Όταν η Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτές αντίκρισε στις τηλεοπτικές οθόνες τον θρίαμβό της στις προκριματικές εκλογές του Δημοκρατικού Κόμματος για τη 14η περιφέρεια, έφερε τα χέρια στο στόμα της μην πιστεύοντας το αποτέλεσμα. Οι εικόνες αυτές προβλήθηκαν ξανά και ξανά έως ότου η 28χρονη τότε υποψήφια μετατράπηκε σταδιακά σε ένα επικοινωνιακό φαινόμενο.
Κανένας όμως δεν μπορούσε να γνωρίζει ότι είχε συμβεί λίγο πριν, όταν η Οκάσιο-Κορτές επρόκειτο να μεταβεί στο εκλογικό τμήμα στο Μπρονξ για την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. «Φοβάμαι, πρέπει να μπούμε;» ρωτούσε τον αρραβωνιαστικό της. Η νεαρή υποψήφια δεν ήθελε να δει, ή να διαβάσει το παραμικρό για την αναμέτρηση στα τελευταία λεπτά. Το μόνο που γνώριζε ήταν ότι η τελευταία δημοσκόπηση έδινε τον αντίπαλό τους Τζόζεφ Κρόουλι, εδραιωμένο στο έδρανο για 10 συναπτές θητείες, να προηγείται με 30 μονάδες διαφορά. Μόλις άκουσε τις κραυγές ενθουσιασμού της ομάδας της, η Οκάσιο-Κορτές έσπευσε να μπει μέσα, όμως η ασφάλεια δεν την άφηνε. «Είμαι εγώ, αυτή στην αφίσα», φώναζε η υποψήφια εκτός εαυτού. Η σκηνή αυτή είναι ένας από τους αφηγηματικούς άξονες του ντοκιμαντέρ «Αλώνοντας το Κογκρέσο» (Knock Down the House) που προβάλλει η συνδρομητική πλατφόρμα Netflix, που παρουσιάζει το φαινόμενο Οκάσιο-Κορτές, αλλά παράλληλα και την ατυχή πορεία άλλων τριών γυναικών που προσπάθησαν να χτυπήσουν το «κατεστημένο» στις βουλευτικές εκλογές του 2018.
Λίγο μετά την επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, ο Γκαμπριέλ Οκάσιο-Κορτές, μικρότερος αδελφός της σερβιτόρας σε κατάστημα με τάκος στο Μανχάταν, την ενέγραψε στην πλατφόρμα Brand New Congress, για την αναζήτηση ανθρώπων που θέλουν να εργασθούν για την πολιτική αλλαγή, χωρίς ποτέ να έχουν ασχοληθεί με τα κοινά. Το 2017, η ίδια προσκλήθηκε από την «επιτροπή δράσης», που πρόσκειται στον Μπένι Σάντερς, να διεκδικήσει την έδρα στη Νέα Υόρκη. Από την πρώτη στιγμή που η Οκάσιο-Κορτές το αποδέχθηκε, στο πλάι της βρέθηκε η σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, Ρέιτσελ Λιρς, η οποία δεν φαντάσθηκε ποτέ ότι θα κατέγραφε ένα μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία της αμερικανικής πολιτικής.
Είναι μία ιστορία ανάλογη της βιβλικής νίκης του Δαβίδ απέναντι στον Γολιάθ. Από τους πρώτους ενδοιασμούς, τα νεύρα, την απογοήτευση, τις πρώτες αρνητικές αντιδράσεις του εκλογικού σώματος, τις αμφιβολίες απέναντι στην εκλογική της τύχη με αντίπαλο τον Κρόουλι, το τέταρτο πιο ισχυρό όνομα στο Δημοκρατικό Κόμμα, το ντοκιμαντέρ καταγράφει όλη την πορεία της Οκάσιο –Κορτές προς το Κοινοβούλιο. Αφηγείται τη μαθητεία στην προεκλογική δουλειά, το τι θα απαντάει σε όσους τη ρωτούν ποια είναι, τις αμφιβολίες ότι το (άσημο) όνομά της δεν θα της ανοίξει τις πόρτες. Και πως μετά την προεκλογική εκστρατεία, επέστρεφε στη δουλειά της, να σερβίρει και να βάζει παγάκια, ή να ετοιμάζει κοκτέιλ: «Το να κάνω τη σερβιτόρα με βοηθά στην πολιτική μου καριέρα, γιατί γνωρίζω τι σημαίνει να δουλεύεις 14 ώρες τη μέρα και ο κόσμος να θέλει να σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα!», απολογείται η ίδια μπροστά στην κάμερα.
