Στην έκθεση με τίτλο “Tomorrow and tomorrow and tomorrow”, η γκαλερί Crux παρουσιάζει ένα σύνολο δουλειάς του Σταύρου Παπαγιάννη που αποτελείται από σειρές φωτογραφιών και γλυπτικές εγκαταστάσεις.
Τα θέματα των φωτογραφιών του, φυσικά τοπία, λεπτομέρειες εσωτερικών χώρων, αντικείμενα καθημερινής χρήσης, συνομιλούν με λογοτεχνικές αναφορές και με τις γλυπτικές παρεμβάσεις του από ξύλο και πλεξιγκλάς. Με επιφάνειες που φιλτράρουν και καθοδηγούν το βλέμμα, οι εγκαταστάσεις του μπορεί να παραπέμπουν σε ιερά αντικείμενα, φέρουν όμως μια εγγενή αντίθεση λόγω των υλικών και της σύγχρονης γλώσσας τους.
Ακολουθώντας μια ενστικτώδη προσέγγιση, το έργο του πραγματεύεται την αμεσότητα του βλέμματος, ως μια δράση ούτε παθητική, ούτε ενεργητική, που ενέχει όμως τη δύναμη να καθορίσει την αντίληψη του περιβάλλοντός μας.
Τα στοιχεία αυτά συνθέτουν τη ρευστή και άναρχη παράλληλη πραγματικότητα, που είναι το σύμπαν του Σταύρου Παπαγιάννη, το σημείο αφετηρίας αλλά και ο στοχασμός του. Κυνηγά αυτή τη σιωπή, αυτή τη λεπτομέρεια που μας αιφνιδιάζει, μας μετατοπίζει και μας μεταμορφώνει με μια ισχυρή προσήλωση, όπως οι οιωνοσκόποι μελετούσαν τα σωθικά των ζωών ή τους σχηματισμούς των σύννεφων. Σε αυτή τη μαντική τέχνη εναποθέτει τις ελπίδες του για τη δημιουργία μιας προσωπικής γλώσσας της εικόνας
Ο ίδιος ο Σταύρος Παπαγιάννης σημειώνει:
«Σπούδασα Ιατρική. Με κέρδισε η ανατομία, οι ιστοί και τα κύτταρα. Έμαθα μέσα από την ανατομία να διαβάζω την εικόνα. Μου αρέσουν οι νεκρές φύσεις, τα αντικείμενα, τα τοπία, η στατικότητα, το φως. Με γοητεύει πάντα η στιγμιαία ανακάλυψη της ομορφιάς. Λειτουργώ περισσότερο σαν τον μάστορα προσπαθώ να κάνω πράγματα με όσα έχω γύρω μου. Αφήνομαι σε μία ροή σε μια ρευστότητα. Πριν την τεχνική πιστεύω πολύ στο βλέμμα, στην αντίληψη του βλέμματος; η τεχνική ακολουθεί.