Το DOMINO είναι μια βουβή ηχορογραφία για το παρόν που μας διαφεύγει και για το άδηλο μέλλον. Το έργο πραγματεύεται το θέμα της ατομικής και επιδημικής κατάρρευσης ενός ολόκληρου κόσμου, των αλυσιδωτών αντιδράσεων που οδηγούν σε γενικευμένη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, εστιάζοντας στους επιζώντες.
Η δραματουργία, έχοντας ως αφετηρία το έργο του Ευγένιου Ιονέσκο, Παιχνίδια σφαγής, δομείται μέσω του ιδιαίτερου αφηγηματικού κώδικα και της σκηνικής γλώσσας που αναπτύσσει η ομάδα Vasistas τα τελευταία χρόνια. Στη σκηνή εναλλάσσονται στιγμιότυπα, θραυσματικά ταμπλώ ενός κόσμου που βρίσκεται υπό την απειλή ενός τέλους, όπου οι άνθρωποι, εγκλωβισμένοι, έρχονται αντιμέτωποι με το κενό, κατά τρόπο βεβιασμένο, παράλογο και νοσταλγικό.
Η ιδιαίτερη σκηνοθετική αντίληψη της Αργυρώς Χιώτη και το κινησιολογικό σύστημα αφήγησης των Vasistasδομούν, μέσω μιας παλλόμενης χορογραφίας ομαδικών σχηματισμών, την παράσταση DOMINO. Το ηχητικό τοπίο του έργου, που δημιουργείται από λησμονημένες ηχογραφήσεις του τέλους 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα, προσδίδει νοσταλγικό τόνο στην ατομική και συλλογική κατάρρευση ενός κόσμου.