Ο Νόμος 3500/2006 για την Ενδοοικογενειακή βία είναι σαφής: «Θύμα είναι και το μέλος, στην οικογένεια του οποίου τελέσθηκε αξιόποινη πράξη, κατά τα άρθρα 299 (Ανθρωποκτονία με πρόθεση) και 311 (Θανατηφόρα βλάβη) του Ποινικού Κώδικα, καθώς και ο ανήλικος κατά την παράγραφο 2, ενώπιον του οποίου τελείται μία από τις αξιόποινες πράξεις της παρούσας.» Αυτό σημαίνει ότι σε όλες τις γυναικοκτονίες από σύζυγο, σύντροφο (ή και άλλο μέλος της οικογένειας), όλα τα παιδιά (αλλά και τα μέλη της οικογένειας της δολοφονημένης) είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας του ίδιου δράστη. Και, τουλάχιστον για τα ανήλικα παιδιά που βρίσκονται σε κενό επιμέλειας, είναι ευθύνη της/του Εισαγγελέα να διατάξει την αξιολόγηση της βλάβης που έχουν υποστεί πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την δολοφονία της μητέρας τους και να ασκήσει τις ανάλογες ποινικές διώξεις. Μετά από τόσες γυναικοκτονίες όπου πατέρας σκότωσε την μητέρα παιδιών, γιατί δεν έχει ασκηθεί ούτε μία δίωξη για την ενδοοικογενειακή βία που υπέστησαν τα παιδιά εξαιτίας της δολοφονίας της μητέρας τους; Κατά τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Δικτύου κατά της Βίας, η δίωξη θα πρέπει να επεκτείνεται και στην ενδοοικογενειακή βία που υφίσταντο τα παιδιά κατά το χρονικό διάστημα πριν τη δολοφονία της μητέρας τους.
Η Λυδία είναι το θύμα που ο δράστης επέλεξε να μην σκοτώσει επειδή ζωντανή θα του ήταν πιο χρήσιμη για να καλύψει τις δικές του ανάγκες, αδιαφορώντας για τα ψυχικά τραύματα που προκαλούνται σε ένα βρέφος που, όχι μόνο βλέπει τη μητέρα της να δολοφονείται, αλλά και αφήνεται μετά για ώρες δίπλα στην νεκρή μητέρα της, να ακουμπά επάνω της, να προσπαθεί με τα χεράκια της να την «ξυπνήσει». Επειδή θεωρεί τη Λυδία (όπως και την Καρολάιν) κτήμα του, θεωρεί ότι του ανήκει και μπορεί να την κάνει ό,τι θέλει και επιλέγει πως η Λυδία θα αποτελέσει ένα από τα «αντικείμενα» του αποτρόπαιου σκηνικού που ο ίδιος έστησε για να την γλιτώσει. Τί θα επέλεγε, εάν η Λυδία ήταν λίγο μεγαλύτερη και μπορούσε να αρνηθεί να αποτελέσει μέρος του σκηνικού του; Τί θα επέλεγε, εάν η Λυδία ήταν λίγο μεγαλύτερη και προσπαθούσε να προστατεύσει τη μητέρα της, αν μπορούσε να μιλήσει και να πει τι είδαν τα ματάκια της; Τι πιθανότητες υπάρχουν να είχαν δολοφονηθεί μητέρα και παιδί από τους αδίστακτους ληστές, με τον «χαροκαμένο σύζυγο και πατέρα» να αποχαιρετά και τις δύο γράφοντάς τους, «Για πάντα μαζί»; «Για πάντα μαζί», δηλαδή ή εγώ θα σε έχω ή κανένας. «Για πάντα μαζί», δηλαδή τα δικά μου πράγματα, τα ορίζω εγώ και αν δεν ικανοποιούν τις ανάγκες μου, τα καταστρέφω.
Η ενδοοικογενειακή βία κατά της Λυδίας είναι σε γνώση των Αρχών: σίγουρα την έχει περιγράψει με περισσότερες λεπτομέρειες στις Αρχές ο αστυνομικός που την βρήκε αγκαλιά με την νεκρή μητέρα της και την πήρε στη δική του αγκαλιά για να την βγάλει έξω… ο αστυνομικός που όταν θυμάται τη σκηνή έρχονται δάκρυα στα μάτια του, για το μωρό που δεν έκλαιγε, για το μωρό που κανείς δεν άκουσε να κλαίει την νύχτα του φόνου για τη Λυδία που δεν μπορούσε να αρνηθεί να την περιφέρει στην αγκαλιά του ως αξεσουάρ και ασπίδα προστασίας του, ο άνθρωπος τον οποίο 3 μέρες πριν έβλεπε να σκοτώνει τη μητέρα της, ίσως και το σκυλάκι της. Η ενδοοικογενειακή βία κατά της Λυδίας είναι αυτεπάγγελτα διωκόμενο αδίκημα.
