Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι ένας ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού γίνεται όλο και πιο εθισμένος με την ασταμάτητη έλξη που έχουν τα τηλέφωνά πάνω τους. Ο μέσος ενήλικας ελέγχει το κινητό του 150 φορές την ημέρα.
Αλλά το πρόβλημα είναι, ότι το να κοιτάς το κινητό σου είναι εθιστικό. Τα like και τα share λέγεται πως διεγείρουν την ντοπαμίνη στους εγκεφάλους μας με τον ίδιο τρόπο όπως το σεξ ή ο τζόγος και γι ‘αυτό συνεχίζουμε να κοιτάμε τα κινητά μας συχνά.
Στην πραγματικότητα, πάνω από το ένα πέμπτο των χρηστών shartphone χρησιμοποιούν τακτικά το τηλέφωνό τους, ενώ σχεδόν το 20% παραδέχονται ότι το χρησιμοποιούσαν, ενώ ήταν μαζί με φίλους.
Εάν το τηλέφωνό σου είναι το πρώτο πράγμα που κοιτάς όταν ξυπνάς το πρωί ή τρελαίνεσαι όταν η στάθμη της μπαταρίας είναι χαμηλή, θα μπορούσες να έχεις εθιστεί στο smartphone σου.
Και ενώ δεν αναγνωρίζεται ως επίσημη διάγνωση, ο Δρ. Ντέιβιντ Γκρίνφιλντ, ιδρυτής του Κέντρου Διαδικτυακής και Τεχνολογικής Τοξικομανίας, λέει ότι η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων είτε δείχνουν συμπτώματα καταναγκαστικής συμπεριφοράς είτε κάνουν υπερβολική χρήση των κινητών τους.
«Όταν η συμπεριφορά παρεμβαίνει σε μια από τις κύριες σφαίρες ζωής σας, με την ποιότητα ζωής σας ή με αυτή των άλλων, είναι πρόβλημα», ανέφερε στο Men’s Health. «Η ευκολία της πρόσβασης σε ένα κινητό τηλέφωνο προσφέρει άμεση ικανοποίηση. Και η συνήθεια δεν πρόκειται να φύγει από μόνη της.»
Ευτυχώς, υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις για να αντιμετωπίσεις τον εθισμό και η Γκρίνφιλντ λέει ότι ένας τρόπος για να ξεκινήσεις είναι να δημιουργήσεις ορισμένους κανόνες που να αφορούν τη χρήση σου στη συσκευή και να τους κρατήσεις.
Προτείνει να φτιάξεις κανόνες για το πότε μπορείς και δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις το τηλέφωνό σου όπως το να πηγαίνεις σε ένα εστιατόριο ή να κάνεις ένα διάλειμμα για μερικές ώρες κάθε μέρα.
Τέλος, ισχυρίζεται ότι είναι σημαντικό να σημειώνεις πότε και γιατί χρησιμοποιείς το τηλέφωνό σου. Αυτό, λέει, θα σε κάνει πιο ευαισθητοποιημένο για το χρονικό διάστημα που χάνεις χωρίς νόημα πράγματα όπως τα κοινωνικά μέσα.
ΠΗΓΗ: Independent