Μία από τις πιο ενοχλητικές ιδιορρυθμίες της ανθρώπινης ψυχολογίας έχει όνομα: η ηδονική προσαρμογή. Είναι ένας όρος που χρησιμοποιούν οι ψυχολόγοι για να περιγράψουν τον τρόπο που συνηθίζουμε στα πράγματα που κάποτε μας έκαναν ευτυχισμένους. Το να πάρεις μια προαγωγή στην δουλειά, για παράδειγμα, αρχικά σε κάνει να νιώθεις πιο ικανοποιημένος με την ζωή σου – αλλά μετά από κάποιο καιρό, αυτό το συναίσθημα εξασθενεί. Είσαι το ίδιο χαρούμενος όσο ήσουν πριν πάρεις την καινούργια δουλειά.
Αυτό το φαινόμενο έχει μελετήθεί πολύ και μία κλασσική μελέτη του είδους είναι μία του 1978, που διαπίστωσε ότι αφού περνούσε λίγος καιρός, οι νικητές του λαχείου δεν ήταν τόσο χαρούμενοι όσο ήταν πριν κερδίσουν. Ακόμη περισσότερο, δεν ήταν τόσο χαρούμενοι όσο ένα άλλο γκουπ που συμπεριλήφθηκε στην μελέτη: άνθρωποι που πρόσφατα είχαν υποστεί ένα άσχημο ατύχημα και ως εκ τούτου, είχαν μείνει παραπληγικοί ή τετραπληγικοί.
«Τελικά, η συγκίνηση του να κερδίζεις το λαχείο θα ξεθωριάσει», έγραψαν οι συγγραφείς της μελέτης. «Αν όλα τα πράγματα κρίνονται από το κατά πόσο έχουν την αφετηρία τους σε μία εμπειρία του παρελθόντος, σταδιακά ακόμη και τα πιο θετικά περιστατικά θα σταματήσουν να έχουν αντίκτυπο, ενώ εμείς απορροφόμαστε στη νέα βάση κόντρα στην οποία επικείμενα περιστατικά κρίνονται.»
Οπότε, αν αυτό είναι ένα πραγματικά βασικό κομμάτι της ανθρώπινης φύσης, ο ψυχολόγος Φραν ΜακΆντριου πρόσφατα υποστήριξε «Δεν θα είχε νόημα να σταματήσουμε να το πολεμάμε; Έτσι κι αλλιώς, συνηθίζουμε σε πράγματα επειδή έτσι κάνουμε. Εϊναι για το δικό μας καλό. Αυτές οι αυταπάτες για το παρελθόν και το μέλλον θα μπορούσαν να είναι ένα μέρος της προσαρμογής της ανθρώπινης ψυχής, με αθώες αυταπάτες που στην πραγματικότητα μας δίνουν τη δυνατότητα να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε». Ο ΜακΆντριου συνέχισε «Αν το παρελθόν μας ήταν καλό και το μέλλον μπορεί να είναι ακόμη καλύτερο, τότε μπορούμε να βρούμε τον τρόπο να αποφύγουμε το δυσάρεστο -ή έστω μουντό- παρόν.»
Η ευτυχία δεν είναι γραφτό να διαρκεί, μία δήλωση που μπορεί να ακούγεται τρομακτικά θλιβερή, αλλά δεν χρειάζεται να είναι. Όπως δηλώνει και ο ΜακΆντριου, «Αναγνωρίζοντας ότι η ευτυχία υπάρχει -και ότι είναι ένας ευχάριστος επισκέπτης που ποτέ δεν παρατείνει την διαμονή του- μπορεί να μας βοηθήσει να την εκτιμήσουμε περισσότερο όταν φτάνει.»
Πηγή: NY Mag