Το 2012 ο Αδωνις Γεωργιάδης είχε καταθέσει μηνυτήρια αναφορά για διασπορά ψευδών ειδήσεων και το Η’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών αθώωσε τους κατηγορουμένους Σώρρα και Λαμπράκη με το σκεπτικό ότι δεν αποδείχθηκε η ανυπαρξία των 600 δισ. ευρώ! Μάλιστα, η δικαστής δέχθηκε ότι ο Σώρρας «δυνάμει αμετάκλητου πληρεξουσίου τυγχάνει διαχειριστής χρηματικού ποσού ύψους 600 δισ. ευρώ που ανήκει σε αλλοδαπή εταιρεία επενδύσεων με την επωνυμία Red Panther Limited και εδρεύει στο Λονδίνο». Εχει όμως και συνέχεια: «Το ποσό αυτό έχει ενσωματωθεί σε έξι διεθνή γραμμάτια του αμερικανικού ταμείου, ονομαστικής αξίας εκάστου 100 δισ., λήξεως τον μήνα Αύγουστο του έτους 2014, τα οποία έχουν κατατεθεί σε λογαριασμό και φυλάσσονται προς πίστωση και χορηγία της Ελληνικής Δημοκρατίας». Μόνο που τα ποσά αυτά δεν τα εξαργυρώνει κανένας και δεν τα θεωρεί έγκυρα. Η δικαστής ωστόσο έκρινε ότι οι Σώρρας και Λαμπράκης κινούνται από αγαθά κίνητρα «ωθούμενοι από την επιθυμία τους να βοηθήσουν το κράτος να εξέλθει από τη δεινή οικονομική κρίση στην οποία έχει περιέλθει». Η ιστορία της δολοφονίας της οπαδού του Σώρρα, παιδοψυχιάτρου από τη Λαμία από επίσης οπαδό, έφερε στο φως της δημοσιότητας και άλλες πτυχές της υπόθεσης, όπως εκβιασμούς και εξαπατήσεις.
Τέλος, για να δείτε τη σοβαρότητα του κόμματος του κ. Σώρρα, είναι ο όρκος της «Ελλήνων Συνελεύσεως» τον οποίο υποχρεούνται να φωνάζουν τα νέα μέλη της μετά την εγγραφή τους στο μόρφωμα αυτό. Ορκίζονται, φωνάζοντας για… «κοσμικό πυρ», «πολέμαρχους», «ενεργό ύδωρ» και «συμπαντική συνειδητότητα». Το καλύτερο της όλης υπόθεσης είναι πως αν κάποιος εξ αυτών παραβεί τον πεντάλεπτης διάρκειας όρκο του «όλος ο κυτταρικός ιστός του σώματός του θα διαλυθεί».
Κι όμως, υπήρχε τρόπος με τους Γερμανούς Καθώς συνεχίζεται και εντατικοποιείται η προετοιμασία της ελλαδικής και ελληνοκυπριακής πλευράς για τη διάσκεψη για το Κυπριακό στη Γενεύη στις 12 Ιανουαρίου, την ίδια ημέρα, σας θυμίζω, είναι προγραμματισμένο και το EuroWorking Group που θα προετοιμάσει το Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου. Στη συνεδρίαση αυτή την Ελλάδα πρόκειται να εκπροσωπήσει ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης, ο οποίος πρόκειται να ενημερώσει τους ομολόγους του για την επιστολή «μετανοίας» του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Εκτιμάται πως θα μαλακώσει τον γερμανό υφυπουργό Οικονομικών Τόμας Στέφεν που εκπροσωπεί τη Γερμανία στο EWG (ο οποίος κάνει μονίμως δύσκολη τη ζωή του κ. Χουλιαράκη) και θα «ξεπαγώσει» τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος. Εκείνο όμως που μαθαίνω από πηγές του εξωτερικού είναι ότι αν η ελληνική κυβέρνηση θεωρούσε πως η Γερμανία την αδίκησε παγώνοντας τα μέτρα για το χρέος θα μπορούσε να επικαλεστεί την ίδια τη συνθήκη του ESM (άρθρο 37) και να θέσει το θέμα σε ειδική ψηφοφορία.
Αν και εδώ ασχολούμαστε επιδερμικά με τα θέματα αυτά, καθώς η εθνική… αγανάκτηση εκτονώνεται με την καταγγελία των Γερμανών, σας πληροφορώ πως όταν μια χώρα αισθάνεται πως αδικείται από μια απόφαση του ESM ή άλλων κρατών-μελών του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας ή θεωρεί πως παραβιάζεται η συνθήκη μπορεί να θέσει το ζήτημα προς ψηφοφορία στο συμβούλιο διευθυντών του Μηχανισμού (είναι οι υφυπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης). Στην ψηφοφορία που γίνεται δεν ισχύουν τα ποσοστά των δικαιωμάτων ψήφου των χωρών, δηλαδή η Γερμανία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το ποσοστό του 26,9% που διαθέτει και με το οποίο μπλόκαρε την απόφαση για το ελληνικό χρέος στα τέλη Δεκεμβρίου.
Περαιτέρω, αν η απόφαση που ληφθεί από τη διαδικασία αυτή δεν ικανοποιεί το κράτος που έθεσε το ζήτημα, μπορεί να προσφύγει στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Βεβαίως η ελληνική κυβέρνηση δεν προτίθεται να ακολουθήσει τη σχετική διαδικασία διότι η απόφασή της για παροχές την έθεσε απέναντι σχεδόν σε όλα τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης και έτσι έχασε τα όποια ερείσματα για να εναντιωθεί – με επίκληση της συνθήκης του ESM – στις γερμανικές αξιώσεις.