Ο Έντβαρντ Μουνχ ανήκει στην κατηγορία των ζωγράφων που το έργο τους βρίσκεται στο μεταίχμιο των καλλιτεχνικών κινημάτων του 19ου και 20ου αιώνα, είτε μιλάμε για το Συμβολισμό είτε για το Γερμανικό Εξπρεσιονισμό, αντίστοιχα. Γεννήθηκε στις 12 Δεκέμβρη 1863 στην Κριστιανία (σημερινό Όσλο), μεγαλωμένος από τον πατέρα του, αφού η μητέρα του πέθανε από φυματίωση το 1868. Ο πατέρας του όμως αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα, γεγονός που έπαιξε ρόλο στο μεγάλωμα του νεαρού Έντβαρντ και των αδελφών του. Εν μέρει, εδώ βρίσκεται η απαρχή της τεχνοτροπίας του και της αποτύπωσης των φόβων της ψυχολογικής διαταραχής.
Σπούδασε στο Όσλο ζωγραφική, ωστόσο ταξίδεψε στο Παρίσι όπου και εντυπωσιάστηκε από το κίνημα του Ιμπρεσιονισμού, με τους Κλώντ Μονέ και Έντουαρντ Μανέ, αλλά και τους μεταγενέστερους, Βαν Γκογκ, Πώλ Σεζάν και Γκωγκέν. Περίπου εκείνη την περίοδο διαμορφώνει το ύφος του, που είναι βαθιά προσωπικό και πρωτότυπο. Αποτυπώνει ένα αίσθημα τραγικότητας της ζωής και του θανάτου χρησιμοποιώντας πολύ έντονες γραμμές και χρώματα. Τα έργα του συνάδουν με τα πιστεύω του, αφού παρουσιάζουν όχι μόνο αυτά που βλέπει το μάτι, αλλά κι εκείνα που καθρεφτίζει η ψυχή. Το γνωστότερό του έργο, «Η Κραυγή» (1893), αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για ολόκληρο το κίνημα του Εξπρεσιονισμού.
Έπειτα από τα πολλά ταξίδια του μέχρι το 1908, σε Γαλλία, Ιταλία και Γερμανία, επέστρεψε στη γενέτειρά του όπου και παρέμεινε μέχρι το θάνατό του το 1944. Μετά θάνατον, τα έργα του δεν έμειναν στην οικογένειά του, αλλά δωρίστηκαν στη νορβηγική κυβέρνηση, κοσμώντας δημόσια κτίρια σε ολόκληρη τη Νορβηγία.
Το αριστουργηματικό έπος τρεισήμισι ωρών για τη ζωή του Μούνχ από τον Πίτερ Ουότκινς