Categories: DIGITAL STORIES

YouTube Music: Όχι κι άλλη εφαρμογή για music streaming ρε παιδιά, όχι κι άλλη!

Η Google είχε δείξει τις προθέσεις της με την ανακοίνωση του YouTube Red κάμποσες εβδομάδες πριν. Με το Spotify να λύνει και να δένει και την Apple να έχει κάνει δυναμική ρελάνς με την υπηρεσία Music στην αγορά του streaming μουσικής, η Google δεν θα μπορούσε να μείνει απλός θεατής για πολύ. Κάπως έτσι λοιπόν μας ανακοίνωσε μια νέα εφαρμογή, το YouTube Music. Τι ακριβώς θα κάνει αυτό; Ουσιαστικά πρόκειται για μια έκδοση του YouTube η οποία όμως θα εστιάζει αποκλειστικά στη μουσική: αν για παράδειγμα στο «κανονικό» YouTube πληκτρολογούσατε τη λέξη “call”, τα δύο κορυφαία αποτελέσματα που θα παίρνατε θα ήταν τα “call me maybe” και “call of duty”. Ε, στο YouTube Music ετοιμαστείτε για μουσικά αποτελέσματα και μόνο.

Εννοείται πως το παραπάνω είναι απλά ένα παράδειγμα των όσων θα είναι σε θέση να προσφέρει η νέα «μουσική» εφαρμογή της Google και παράλληλα μία ειδοποιός διαφορά της σε σχέση με το app του YouTube –αλλά και εκείνο του Google Play Music. Ουσιαστικά, οι δυνατότητες του YouTube Music θα ξεδιπλώνονται μόνο στην περίπτωση που κάποιος είναι συνδρομητής στο YouTube Red: έχοντας αποφασίσει να πληρώσει το δεκάρικο στη Google σε μηνιαία βάση, θα γλιτώσει μια για πάντα απ’ τις διαφημίσεις, θα έχει τη δυνατότητα να κατεβάσει μουσική για offline αναπαραγωγή ενώ θα έχει και πρόσβαση σε εξελιγμένο σύστημα έξυπνων playlists τις οποίες μάλιστα ο ίδιος θα μπορεί να παραμετροποιήσει. Γενικά η Google διατυμπανίζει τη δουλειά που έχει κάνει με τις «προσωποποιημένες playlists», οπότε αν μη τι άλλο πρόκειται για τομέα που θα έχει ενδιαφέρον να δούμε.

Το πραγματικό ερώτημα ωστόσο δεν αφορά τόσο τις δυνατότητες της εφαρμογής (και το Spotify και το Music προσφέρουν π.χ. “personalized playlists”, καθένα ενσωματώνοντας και διαφορετική τεχνολογία) αλλά το κατά πόσο θα καταφέρει αυτή να «πείσει» το κοινό, τουλάχιστον στον βαθμό που θέλει η Google. Ας μην ξεχνάμε ότι η «βασίλισσα» του διαδικτύου αποπειράθηκε και στο παρελθόν να μπει σε ξένα χωράφια (βλ. social media με το Google+) και όχι απλά «έφαγε τα μούτρα της» αλλά εκτέθηκε ανεπανόρθωτα. Πλέον, σαν πραγματικός καρχαρίας μυρίζεται αίμα στην αγορά του music streaming και οδεύει ολοταχώς προς τα νερά του. Το ζήτημα είναι όμως αν θα βρει τίποτα, όταν με το καλό φτάσει εκεί… Το Spotify και το Apple Music έχουν ήδη βρει το κοινό τους: με τις τιμές στις τρεις υπηρεσίες να είναι λίγο-πολύ οι ίδιες, τη μουσική βιβλιοθήκη και τα χαρακτηριστικά να καλύπτουν το mainstream κοινό, δύσκολα κάποιος θα αφήσει ένα για να πάει σε ένα άλλο.

Δείγμα της εμφάνισης του YouTube με και χωρίς συνδρομή YouTube Red. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η Google χαμένη πάντως δεν βγαίνει.

Η Google μπορεί να υπολογίζει στο τεράστιο κοινό που χρησιμοποιεί το YouTube για streaming μουσικής (όπως καλή ώρα ο γράφων) σε desktops και laptops και ακόμα δεν έχει υποκύψει στα trends της αγοράς. Πόσοι όμως από εκείνους ενώ ήθελαν να ασχοληθούν με το αντικείμενο, δεν πείστηκαν από Spotify και Apple Music και περίμεναν καρτερικά το YouTube; Η λογική λέει πως αυτοί είναι λίγοι και σίγουρα δεν πρόκειται να ικανοποιήσουν τη Google η οποία θα θέλει περισσότερους. Πώς θα τους προσελκύσει όμως; Να τους «κλέψει» από τους άλλους δύο με τα υπάρχοντα δεδομένα είναι από δύσκολο έως αδύνατον –ποιος θα αφήσει μια πλατφόρμα που ξέρει, εμπιστεύεται και, το κυριότερο, πληρώνει ήδη για μια άλλη που του προσφέρει ακριβώς τα ίδια;

Κι όμως, το YouTube έχει κι αυτό τους «άσους» του. Προσφέρει είδη μουσικής που ο ανταγωνισμός δεν είναι σε θέση να καλύψει και ναι μεν απευθύνονται σε niche αγορές, όμως εκτείνονται σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Η μουσική του βιβλιοθήκη είναι σαφώς μεγαλύτερη (30 εκατ. κομμάτια φτάνουν;) οπότε με αυτό ως κύριο όπλο, πλαισιωμένο από την offline αναπαραγωγή και τις προσωποποιημένες playlists μπορεί να ελπίζει ότι θα πάρει στο άρμα του ένα ελάχιστο ποσοστό των ενεργών μηνιαίων επισκεπτών του στο YouTube.com.

Αν αναλογιστείτε ότι αυτοί ξεπερνούν το 1 δισ., του φτάνει και του περισσεύει…

Πέτρος Κηπουρόπουλος

Share
Published by
Πέτρος Κηπουρόπουλος