Λίγοι πιανίστες της εποχής του, ή και κάθε εποχής, μπορούν να θεωρηθούν τόσο βιρτουόζοι όσο ο Φραντς Λιστ. Ο Ούγγρος συνθέτης, γεννήθηκε μια ημέρα σαν και σήμερα το μακρινό 1811 και, όπως συνήθιζαν τότε, ξεκίνησε από πολύ μικρός τα μαθήματα πιάνου, με πρώτους δασκάλους τον Καρλ Τσέρνυ και Αντόνιο Σαλιέρι. Σε ηλικία μόλις έντεκα ετών έδωσε την πρώτη του συναυλία εντυπωσιάζοντας το κοινό, ενώ την επόμενη χρονιά, τον παρακολούθησε και ο εντυπωσιασμένος Μπετόβεν. Ο Λιστ βέβαια, επρόκειτο να αποθεωθεί από τους σύγχρονούς του μουσικούς και μουσικόφιλους, από το 1840 και μετά ως ο «καλύτερος πιανίστας στον κόσμο».
Μεγάλος θαυμαστής του Νικολό Παγκανίνι, προχώρησε σε αρκετές αποδόσεις των έργων του, ενώ ήταν από τους πρώτους που απέφευγε τη χρήση παρτιτούρας στα σόλο του, όπως έκανε και ο διάσημος βιολιστής και βέβαια χρησιμοποιώντας την αδιαμφισβήτητη δεξιοτεχνία του στο πιάνο για να εντυπωσιάσει το κοινό. Στο Λιστ επίσης οφείλουμε τις επιπλέον κινήσεις -με το χέρι, χωρίς τη μπαγκέτα- του μαέστρου για να διευθύνει καλύτερα την ορχήστρα και να μεταδώσει στο έπακρο το συναίσθημα του κομματιού. Στα έργα του εναλλάσσονται στιγμές υπερβολικής δεξιοτεχνίας με στιγμές λυρισμού και ποιητικότητας και εμφανίζονται πολλές αρμονικές και μορφολογικές καινοτομίες.
Γνωστός γυναικάς, είχε πολλές περιπέτειες με παντρεμένες, ανύπαντρες και μαθήτριές του, με γνωστότερες την κόμισσα Μαρί ντ’ Αγκούλτ, η οποία τον ερωτεύτηκε και εγκατέλειψε τον σύζυγό της για να τον ακολουθήσει, κάνοντας και τρία παιδιά μαζί, αλλά και την τελευταία του Καρολίνα Ιβανόφσκα, εν διαστάσει σύζυγο του Ρώσου πρίγκηπα Ζάιν-Βιτγκενστάιν, με την οποία προσπαθούσε επί ματαίω να παντρευτεί, αλλά το Βατικανό δεν έδινε την έγκρισή του. Πέθανε στις 31 Ιουλίου 1886, όντας βαριά άρρωστος κι ενώ ταξίδευε για το φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ στη Βαυαρία.