Η Wikipedia είναι ένας μαγικός, θα έλεγε κανείς, κόσμος. Έχει πληροφορίες για τους πάντες και για τα πάντα και μιας και σήμερα έχουμε Halloween, είπαμε να ψάξουμε να βρούμε μερικές από τις πιο ανατριχιαστικές ιστορίες που μπορείτε να διαβάσετε στις ψηφιακές σελίδες της μεγαλύτερης ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας.
Προσοχή, κάποιες από τις ιστορίες που θα διαβάσετε είναι πραγματικά τρομακτικές.
Αυτό το δάσος στην Ιαπωνία θεωρείται πως είναι στοιχειωμένο. Ο λόγος γι’ αυτό δεν έχει να κάνει με κανέναν μύθο ή παλιά ιστορία, αλλά με το γεγονός ότι είναι ένας χώρος στον οποίο πολλοί άνθρωποι πάνε για να αυτοκτονήσουν.
Η Roanoke ήταν μια αποικία που ιδρύθηκε στη Βόρεια Καρολίνα το 1586 και εξαφανίστηκε από το πρόσωπο της Γης τρία χρόνια αργότερα. Δεν υπάρχουν αρχεία τα οποία να δείχνουν πού πήγαν αυτοί οι άνθρωποι. Οι ιστορικοί λένε ότι οι ιθαγενείς της περιοχής ίσως σφαγιάστηκαν από τους αποίκους, αλλά δεν υπάρχουν αρκετές αποδείξεις γι’ αυτό.
Τη δεκαετία του 1960 και του 1970, ένα πλήθος βίαιων δολοφονιών συνέβησαν στο Σαν Φρανσίσκο . Οι τοπικές εφημερίδες έλαβαν επιστολές από κάποιον που ισχυριζόταν ότι είναι ο δολοφόνος. Κάθε φάκελος είχε μέσα τέσσερις κώδικες, από τους οποίους μόνο ένας έχει λυθεί πλήρως. Υπήρχαν συνολικά πέντε επιβεβαιωμένα θύματα, αλλά η αστυνομία ισχυρίζεται ότι μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερος ο αριθμός, ενώ ο ίδιος ο δολοφόνος, ο οποίος δεν πιάστηκε ποτέ, ισχυρίστηκε ότι σκότωσε 37 ανθρώπους.
Αν έχετε κλειστοφοβία, αυτή η ιστορία δεν είναι για σας. Μια δεκαεφτάχρονη κοπέλα από την Σκωτία, που λεγόταν Idilia επισκέπτηκε το εγκαταλελειμμένο Κάστρο Lahneck στη Γερμανία τη δεκαετία του 1850, όταν ξαφνικά πάτησε πάνω σε ξεφτισμένα πατώματα, έπεσε μέσα και παγιδεύτηκε. Η Idilia είχε τραγικό τέλος,αφού πέθανε παγιδευμένη μέσα στο κρύο και σκοτεινό κάστρο, αλλά μπόρεσε να καταγράψει τις τελικές, τραυματικές ημέρες στο ημερολόγιό της. Αυτό, μαζί με τα κατάλοιπά της, ανακαλύφθηκαν εννέα χρόνια αργότερα.
Ήθελε να φάει έναν άνθρωπο. Ένας άνθρωπος που γνώρισε στο διαδίκτυο ήθελε να φαγωθεί. Μπορείτε να φανταστείτε πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα.
Γεννημένος στη Γερμανία το 1877, ο Carl ήταν ακτινολόγος και ερωτεύτηκε μια ασθενή του από την Κούβα, η οποία είχε φυματίωση και την έλεγαν Elena Miagro de Hoyos. Αφού πέθανε, πήρε το σώμα της από τον τάφο της και έζησε με το πτώμα στο σπίτι για επτά χρόνια μέχρι να ανακαλυφθεί από τους συγγενείς της Hoyos και τις αρχές το 1940.
Ο Herman Webster Mudgett, ήταν ένας σήριαλ κίλερ που έχτισε ένα ξενοδοχείο το 1889, ώστε να μπορέσει να δολοφονήσει ανενόχλητος δεκάδες ανθρώπους. Το τεράστιο ξενοδοχείο, είχε κρυμμένους διάδρομους, φαρμακείο, μυστικούς χώρους, ηχομονωμένα τείχη και αεροστεγή δωμάτια. Τα δεκάδες θύματά του είχαν πεθάνει από ασφυξία, κρεμάλα, τέντωμα και τεμαχισμό. Ο Χολμς ομολόγησε 20 δολοφονίες, αν και κάποιες εκτιμήσεις λένε ότι 200 άνθρωποι δολοφονήθηκαν μέσα σε αυτούς τους τοίχους.
Η Μαρία ήταν Αυστριακή πράκτορας των SS κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Γερμανίας και ήταν ανώτατος αξιωματούχος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Θεωρείται ότι συνέβαλε άμεσα στον θάνατο περισσότερων από μισό εκατομμύριο γυναικών και παιδιών κρατουμένων. Το 1948 η Mandl εκτελέστηκε για εγκλήματα πολέμου.
Λίστα με ασυνήθιστους θανάτους
Είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος. Μια λίστα με ασυνήθιστους θανάτους.
Οι Jennifer και June Gibons, που είναι γνωστές και ως “Οι Σιωπηλές Δίδυμες” ήταν πανομοιότυπα δίδυμα κορίτσια που μεγάλωσαν στην Ουαλία. Θα επικοινωνούσαν μόνο μεταξύ τους και μετά από ένα πλήθος μικρών εγκλημάτων εισήχθησαν στο νοσοκομείο του Broadmoor. Κανείς δεν μπορούσε να τις καταλάβει. Μετά από 11 χρόνια στο ίδρυμα απελευθερώθηκαν, ωστόσο εξέφρασαν την πεποίθηση ότι ήταν απαραίτητο για μια από τις δυο να πεθάνει ώστε η άλλη να ζήσει μια κανονική ζωή. Η Jennifer τελικά συμφώνησε να θυσιάσει τη ζωή της και το 1993 πέθανε. Ο θάνατός της θεωρήθηκε ότι προήλθε από φυσικά αίτια, αλλά οι ο χρόνος και ο τρόπος με τον οποίο συνέβη, έχουν προκαλέσει υποψίες και θεωρίες για τον θάνατό της. Ο Marjorie Wallace της The Sunday Times έγραψε ένα βιβλίο για τις “Σιωπηλές Δίδυμες”, στο οποίο περιγράφει την αντίδραση της June όταν έμαθε για της αδελφής της. «Ελευθερώνομαι επιτέλους, απελευθερώθηκα και τελικά η Τζένιφερ θυσίασε τη ζωή της για μένα».