Ο Σταύρος Περιστεράκης ζει και εργάζεται στο Ρέθυμνο. Το 2003 δημιουργεί το εργαστήριο Είδωλα-Χρώματα μαζί με την εικαστικό Αμαλία Περράκη. Ασχολούνται κυρίως με τη δημιουργία διακοσμητικά και μορφών από χαρτί, χαρτοπολτό και ανακυκλωμένα υλικά και παράλληλα οργανώνουν σεμινάρια κατασκευών για ενήλικες και παιδιά.
Όπως γράφει ο Γιάννης Ευθυμιάδης: «Η φύση δημιουργεί τέχνη. Ο καλλιτέχνης παρατηρεί και εναρμονίζεται με τη φύση. Τα γλυπτά φωτιστικά του Σταύρου Περιστεράκη αποτελούν αποτυπώματα ιχνηλασίας αισθήσεων και αισθημάτων αντλημένων από το φυσικό τοπίο. Κορμοί δέντρων που αυτονομούνται και γίνονται φιγούρες άλλοτε ανθρώπινες, άλλοτε υπερκόσμιες, πάντοτε όμως διατηρώντας την γήινη, απτή τους υλικότητα. Συστέλλονται και διαστέλλονται στον χώρο, συστρέφονται και εκτείνονται, δημιουργώντας ένα νέο οπτικό πεδίο που ορίζεται από τα έργα αλλά και προορίζεται να τα φιλοξενήσει. Έργα συμπαγή αλλά και διάτρητα, διάφανα αλλά και στέρεα. Ακολουθούν τον φυσικό ρυθμό της εναλλαγής, της αρμονικής μεταστοιχείωσης. Δίνουν στον θεατή διαφορετικό οπτικό αποτέλεσμα από κάθε γωνία θέασης, διατηρώντας όμως πάντοτε ακέραια την ταυτότητά τους.
Τα υλικά των έργων προέρχονται από τη φύση για να ξαναγίνουν “φύση” τα ίδια. Ανακυκλωμένα χαρτιά, μήτρες από κομμάτια ξύλου, δημιουργούν ένα αυτόνομο εικαστικό σύμπαν που χαρακτηρίζεται από πλαστικότητα και διαύγεια. Έργα που αφήνονται στο φως. Επιτρέπουν στο φως να τα διαπεράσει, το ανακλούν, τελικά γίνονται τα ίδια πομποί φωτός. Και, καθώς το φως τους σμίγει με το φυσικό φως που τα περιβάλλει, γίνονται ένα με το περιβάλλον τους, αφομοιώνονται από αυτό, πάντοτε όμως διατηρώντας την εικαστική αυτονομία τους.
Ο Σταύρος Περιστεράκης μεταπλάθει μνήμες και βιώματα, αποκωδικοποιεί τους κραδασμούς των φυσικών υλικών και συντονίζεται με αυτά, δημιουργώντας έργα νέα κι όμως προαιώνια. Γίνεται έτσι ο ίδιος και το έργο του κρίκος στην αλυσίδα της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Σαν να έρχονται από τα βάθη των αιώνων, από την αρχή του χρόνου τα έργα του αυτά γίνονται τα ίδια χρόνος και ανοίγονται στο μέλλον διευρύνοντας και στιγματίζοντας αμετάκλητα την αισθητική μας».