Γιατί δεν του έχουν ήδη ασκήσει δίωξη και για την ενδοοικογενειακή βία κατά της Λυδίας;
Γιατί δεν έχουν αφαιρέσει τη γονική μέριμνα της Λυδίας;
Γιατί δεν έχουν ήδη διατάξει αξιολόγηση του παιδιού και του ιστορικού του; Τι μπορεί να κάνει ένα βρέφος να μείνει «παγωμένο» για τόσες ώρες; Γιατί η Λυδία γεννήθηκε τόσο πρόωρα και κατά πόσο σχετίζεται αυτό με την ενδοοικογενειακή βία που βίωνε η μητέρα της;
Υπάρχουν κι άλλα ερωτήματα που χρειάζονται διερεύνηση:
Γνωρίζοντας ότι η έναρξη (ή η έξαρση) της ενδοοικογενειακής βίας συμβαίνει κατά την περίοδο της πρώτης εγκυμοσύνης, κατά πόσο σχετίζεται η αποβολή της Καρολάιν κατά την πρώτη εγκυμοσύνη της με την ενδοοικογενειακή βία που υφίστατο;
Γιατί η Καρολάιν δεν ζήτησε βοήθεια; Την είχε πείσει ότι εκείνη φταίει για την δική του κακοποιητική συμπεριφορά, δεν είχε καταλάβει τον κίνδυνο που διέτρεχαν η ίδια και η κόρη της, τον φοβόταν τόσο ώστε δεν τόλμησε ή μήπως δεν κατάφερε να ζητήσει βοήθεια εξαιτίας ακραίου ελέγχου;
Έχει καθοριστεί με αντικειμενικό τρόπο ότι ο χρόνος που σκότωσε και κρέμασε το κουτάβι ήταν πράγματι μεταγενέστερος της δολοφονίας της Καρολάιν ή παραμένει ανοιχτό το ενδεχόμενο να το σκότωσε νωρίτερα για να την εκφοβίσει;
Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τον βίαιο τρόπο που δολοφόνησε την Καρολάιν, την αντικειμενικοποίηση της Λυδίας και τον βίαιο τρόπο με τον οποίο σκότωσε και κρέμασε το κουτάβι, αποτελούν ενδείξεις πολύ υψηλής επικινδυνότητας του δράστη που χρειάζεται να ληφθούν υπόψη, μαζί και με άλλους που ενδεχομένως υπάρχουν, για την μελλοντική προστασία της Λυδίας, σωματική και ψυχική.
Η Λυδία μετρά έναν χρόνο ζωής, όμως η κακοποίησή της έχει μεγαλύτερη διάρκεια καθώς, έχει εισπράξει και όλη την κακοποίηση που υφίστατο η μητέρα της κατά την εγκυμοσύνη, όλη την ψυχοσυναισθηματική φόρτιση που δημιουργεί το αδιέξοδο που βιώνουν τα πρώτα χρόνια όλες όσες αισθάνονται ότι έχουν εγκλωβιστεί σε μια βίαιη σχέση κακοποίησης… όλες όσες τα πρώτα χρόνια αναλαμβάνουν οι ίδιες την ευθύνη και προσπαθούν εκείνες να αλλάξουν για να σταματήσει αυτό που τους συμβαίνει… μέχρι να καταλάβουν και να αποδεχτούν ότι αυτό που τους συμβαίνει είναι κακοποίηση και ότι δεν πρόκειται να σταματήσει επειδή δεν το προκαλούν εκείνες αλλά το επιλέγει εκείνος: ο πιο κοντινός τους άνθρωπος επιλέγει να τις κακοποιεί. Και μετά; Μόλις το αποδεχτούν; Μετά η κακοποίηση συνεχίζεται και το αδιέξοδο μεγαλώνει και από παντού ακούν ότι το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να μιλήσουν. Και κάποιες το πιστεύουν και μιλούν, αλλά τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και τα παιδιά το εισπράττουν αυτό, όσο μικρά κι αν είναι και εμφανίζουν τις ίδιες συνέπειες με τα κακοποιημένα παιδιά. Επειδή είναι κακοποιημένα παιδιά.
Για την Καρολάιν και για τη Λυδία, για την Κωνσταντίνα και το αγοράκι της που ο πατέρας του σκότωσε την μητέρα και τον θείο του στη Μακρυνίτσα, για την Ανθή και τα παιδιά της που ο πατέρας τους την στραγγάλισε και την έθαψε στο χωράφι του στο Βελβεντό Κοζάνης, για την Λέλα και τα αγοράκια της, που ο πατέρας τους την σκότωσε μπροστά στα μάτια του 6χρονου Ιάσωνα και μετά απήγαγε τον 4χρονο Φοίβο για 17 ημέρες στην Ορμύλια Χαλκιδικής, για κάθε γυναίκα που δολοφονήθηκε από τον σύζυγο/σύντροφό της, είτε εξιχνιάσθηκε η δολοφονία της είτε όχι, για κάθε παιδί που δολοφονήθηκε από τον πατέρα του για να εκδικηθεί τη μητέρα, για κάθε γυναίκα που έχει αναγκαστεί να τηλεφωνήσει σε μια γραμμή SOS ή σε ένα φορέα, επειδή φοβάται πως θα την σκοτώσει και κανείς δεν θα μάθει πως πέθανε, για κάθε γυναίκα, για κάθε μητέρα και παιδί που η ζωή τους κινδυνεύει κάθε μέρα, μέσα στο σπίτι τους, μέσα στο χώρο που θα έπρεπε να αποτελεί το καταφύγιο κάθε ανθρώπου.
Ποια από αυτά παραβιάζουν την υποχρέωση των αρμόδιων οργάνων της πολιτείας να παρεμβαίνουν άμεσα στα αυτεπάγγελτα διωκόμενα αδικήματα, αλλά και το δικαίωμα των θυμάτων να λαμβάνουν άμεση και αποτελεσματική προστασία;
Γιατί δεν μπορούν να εφαρμοστούν οι νόμοι;
Συαματήστε επιτέλους να λέτε στις γυναίκες να μιλήσουν κι αρχίστε να κάνετε αυτά που πρέπει για να νιώσουν ασφάλεια πρώτα.
Η Καρολάιν δεν μας χρειάζεται πλέον, παρά μόνο για να προστατεύσουμε τη Λυδία της!