Σ’ ένα διατηρητέο Αρ Ντεκό κτίριο που σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Γ. Μανούσος το 1937, το Waterfront Nikis Apartment βρίσκεται επί της Λεωφόρου Νίκης, στην καρδιά της πόλης της Θεσσαλονίκης και με θέα στον Θερμαϊκό κόλπο. Η ανακαίνιση του διαμερίσματος ολοκληρώθηκε από τον αρχιτέκτονα Σταμάτιο Γιαννίκη το 2017 και έκτοτε χρησιμοποιείται ως έδρα του πολιτιστικού οργανισμού Architecture In Residence που ίδρυσε ο αρχιτέκτονας την ίδια χρονιά.
Ο πολιτιστικός οργανισμός Architecture In Residence, έχει ως στόχο την προώθηση της γνώσης για την αρχιτεκτονική και τους αρχιτέκτονες, τη στήριξη της διεπιστημονικής ανταλλαγής γνώσεων και συνεργασίας, και την μετάδοση έμπνευσης για το ρόλο του σχεδιασμού στην κοινωνία. Με πυρήνα την αρχιτεκτονική παρέχει υπηρεσίες φιλοξενίας, ψυχαγωγίας και εκπαίδευσης.
Στον νέο σχεδιασμό διατηρήθηκε η αρχική διαρρύθμιση των χώρων του διαμερίσματος. Διατηρήθηκαν και συντηρήθηκαν όλα τα αυθεντικά Αρ Ντεκό στοιχεία του διαμερίσματος, «τα ξύλινα δάπεδα και τα δάπεδα από τσιμεντοπλακάκι, τα εσωτερικά και τα εξωτερικά μασίφ ξύλινα κουφώματα, οι γύψινες διακοσμήσεις στις οροφές. Η κουζίνα, τα μπάνια, καθώς και τα ηλεκτρολογικά, τα υδραυλικά, η θέρμανση και ψύξη του διαμερίσματος έγιναν από την αρχή».
Τρία έντονα χρώματα αποτελούν βασικό κομμάτι του σχεδιασμού, «το ροζ του φλαμίνγκο, το μπλε του πελάγους και το παστέλ πράσινο, χρησιμοποιήθηκαν για να οργανώσουν τις λειτουργίες του χώρου και να ενισχύσουν την εμπειρία της θέας της θάλασσας που το διαμέρισμα προσφέρει», όπως εξηγεί ο αρχιτέκτονας που έδωσε μια νέα ζωή στο διαμέρισμα.
Το παστέλ πράσινο χρησιμοποιήθηκε στους υγρούς χώρους του για να προσδώσει μια αίσθηση ηρεμίας και καθαριότητας, το μπλε χρησιμοποιήθηκε στους πίσω χώρους του διαμερίσματος για να μεταφέρει την αίσθηση της θαλασσινής αύρας βαθιά μέσα στο διαμέρισμα και το ροζ χρησιμοποιήθηκε στους χώρους με θέα τη θάλασσα για να καδράρει το πραγματικό μπλε του του Θερμαϊκού.
Η πρόθεση πίσω από τον σχεδιασμό του χώρου ήταν ο χρήστης των υπηρεσιών του οργανισμού Architecture In Residence να νιώθει στο διαμέρισμα «σαν στο σπίτι του». «Ήταν όμως ταυτόχρονα κρίσιμο ο χώρος να μπορεί να υποστηρίζει χωρίς συμβιβασμούς το φάσμα των δραστηριοτήτων που ο οργανισμός φιλοξενεί στις εγκαταστάσεις του (διαλέξεις, εκθέσεις, εργαστήρια, διαμονή, δείπνα).
Η ευελιξία στο σχεδιασμό των υποδομών του διαμερίσματος επιτεύχθηκε με τη χρήση πολυλειτουργικής επίπλωσης η οποία μπορεί να μετατραπεί, να μετακινηθεί, να στοιβαχθεί, να αποσυναρμολογηθεί και να αποθηκευτεί ανάλογα με τις δραστηριότητες του οργανισμού».
Επιπρόσθετα, η προσέγγιση της αντίθεσης χρησιμοποιήθηκε στο σχεδιασμό για να έρθουν κοντά τα υπάρχοντα Αρ Ντεκό στοιχεία του διαμερίσματος με τις νέες σύγχρονες προσθήκες.
Μερικά παραδείγματα των παραπάνω είναι: Στον χώρο της κουζίνας, τα ντουλάπια σε παστέλ πράσινη απόχρωση τα οποία έχουν λιτή, καθαρή γραμμή με εντοιχισμένες συσκευές, κρυφό φωτισμό και χωνευτά χερούλια, κάθονται πάνω στα κόκκινα και μαύρα γεωμετρικά σχέδια του αυθεντικού δαπέδου από τσιμεντοπλακάκι του 1937.
Στον χώρο των υπνοδωματίων, τα φωτιστικά από γυαλί και μπρούντζο του 1950 στέκονται δίπλα σε καθίσματα σύγχρονου σχεδιασμού από τη φημισμένη εταιρεία επίπλων Arper. Στο καθιστικό, το μπλε του πελάγους στην επένδυση στις δανέζικες πολυθρόνες και τον καναπέ και το παστέλ πράσινο στις ξύλινες καρέκλες καφενείου κάθονται μπροστά στο ροζ που θυμίζει εξωτικό πουλί, στις επιφάνειες των τοίχων και στα κουφώματα.