Η κωμική φλέβα του Lenny Bruce ήταν από εκείνες που επρόκειτο να δώσουν μια τεράστια ώθηση σε ολόκληρο το είδος της κωμωδίας, είτε μιλάμε για stand-up, είτε για την ελευθερία του λόγου που είναι άμεση προϋπόθεση για το καυστικό και ανυποχώρητο χιούμορ που πρέσβευε. Γεννημένος στις 13 Οκτώβρη 1925 στη Mineola της Νέας Υόρκης, με πραγματικό όνομα το Leonard Alfred Schneider, πέρασε μια δύσκολη παιδική ηλικία, ενώ και στην εφηβεία του βρέθηκε στη δίνη του Β’Παγκοσμίου Πολέμου, φεύγοντας από το στρατό μετά από τρία χρόνια υπηρεσίας επειδή πόζαρε ως τραβεστί και επέστρεψε στη Νέα Υόρκη.
Ο λόγος που ο Bruce έχει μείνει γνωστός είναι επειδή αγωνίστηκε άμεσα κι έμμεσα απέναντι στην αυστηρότητα της σοβαροφάνειας χρησιμοποιώντας την βωμολοχία ως πολιορκητικό κριό. Πίστευε στην ελευθερία του λόγου και ήθελε να προκαλεί για να εκθέτει σε κοινή θέα όλες εκείνες τις υποκριτικές νόρμες που απαρτίζουν τις πούρες συμπεριφορές και βέβαια βρέθηκε ουκ ολίγες φορές στο στόχαστρο των «αντιπάλων» του. Ακόμη κι έτσι άνοιξε την πόρτα σε πολλούς μετά από αυτόν και παρόλο το σύντομο του βίου του, λογαριάζεται ανάμεσα στους σπουδαίους.
Ιδιαίτερα τη δεκαετία του ’60, ο «Λένι ο Βρωμόστομος» όπως τον μάθαμε στη χώρα μας, χάρη και στην ταινία για τη ζωή του με το Dustin Hoffman, ήταν κυνηγημένος τόσο επί σκηνής όσο και κάτω από αυτήν, στη μεν πρώτη περίπτωση λόγω της θεματολογίας και της γλώσσας που χρησιμοποιούσε και στη δεύτερη, λόγω ναρκωτικών. Πάντως στις κατά καιρούς δίκες του, είχε συμπαραστάτες τους oι Woody Allen, Bob Dylan και Allen Ginsberg. Δυστυχώς όμως, οι δυσκολίες λύγισαν τον Bruce, μιας και προς το τέλος του 1965 έμεινε απένταρος, ενώ την επόμενη χρονιά βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του από υπερβολική χρήση μορφίνης. Ήταν 40 ετών κι άφησε πίσω του ένα πλήθος φίλων και σπουδαίων κωμικών, όπως ο Allen, o Richard Pryor ή ο George Carlin.