Με ένα «Υπηρεσιακό Σημείωμα» με τη φωτογραφία του καθενός τους, κρατημένο σφιχτά στο δεξί χέρι, και στο αριστερό, σακούλες του σουπερμάρκετ με λιγοστά υπάρχοντα, αποβιβάζονται οι κρατούμενοι της Αμυγδαλέζας καθημερινά, σε μικρές ομάδες, στα πλαίσια μιας επιχείρησης αποσυμφόρησης. Πολέμιοι και υπέρμαχοι της υπουργικής απόφασης και εντολής, δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε πως σε αυτή τη δραματική πράξη είμαστε μόνο θεατές. Ας αφήσουμε, λοιπόν, την ιστορία να κάνει τους συνειρμούς της και ας αφήσουμε την εικόνα να μιλήσει εκ μέρους όσων δεν μπορούν να το κάνουν με ακρίβεια και σαφήνεια, καθώς δε μιλούν στη μητρική τους γλώσσα. Βέβαια, όσο ανορθόγραφα ή «σπασμένα» κι αν γραφτεί ή ακουστεί η ελπίδα κι ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή, μάλλον την ίδια αξία έχει.
Στάση στη Λένορμαν. Στάση στην Ομόνοια. Σφιχταγκαλιάσματα με συμπατριώτες που έρχονται με την προσφορά ενός αλλόθρησκου Ξένιου Δία. Βλέμματα χαμένα και αποπροσανατολισμένα που επιλέγουν στην τύχη ένα από τα στενά. Λες κι έχει σημασία ποιο…άμα δεν έχεις πού να πας… Λίγος καιρός ακόμη νομιμότητας, μέχρι να εξασφαλίσουν άδεια παραμονής ή να σταλούν πίσω. Συνθήκες και επιτροπές που ορίζουν και καθορίζουν ένα πολύ προσωπικό «μέλλει γενέσθαι». Η νομιμότητα ή μη είναι τελικά τόσο πολυπαραγοντικά προσδιοριζόμενη που θα ήταν άτοπο να επιχειρηματολογήσει κανείς υπέρ αυτής ή εναντίον της. Ανάψαμε ένα φλας για να φωτίσει μια σκοτεινή γωνιά της πόλης, με μια σκοτεινή ιστορία που εκτυλίσσεται και υπόκωφα άδει μια σύγχρονη Οδύσσεια.