Ο Φίλιπ Κ. Ντικ (Philip Kindred Dick) γεννήθηκε στο Σικάγο των ΗΠΑ στις 16 Δεκέμβρη 1928. Ξεκίνησε την καριέρα του γράφοντας μικρές ιστορίες σε διάφορα περιοδικά, από τη δεκαετία του ’50 όμως κι ύστερα θα κυκλοφορούσε τα διηγήματα που θα έμεναν χαραγμένα στη μνήμη όσων θα έβλεπαν κινηματογράφο τα επόμενα χρόνια. Κι αυτό γιατί ο Ντικ όσο ζούσε πάλευε με τη φτώχεια και την αφάνεια, όντας γνωστός σε λίγους, εξειδικευμένους κύκλους. Τα βαθιά νοήματα που χρησιμοποιούσε στο όχι και τόσο δημοφιλές είδος της επιστημονικής φαντασίας, είχαν να κάνουν με αυταρχικές κυβερνήσεις, μονοπωλιακές εταιρείες, δυστοπικές πραγματικότητες, που απαλλοτριώνουν το άτομο και το αλλάζουν κατά το δοκούν. Όμως, κάτω από το πρόσχημα της διαφορετικής πραγματικότητας της επιστημονικής φαντασίας, κρυβόταν μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση, ξεψαχνίζοντας το «είναι» και το «φαίνεσθαι», παίζοντας με την πραγματική φύση του ανθρώπου και την ταυτότητα του, πόσο ταυτίζονται ή όχι.
Στη δεκαετία του ’60, έχουμε την πλειοψηφία των καλύτερών του έργων, όπως το «Ο Άνθρωπος στο ψηλό κάστρο» (1962), «Εμείς οι Αρειανοί» (1964), «Τα Τρία Στίγματα του Πάλμερ Έλντριτς»,«Δρ.Μπλάντμονεϋ ή Πώς τα βγάλαμε Πέρα Μετά τη Βόμβα» (1965), «Το ηλεκτρικό πρόβατο» (1968) και το «Ubik» (1969). Το τελευταίο μάλιστα, έχει συμπεριληφθεί στη λίστα του TIME με τα «100 καλύτερα βιβλία».
Την επόμενη δεκαετία, το έργο του Ντικ έγινε λίγο πιο μεταφυσικό και θεολογικό, με σημαντικότερα τα «Flow My Tears, the Policeman Said» (1974), στο οποίο βασίστηκε η ταινία «Νυχτερινή Περίπολος» του Νίκου Νικολαϊδη το 1987, αλλά και το «A Scanner Darkly» (1977) (ο ίδιος το θεωρούσε ως το αριστούργημά του) και το οποίο μεταφέρθηκε στο 2006 από το Richard Linklater με την τεχνική του rotoscope.
Η εμμονή του με το γνωστικισμό και τη μελέτη της θρησκείας, τον οδήγησαν στο σχεδόν αυτοβιογραφικό βιβλίο VALIS (1981), το οποίο και ήθελε να επεκτείνει σε μια τριλογία. Δυστυχώς όμως, πέθανε την επόμενη χρονιά από καρδιακό επεισόδιο στις 2 Μαρτίου 1982, λίγες εβδομάδες πριν κυκλοφορήσει η πρώτη από μια σειρά ταινίες, που θα καθιέρωναν το Ντικ ως μια υποτιμημένη ιδιοφυΐα. Αυτή η ταινία ήταν το Blade Runner του Ρίντλεϊ Σκοτ, βασισμένη στο Ηλεκτρικό Πρόβατο. Επόμενες ταινίες που θα ακολουθούσαν: Ολική Επαναφορά του Πωλ Βερχόφεν με τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, Screamers με τον Πίτερ Γουέλερ, Minority Report, του Στίβεν Σπίλμπεργκ με τον Τομ Κρουζ, Η επιταγή, του Τζον Γου, με τον Μπεν Άφλεκ και το A Scanner Darkly.
Γενικότερα, το «άγγιγμα» και η θεματολογία του ύφους του βρίσκονται σχεδόν σε όλες τις ταινίες και τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας σε τέτοιο βαθμό, που έχει θεσπιστεί το «βραβείο Philip K. Dick» για τα καλύτερα βιβλία επιστημονικής φαντασίας της χρονιάς.