Στην πρώτη του ατομική έκθεση με τίτλο, Μετά το Ηλιοβασίλεμα, ο Ανέστης Ιωάννου μας προσκαλεί να διεισδύσουμε στο δικό του κόσμο όπου τον απασχολεί η σχέση του ατόμου με το αρχιτεκτονικό περιβάλλον και την αστική φύση. Στα μεγάλα τελάρα του, αντικαθιστά τον παραδοσιακό καμβά με jean ύφασμα το οποίο επεξεργάζεται με μια ιδιαίτερη τεχνική. Το jean είναι ένα υλικό προερχόμενο από το denim , το εφηύραν ο Jacob Davis και ο Levi Strauss το 1873. Σηματοδότησε την κουλτούρα των τελευταίων 140 ετών. Πρόκειται για ένα υλικό που έχει συνδεθεί με την εργατική τάξη, ως σύμβολο ανυπακοής, και που αργότερα εξελίχθηκε σε βασικό δείγμα της fast fashion (ρούχα σε χαμηλές τιμές που παράγονται γρήγορα από τις μαζικές αγορές). Ο εικαστικός προσεγγίζει το jean ως ύφασμα της καθημερινότητας, απευθυνόμενο σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Μέσα σε αυτό αρκετοί νιώθουν οικεία και ενώνει τα άτομα σε όλο τον κόσμο (global cultural transplant). Η κοινωνική απεύθυνση του είναι φανερή από το εύρος της αξίας του και της αγοράς του.
Η έννοια της ύλης και της φόρμας, καθώς και η συνύπαρξη τους σε σχέση με φιλοσοφικές αναζητήσεις ,σχετικά με το υλικό και την έρευνά του, επαναπροσδιορίζονται και αποκτούν νέα διάσταση. Ο Ανέστης Ιωάννου παρακολουθεί από το παράθυρο ενός δωματίου, την πόλη, το αστικό τοπίο , την αρχιτεκτονική, τη φύση, την αποκοπή μας από το περιβάλλον αλλά και την προσπάθεια μας να το εντάξουμε σε θραύσματα, όπως μία γλάστρα και ένα δέντρο στον ακάλυπτο, τη μάταιη χειρονομία του ατόμου ως ενθύμηση αυτών που έχουμε χάσει. Με αφετηρία αυτή τη σκέψη, τα γλυπτά του που θυμίζουν τσιμέντο με μπετόβεργες και νέον, μας κλείνουν το μάτι με ειρωνική διάθεση. Όταν δεν μπορούμε να συμπεριλάβουμε το φυσικό στοιχείο, το αντικαθιστούμε με το τεχνητό. Ένα φυτό από νέον που αντί για χώμα αναπτύσσεται στο τσιμέντο. Παρακολουθούμε τη διαδικασία οικειοποίησης της τεχνολογίας ριζωμένης στην καθημερινή ζωή, σχετιζόμενη με τη διαφήμιση, την εμπορική σήμανση, τη νυχτερινή ζωή, τα bars στο κέντρο, την μετατροπή της σε μια προσωπική ιστορία.
Μια αφήγηση σαν μόσχευμα στο αστικό χάος. Όλες αυτές οι αναφορές, εγκολπώνονται περίτεχνα, σε ένα διαμέρισμα μιας πολυκατοικίας του 1951, εξαίρετο δείγμα της Ελληνικής μοντέρνας αρχιτεκτονικής και του μοντερνισμού, κατά τη διάρκεια του οποίου εσωτερικοί μετανάστες εγκατέλειπαν τη ζωή της υπαίθρου. Κατερίνα Νίκου (ανεξάρτητη επιμελήτρια, Ελλάδα, Βέλγιο)
Anestis Ioannou, On a Hot Sidewalk of Summer, 2021, acrylics, oil pastel, pencil and textile on paper, 50×65 cm
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ – ΑΝΕΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ
Οι ιστορίες μας, οι ξένοι γύρω μας και ο τόπος που φτιάχνουμε για να ζούμε, είναι αλληλένδετα. Αυτή η σκέψη πυροδότησε μια σειρά εξερεύνησης στην οποία εκτίθενται διάφορες αφηγήσεις, από τη σχέση μεταξύ του ενδόμυχου οικείου με τον χώρο που μας περιβάλλει, ως την όσμωση της ταυτότητας του ατόμου με αυτής του τόπου. Με ενδιαφέρει ο τρόπος με τον οποίο οι αστικές περιοχές συντίθενται από τις πληροφορίες που εισάγει ο καθένας μας, μια διαδικασία που λειτουργεί ως φορέας πολιτιστικών, κοινωνικών και συμπεριφορικών μοσχευμάτων. Σε αυτό το σώμα δουλειάς, αντλώ από αυτοβιογραφικές, ιστορικές και κοινωνιολογικές πηγές για να εξερευνήσω θραύσματα αστικών αφηγήσεων και να παρουσιάσω ίχνη τόπων πάνω σε τζιν και τσιμέντο. Θεωρώ το τζιν ως ένα υλικό μεταφοράς προσωπικής μνήμης, το οποίο μεταξύ άλλων συνδέεται συχνά με την κουλτούρα του δρόμου και την κίνηση της πόλης.
Στα τελάρα μου, αποχρωματίζω το τζιν και δημιουργώ φυτά που συνυπάρχουν με προσωπικά αντικείμενα που φωτογραφίζω, και άλλα υφάσματα. Παράλληλα, κατασκευές από μίγμα τσιμέντου συνομιλούν με φόρμες και φυτά από νέον. Μια αναφορά στις αναμονές των ημιτελών κτιρίων, σαν κενές υποσχέσεις που γεμίζουν με φώτα και ιστορίες της νυχτερινής ζωής. Στο σύνολο των έργων, η αστική χλωρίδα καταλαμβάνει κεντρικό ρόλο της αφήγησης. Αντιλαμβάνομαι τα φυτά και τις γλάστρες στην πλημμυρισμένη από τσιμέντο πόλη, είτε κοσμούν κοινόχρηστους χώρους είτε σε μπαλκόνια, ως δοχεία πληροφοριών. Θύλακες που συνεχώς αναπτύσσονται, καθώς επηρεάζουν, αλλάζουν και συμβάλλουν στο σύνολο ενός χώρου. Επηρεασμένος από τοπικούς και προσωπικούς μύθους, ανακάλυψα ότι μπορείς να βρεις ένα μεγάλο κομμάτι της αθηναϊκής ιστορίας στα φυτά της πόλης, που ριζώνουν και γίνονται μέρος της αστικής ζωής.
Anestis Ioannou, MRI Thoughts, 2020, acrylics, textile and collage on bleached denim, 160×140 cm
Ανέστης Ιωάννου: Μετά το Ηλιοβασίλεμα Επιμελήτρια: Κατερίνα Νίκου Ημερομηνίες: 22 Ιουνίου – 10 Οκτωβρίου Ανοιχτά τα Σάββατα από τις 13:00-17:00 (μάσκα υποχρεωτική και ελεγχόμενη ροή στο χώρο) και κατόπιν ραντεβού.