Πήρε το όνομά του από το ομώνυμο άλμπουμ των Rolling Stones, που κυκλοφόρησε το 1971. Ο μουσικός, που έφυγε από το συγκρότημα το 1993, ήθελε η τραπεζαρία του Κένσινγκτον να είναι «ένα καταφύγιο καλών στιγμών σε συνδυασμό με εξαιρετικό αμερικάνικο φαγητό». Ο μπασίστας, λέγεται ότι είναι, «συντετριμμένος» από το κλείσιμο, καθώς το εστιατόριο σήμαινε «πολλά για εκείνον».
Ένας φίλος του Ουάιμαν είπε στην Daily Mail: «Συνδύαζε το πάθος του για την μουσική με την απόλαυση ενός καλού φαγητού. Όμως εξαιτίας της πανδημίας το μαγαζί ήταν αδύνατον να συνεχίσει».
Εστιατόριο-στεκι για τους φιλους της ροκ εν ρολ
Το εστιατόριο ήταν δημοφιλές και στους θαυμαστές του rock ‘n’ roll, καθώς ο Ουάιμαν είχε γεμίσει τους τοίχους και τους χώρους με περισσότερα από 100 αντικείμενα από την μουσική του καριέρα. Μεταξύ άλλων και το αγαπημένο του μπάσο το οποίο είχε φτιάξει ο ίδιος το 1961 και έπαιξε στην πρώτη συνάντηση που είχε με τους μελλοντικούς συνεργάτες του, Μικ Τζάγκερ και Κιθ Ρίτσαρντς.