Στην E3, τη μεγαλύτερη έκθεση για videogames στον κόσμο που διοργανώθηκε στο Λος Άντζελες την προηγούμενη εβδομάδα, είχαμε αποκαλύψεις αναφορικά με το μέλλον των Xbox One και PS4. Η Microsoft παρουσίασε αρχικά το Project Scorpio, τον διάδοχο του Xbox One ή, ορθότερα, μία βελτιωμένη του εκδοχή με ισχυρότερο επεξεργαστή, δυνατότερη κάρτα γραφικών και ταχύτερη μνήμη, η οποία μάλιστα θα είναι πλήρως συμβατή με παιχνίδια και αξεσουάρ του υπάρχοντος μοντέλου. Η Sony μπορεί στην έκθεση να μην είχε να μας πει το παραμικρό, ωστόσο φρόντισε διά στόματος Άντριου Χάουζ (προέδρου της Sony Interactive Entertainment) κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στους Financial Times, να ενημερώσει κι αυτή με τη σειρά της πως δουλεύει στο PS4 Neo, μία επίσης δυνατότερη βερσιόν του PS4 που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή στην αγορά.
Η πολιτική που φέρονται να ακολουθούν πλέον Sony και Microsoft δεν θυμίζει σε τίποτα εκείνη που ακολουθούσαν οι κατασκευαστές κονσολών μέχρι τώρα. Οι καταναλωτές, βλέπετε, ήμασταν συνηθισμένοι να αγοράζουμε ένα σύστημα και να «κολλάμε» με αυτό για τα επόμενα 5-6 χρόνια τουλάχιστον. Στην προηγούμενη γενιά συστημάτων και την περίπτωση του Xbox 360, να φανταστείτε, είχαμε να κάνουμε με ολόκληρη οκταετία, καθώς η κονσόλα λανσαρίστηκε το 2005 και αντικαταστάθηκε το 2013… Εν αντιθέσει με αυτή τη φιλοσοφία όμως, στην τρέχουσα γενιά οικιακών κονσολών ψυχαγωγίας, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Πριν καλά-καλά Xbox One και PS4 κλείσουν τριετία, οι κατασκευαστές τους αποφάσισαν να τα αντικαταστήσουν και μάλιστα με έναν τρόπο που όμοιό τους δεν είχαμε ξαναδεί.
Θυμηθείτε: αγοράζοντας μια κονσόλα, γνωρίζαμε ότι θα «παντρευόμασταν» για τα επόμενα x χρόνια, ένα σύστημα με πολύ συγκεκριμένα τεχνικά χαρακτηριστικά. Αυτό φυσικά μέχρι τη στιγμή που οι κατασκευαστές θα αποφάσιζαν να ρίξουν στο παιχνίδι την επόμενη γενιά κονσολών για να ξαναρχίσει η μάχη και πάλι απ’ το απόλυτο μηδέν –η δημιουργία πλατφορμών και δικτύων με Achievements, Trophies, ψηφιακές αγορές και επαφές, δεν ήταν παρά μια προσπάθεια των Sony και Microsoft να δελεάσουν εξ αρχής τους πελάτες τους να παραμείνουν στις τάξεις τους. Τώρα όμως τα πράγματα αλλάζουν. Σύντομα, οι δημιουργοί παιχνιδιών, θα πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους δύο σετ τεχνικών χαρακτηριστικών κατά την ανάπτυξη των τίτλων τους, τη στιγμή που σε περίπου ενάμιση χρόνο από τώρα, οι καταναλωτές θα έχουν να επιλέξουν μεταξύ του εκάστοτε φθηνού και ακριβού μοντέλου.
Σας θυμίζει κάτι όλη αυτή η κατάσταση; Ίσως το μοντέλο της Apple, βάσει του οποίου η εταιρεία από το Κουπερτίνο λανσάρει κάθε χρόνο κι από ένα iPhone; Αυτό που χρόνο παρά χρόνο το εκάστοτε μοντέλο δεν είναι παρά μια αναβαθμισμένη έκδοση του προηγούμενου; Και στη δική της περίπτωση, οι δημιουργοί εφαρμογών έχουν να λαμβάνουν υπ’ όψιν συγκεκριμένα σετ χαρακτηριστικών (όσα και τα iPhone που θα είναι σε θέση να τρέξουν το app τους). Με τον τρόπο αυτό, πωλήσεις σημειώνονται κάθε χρόνο, τα χαρακτηριστικά διαρκώς βελτιώνονται και οι καταναλωτές αναβαθμίζουν τις συσκευές τους τακτικά και μάλιστα χωρίς να το κάνουν όλοι μαζί. Η εταιρεία έχει εντάξει τις τελευταίες σε ένα ευρύτερο δίκτυο-ομπρέλα, επιτρέποντας στους πελάτες της να διατηρούν εκεί ψηφιακό περιεχόμενο, έχοντας πρόσβαση σε αυτό από πολλαπλά σημεία. Όσο για το ποιες συσκευές θα θεωρούνται ξεπερασμένες, αφήνει την ίδια την αγορά να το ρυθμίσει.
Microsoft και Sony ανακοίνωσαν, η καθεμία με τον τρόπο της, την πρώτη τέτοια «αναβάθμιση» για τις κονσόλες τους. Φυσικά αν στα όσα προαναφέραμε συνυπολογίσουμε το VR, στο οποίο η βιομηχανία του gaming και της ψυχαγωγίας γενικότερα ποντάρει πολλά, τότε αντιλαμβάνεται κανείς ότι το “update” αυτό ήταν μάλλον επιτακτικό. Αυτό που μένει να αποδειχθεί είναι το κατά πόσο οι κονσόλες σταδιακά θα υιοθετήσουν μια λογική «αναβάθμισης» που μέχρι τώρα συναντούσαμε στα PC, με ένα μοντέλο που θα παραπέμπει σε αυτό της Apple. Το gaming βρίσκεται σε ένα μεγάλο σταυροδρόμι και οι επιλογές των δύο μεγάλων παικτών της αγοράς θα κρίνουν το μέλλον του. Το ενδεχόμενο τα PS4 και Xbox One να είναι οι τελευταίες κονσόλες δεν θα πρέπει να ακούγεται πλέον καθόλου απίθανο: γιατί κάποιος να «σκιστεί» για να φτιάξει ένα ολόκληρο σύστημα εκ του μηδενός όταν μπορεί να κάνει τη δουλειά του με ένα απλό –και σαφώς πιο κερδοφόρο- update;