Το Netflix πλήρωσε 10 εκατ. δολάρια για το ντοκιμαντέρ, που προβλήθηκε τον περασμένο μήνα στο φεστιβάλ ανεξάρτητου κινηματογράφου του Σάντανς, κερδίζοντας το βραβείο κοινού. Είναι το μεγαλύτερο ποσό, που έχει καταβληθεί για τα δικαιώματα ενός ντοκιμαντέρ του φεστιβάλ αυτού. Σε αντίθεση με τη Λίρς, που απλώς ήθελε να αποτυπώσει τη μάχη των γυναικών υποψηφίων που θέλησαν να ανανεώσουν το αμερικανικό Κογκρέσο, που κατά το 80% αποτελείται από άνδρες, λευκούς και πλούσιους, η τηλεοπτική πλατφόρμα γνώριζε πολύ καλά τι ήθελε. Το όνομα της Οκάσιο-Κορτές (η «μάρκα» AOC, από τα αρχικά της) βρίσκεται στο ζενίθ της δημοτικότητάς του και έχει κυριαρχήσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχει γίνει σατυρικό κόμικ, εξώφυλλο στο δημοφιλές περιοδικό Rolling Stone, ενώ την νεαρότερη γυναίκα που έχει κατακτήσει θέση στο Κογκρέσο επικαλούνται πολλά βιβλία που αναφέρονται στις εκλογές του 2018.
Για να δημιουργήσουν το ντοκιμαντέρ, ο Ρέιτσελ Λιρς και ο παραγωγός Ρόμπερτ Μπλότνικ, κατέφυγαν σε μία εκστρατεία συλλογής πόρων μέσω της πλατφόρμας μικροχρηματοδότησης Kickstarter. Στόχος ήταν να συγκεντρώσουν 25.000 δολάρια, όμως με τη συνδρομή των 400 ανθρώπων που έσπευσαν να ανταποκριθούν, κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν 28.000. Το τελικό σχέδιο προέκυψε συζητώντας με τις αριστερές πλατφόρμες Brand New Congress και Justice Democrats. Η ιδέα να έχει ως πρωταγωνίστριες μόνον γυναίκες προέκυψε όταν η Λιρς αντιλήφθηκε τον μεγάλο αριθμό γυναικών υποψηφίων, που προμήνυαν πως ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, το γεγονός αυτό δίνει την εικόνα πως κάτι αλλάζει και μόνο και μόνο γι’ αυτό αξίζει κάποιος να διηγηθεί αυτήν την ιστορική αλλαγή.
Εξόν από την Οκάσιο-Κορτές, το ντοκιμαντέρ αφηγείται την ακανθώδη πορεία των Πόλα Τζιν Σουέρινγκεν στη Δυτική Βιρτζίνια, της Κόρι Μπους στο Μισούρι και της Έιμι Βιλέντα στη Νεβάδα. Τέσσερις γυναίκες που αναδύονται μέσα από ιστορίες πόνου και οικονομικών προβλημάτων, που τις σπρώχνουν να διεκδικήσουν την εκπροσώπηση της εργατικής τάξης και να παλέψουν κατά των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων στην πολιτική. Η εξάρτηση της προεκλογικής τους εκστρατείας μόνον από τις δωρεές και η έλλειψη μεγάλων χρηματοδοτών ιχνογραφούν την τιτάνια προσπάθεια των τεσσάρων γυναικών. «Μία από εμάς πρέπει να κερδίσει», εμφανίζεται στο ντοκιμαντέρ να τονίζει από το τηλέφωνο στην Οκάσιο –Κορτές η Βιλέντα, έχοντας μόλις πληροφορηθεί την ήττα της. Η υποψήφια στο Μπρονξ, που ακόμη δεν είχε πληροφορηθεί τον θρίαμβό της, απαντά: «η αλήθεια είναι πως, για να το πετύχει κάποια από εμάς, θα πρέπει να το προσπαθήσουν εκατό άλλες».