Το περιοδικό Rolling Stone είναι μια από τις περιπτώσεις «πολιτικοποιημένου» μουσικού περιοδικού. Ή τουλάχιστον αυτή ήταν η προσδοκία όταν ξεκινούσε το Νοέμβρη του 1967. Το ιστορικό πλέον πρώτο τεύχος είχε στο εξώφυλλό του τον John Lennon ντυμένο στρατιώτη, σε μια πρόμο φωτογραφία από την ταινία που γύριζε εκείνη την εποχή στην Ισπανία με τίτλο How I Won the War. Το όνομα του περιοδικού είναι εμπνευσμένο από τους Muddy Waters και το κομμάτι Rollin’ Stone, τους Rolling Stones, που βαφτίστηκαν από τη μουσική του Waters, και το ανθεμικό τραγούδι του Bob Dylan, Like A Rolling Stone.
Τα αρχηγεία του περιοδικού βρίσκονταν στο Σαν Φρανσίσκο και ο εκδότης του Jann Wenner μαζί με τον μουσικοκριτικό Ralph J.Gleason αποτελούν τους δυο εγκέφαλους του εγχειρήματος, που στόχευε σε μια εκτενή κάλυψη της τότε ποπ κουλτούρας που βρισκόταν σε τρομακτική άνθιση και αποτελούσε το κύριο όπλο της νεολαίας, απέναντι στην παράνοια του Βιετνάμ. Για να ξεκινήσουν το περιοδικό, ο Wenner δανείστηκε 7,500$ από τη μέλλουσα σύζυγό του, κίνηση που σίγουρα δε μετάνιωσε κανείς από τους δυο, τουλάχιστον όχι μακροπρόθεσμα. Έκτοτε, το περιοδικό έχει κάνει κατά καιρούς ανοίγματα στην αντικουλτούρα αλλά και την πολιτική της εκάστοτε περιόδου, με σπουδαιότερο ίσως επίτευγμα την πρόσληψη του Hunter S. Thompson, ο οποίος δημοσίευσε εξ’ολοκλήρου τη δεκαετία του ’70 το γνωστότερό του έργο, Fear and Loathing in Las Vegas.
Tα πρώτα τεύχη ήταν τελείως διαφορετικά σε φορμά απ’ότι τώρα. Θύμιζαν περισσότερο εφημερίδα, ενώ το είχαν ένα και μοναδικό χρώμα για να τονίζουν τις λέξεις. Σ’εκείνο το πρώτο τεύχος ο Wenner έγραψε σαν σε μανιφέστο: «Tο Rolling Stone δεν έχει να κάνει μόνο με τη μουσική, αλλά με όλα εκείνα τα πράγματα και συμπεριφορές που η μουσική περιλαμβάνει».