Στο πλαίσιο του Borderline Festival 2018 (18-22 Απριλίου, εντός και εκτός Στέγης), του φεστιβάλ που δεν φοβάται τους πειραματισμούς, ο ήχος φτάνει και ξεπερνάει τα όριά του. Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση συνεργάζεται εκ νέου με τη Medea Electronique και παρουσιάζει στις 19 Απριλίου, στην Κεντρική Σκηνή, την ψηφιακή όπερα Ηχώ και Νάρκισσος.
Η Medea Electronique, πιστή στο οπτικοακουστικό της αλφάβητο και στην επιθυμία της για συνεχή μετατόπιση των ορίων και έρευνα στη διατομή τέχνης και τεχνολογίας, μας μεταφέρει από τον μύθο της Ηχούς και του Νάρκισσου, όπου για πρώτη φορά αποτυπώνονται οι έννοιες του video και του audio, στον 21ο αιώνα της ψηφιακής τεχνολογίας. Ο Νάρκισσος της νέας εποχής καθρεφτίζεται σε οθόνες, στην πόλη-οθόνη όπου και ζει. Ο σύγχρονος Νάρκισσος δεν ερωτεύεται τον εαυτό του, αλλά την εικόνα. Το ναρκισσιστικό Εγώ, σε αντίθεση με το εξατομικευμένο Εγώ του μοντερνισμού, είναι όλο και περισσότερο κενό, άδειο περιεχομένου, ενώ η Ηχώ συνεχίζει το παιχνίδι του ετεροκαθορισμού και του αντανακλαστικού μιμητισμού.
Η ιστορία του Οβίδιου παρουσιάζεται διασκευασμένη, μέσα από την καινοτόμο και πρόσφατα αναπτυσσόμενη πρακτική του live coding, δηλαδή μέσα από τον προγραμματισμό σε πραγματικό χρόνο επί σκηνής. Τα χαρακτηριστικά της όπερας μεταγράφονται στα ψηφιακά τους ισοδύναμα μέσω του live coding και του code poetry: ο κώδικας, που γράφεται σε πραγματικό χρόνο από τον προγραμματιστή στη σκηνή, παράγει τον ήχο της όπερας, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και το λιμπρέτο που ερμηνεύουν οι δύο λυρικοί τραγουδιστές.
Ένας μύθος αγάπης, από το τρίτο βιβλίο των Μεταμορφώσεων του Οβίδιου, για τον Νάρκισσο, που μαγεμένος από την αντανάκλασή του μένει να κοιτάζει εκστασιασμένος το είδωλό του στη λίμνη. Όταν καταλαβαίνει το ανέφικτο της επιθυμίας του, μαρμαρώνει από την απελπισία και μένει εκεί για πάντα· υπέροχο, αιώνιο άγαλμα, δίπλα στο οποίο θα περιπλανιέται η Ηχώ, δίχως σώμα, αιώνια και αυτή. Μια ιστορία για το audio και το video, για την εικόνα και τον ήχο, και τη γεμάτη ένταση σχέση τους. Ο μύθος υπαινίσσεται τη δύναμη που έχει η εικόνα να καλεί στο εσωτερικό της. Ο Νάρκισσος επιχειρεί μια ανέφικτη και τραγική είσοδο στην εικόνα.
Διασκευή & Επιμέλεια: Medea Electronique
Live Coding: Αλέξανδρος Δρυμωνίτης
Μουσική Διεύθυνση: Μανώλης Μανουσάκης
Δραματουργία: Αγγελική Πούλου
Σενάριο: Παναγιώτης Γουμπούρος
Live Visuals: Βίκυ Μπισμπίκη
Video: Κλεοπάτρα Κοραή
Κινηματογράφηση: Michael Tebinka
Χορογραφία & Επιμέλεια Κίνησης: Γιάννης Νικολαΐδης
Σκηνικά: Χρήστος Λάσκαρης
Κοστούμια: gaffer & fluf (Κατερίνα Βαμβακά)
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Σχεδιασμός Ήχου: Αλέξανδρος Δρυμωνίτης, Μανώλης Μανουσάκης
Τεχνικοί Διευθυντές: S19st _ Βασίλης Κουντούρης, Tim Ward
Ηχοληψία: S19st _Κώστας Μπόκος
Βοηθός Ηχολήπτη: Κωνσταντίνα Θανοπούλου
Γραφιστικός Σχεδιασμός: Γιάννης Λώλης
Χορός (κίνηση) σε βίντεο: Ιωάννα-Ηλέκτρα Αποστόλου, Σεσίλ Μικρούτσικου, Μαρία Φουντούλη
Χορός (τραγούδι) σε βίντεο: Ελένη Καρακάση, Μαριέττα Σαρρρή, Ειρήνη Σγουρίδου
Ερμηνεία: Κατερίνα Μανιού (υψίφωνος), Μάριος Σαραντίδης (μπασοβαρύτονος)
Οργάνωση Παραγωγής: Μανώλης Μανουσάκης
Υπηρεσίες Παραγωγής: Τηλεκίνηση SA
Διεύθυνση Παραγωγής: Ηρώ Ακριβού
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση