Ακόμη και για τη μοναδική ήπειρο που δεν κατοικείται από ανθρώπους, την Ανταρκτική, έπρεπε να γίνει μια συμφωνία που θα την εξαιρούσε από τα εκάστοτε πολεμικά σχέδια. Την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, εν έτει 1959, αποφασίστηκε από 12 χώρες πως ο Νότιος Πόλος βρίσκεται εκτός -πολεμικών- ορίων, ορίζοντάς τον ως προστατευόμενη επιστημονική περιοχή και πώς κάθε πολεμική δραστηριότητα είναι αυστηρά απαγορευμένη.
Η συνθήκη υπογράφηκε την 1η Δεκέμβρη 1959 και τέθηκε σε ισχύ από τον Ιούνιο του 1961. Ωστόσο το πολύ θετικό δείγμα ήταν το γεγονός ότι στις 12 χώρες που συμμετείχαν αρχικά (κι είχαν ενεργή δραστηριότητα στην Ανταρκτική) βρίσκονταν τόσο οι Η.Π.Α, όσο και η Σοβιετική Ένωση. Οι υπόλοιπες ήταν: Αργεντινή, Αυστραλία, Βέλγιο, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιαπωνία, Νέα Ζηλανδία, Νορβηγία, Νότια Αφρική και Χιλή. Η πρώτη συνθήκη θα είχε και μια σειρά από άλλες, επιπρόσθετες που έχουν διαφυλάξει μέχρι στιγμής τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής.
Ωστόσο αυτή η πρώτη «συνθήκη της Ανταρκτικής», έδειξε πως οι αντιμαχόμενες χώρες μπορούσαν να βρουν στο ψυχρό κλίμα του -ελεύθερου από εξουσία και πολιτικές επιβουλεύσεις- Νότιου Πόλου, ένα κοινό σημείο επαφής και επιστημονικής συνεργασίας, «χρίζοντας» παράλληλα ολόκληρη την ήπειρο ως τη μεγαλύτερη προστατευόμενη περιοχή προστασίας της φύσης.