Όταν ακούς «200, 500, 1.000…πουλήθηκε!» δεν πάει ποτέ ο νους σου ότι πρόκειται για ανθρώπινες ζωές. Κι όμως το 2017 υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πωλούνται ως σκλάβοι, μην έχοντας καμία απολύτως δικαιοδοσία στην ίδια τους τη ζωή.
Δεν πωλούνται αυτοκίνητα, ούτε γη, ούτε καν έργα τέχνης, αλλά κανονικοί άνθρωποι που τα παράτησαν όλα για ένα καλύτερο μέλλον και τελικά βρέθηκαν μπροστά σε μια ζοφερή πραγματικότητα που σε μας μοιάζει αδιανόητη.
Πριν από λίγο καιρό, ήρθε στα χέρια του αμερικανικού δικτύου CNN ένα βίντεο που έδειχνε αυτήν ακριβώς την δημοπρασία ανθρώπων να λαμβάνει χώρα κάπου στη Λιβύη. Νεαροί άνδρες προσφέρονταν για χειρωνακτικές εργασίες. Ο δημοπράτης δείχνει το εμπόρευμά του, μια ομάδα «νεαρών, δυνατών αγοριών» όπως τους αποκαλεί, ενώ εκείνοι απλά στέκονται σαστισμένοι.
Αφού οι δημοσιογράφοι του CNN επιβεβαίωσαν την αυθεντικότητα του βίντεο, πήγαν οι ίδιοι στη Λιβύη και κατέγραψαν άλλη μια τέτοια δημοπρασία. Μια από τις πολλές που φαίνεται να λαμβάνουν χώρα στις επαρχίες της μεσογειακής χώρας. Οι άτυχοι άνδρες που τίθενται προς πώληση, είναι συνήθως νεαροί από την υποσαχάρια Αφρική, οι οποίοι αφού πούλησαν ότι είχαν και δεν είχαν για να πληρώσουν τους λαθρέμπορους ξεκίνησαν ένα μακρύ ταξίδι με σκοπό να φτάσουν στην Ευρώπη. Όταν η Λιβύη έκλεισε τα λιμάνια της, τα σαπιοκάραβα που έφευγαν ήταν πολύ λιγότερα. Έτσι, οι λαθρέμποροι έγιναν αφέντες και οι μετανάστες έγιναν σκλάβοι.
Ο Χαζάμ, ένας πρόσφυγας, λέει πως «Γεμίζουν τις βάρκες με 100 άτομα και μπορεί να τα καταφέρουν αλλά μπορεί και να πεθάνουν. Οι λαθρέμποροι δεν νοιάζονται, αρκεί να πάρουν τα λεφτά τους. Οι μετανάστες μπορεί να φτάσουν στην Ευρώπη αλλά μπορεί και να πεθάνουν στην θάλασσα».
Οι δημοπρασίες γίνονται σε μια κατά τα άλλα φυσιολογική πόλη. Παιδιά παίζουν στους δρόμους, άνθρωποι πάνε στις δουλειές τους, μιλάνε στους φίλους τους και ζουν τη ζωή τους. Στις παράγκες των δημοπρασιών όμως, είναι σαν να γυρίζεις τον χρόνο πίσω. Το μόνο που λείπει είναι οι αλυσίδες γύρω από τους αστραγάλους.
Χιλιάδες άνθρωποι έχουν παγιδευτεί στη Λιβύη από τότε που έγινε πιο δύσκολο για τις βάρκες να φεύγουν από τις ακτές τις. Στα στρατόπεδα που μένουν όλοι αυτοί που δεν κατάφεραν να αγγίξουν το όνειρο της Ευρώπης, βλέπεις ανθρώπους ταλαιπωρημένους και γεμάτους σημάδια στο σώμα από τις κακουχίες και το ξύλο. Δεν είναι λίγοι αυτοί μάλιστα, που είχαν πωληθεί ως σκλάβοι.
Ο Βίκτορυ, ένας 21χρονος από την Νιγηρία, είχε πωληθεί αρκετές φορές, μέχρι να καταφέρει η μητέρα του να μαζέψει τα λεφτά που χρειάζονταν για να τον απελευθερώσουν οι «ιδιοκτήτες» του. «Εγώ δεν τα κατάφερα, αλλά ευχαριστώ τον Θεό για τις ζωές αυτών που τα κατάφεραν. Είμαι πολύ δυστυχισμένος. Πρέπει να γυρίσω πίσω και να ξεκινήσω από την αρχή. Είναι πολύ οδυνηρό. Πολύ οδυνηρό».