Η Amalia Rodrigues γεννήθηκε στις 23 Ιουλίου 1920 στο Fundao της Πορτογαλίας. Επρόκειτο να γίνει η μεγαλύτερη φωνή της χώρας, φέρνοντας στο προσκήνιο τα παραδοσιακά τραγούδια της χώρας, τα Fado, κάνοντάς τα γνωστά σε ολόκληρο τον κόσμο. Η μουσική αυτή είχε βαθιές ρίζες στην ιστορία της Πορτογαλίας, είχε μελαγχολικό ύφος κι αναφερόταν συχνά στη ζωή του ναυτικού ή της φτώχειας. Συνδέεται με την έννοια saudade, το νόστο, τη γλυκιά ανάμνηση, ενώ μουσικά σχετίζεται με λατινογενείς ήχους, συνδυασμένους με την αφρικανική και ίσως αραβική μουσική. Η χαρακτηριστική φωνή της, γεμάτη πάθος, συνόδευε με τον καλύτερο τρόπο τη γλυκιά μελαγχολική ατμόσφαιρα των τραγουδιών και μπορούσε να επικοινωνήσει το συναίσθημα σε πλήθος χωρών κι ας μην είχαν ιδέα από ισπανικά ή πορτουγκέζε.
Από το 1954 και τις πρώτες εμφανίσεις της στον κινηματογράφο, η καριέρα της εκτοξεύθηκε σε διεθνές επίπεδο, με χαρακτηριστικό το φιλμ The Lovers of Lisbon του Henri Verneuil. Πλέον, οι σκηνές σε ΗΠΑ, Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία είχαν ανοίξει διάπλατα για την τραγουδίστρια, ενώ θα σημείωνε σύντομα επιτυχία και σε άλλες χώρες, όπως οι Ιαπωνία, Ιταλία και Σοβιετική Ένωση.
Κυρίαρχη φιγούρα στην πορτογαλική μουσική, η Rodrigues είχε μια εντυπωσιακή πενηντάχρονη καριέρα από το 1939 μέχρι και το τέλος της ζωής της στις 6 Οκτώβρη 1999, όταν πλέον είχε καθιερωθεί ως θρύλος. Η κυβέρνηση κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος, το σπίτι της έγινε μουσείο, ενώ ο τάφος της βρίσκεται στο πάνθεον των επιφανών Πορτογάλων.