Φαίνεται πως η εναλλακτική νόσος έχει χτυπήσει για τα καλά και τον χώρο των βιντεοπαιχνιδιών. Οι δημιουργοί, μη μπορώντας να ανταγωνιστούν τις μεγάλες εταιρείες, στρέφονται σε χαμηλού κόστους, αλλά ιδιαίτερα εκκεντρικά σε ύφος παιχνίδια τα οποία δείχνουν να αποκτούν το κοινό τους σιγά σιγά και τα οποία αποτελούν πόλο έλξης για τους πιο πεπειραμένους gamer. Αυτό συμβαίνει γιατί στην πλειοψηφία τους πρόκειται για αυτοαναφορικά παιχνίδια με σαφείς νύξεις προς το παρελθόν, που διαφυλάσσουν παράλληλα την καλλιτεχνική υπόσταση του είδους στο ακέραιο. Αφήνουμε τα Grand Theft Auto V, Rome Total War II, Dota II και όλα τα μεγάλα αθλητικά παιχνίδια που λίγο έως πολύ θα τα δοκιμάσουν όλοι όσοι κρατούν ένα χειριστήριο και ας δούμε τέσσερα από τα καλύτερα ανεξάρτητα games της χρονιάς:
Το παιχνίδι που αγαπήθηκε κατά κόρον από κριτικούς, είναι πρώτου προσώπου χωρίς όπλα, με την πρωταγωνίστρια να επιστρέφει σπίτι της μετά από ένα χρόνο (άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι διαδραματίζεται στα 90ς με το νοσταλγικό παράγοντα να παίζει το ρόλο του) και τους πάντες να έχουν εξαφανιστεί απ’ αυτό. Η αγωνιώδης ατμόσφαιρα και το εξαιρετικό σενάριο ξετυλίγεται μπροστά μας, προβλήματα και έντονα συναισθήματα γεννιόνται καθώς προχωρούμε από δωμάτιο σε δωμάτιο, σε ένα διαμαντάκι που καταφέρνει να μας κρατήσει σε ενδιαφέρον μονάχα σε ένα σπίτι. Ποιος είπε ότι τα οικογενειακά μυστικά είναι αδιάφορα;
Μήπως βαρεθήκατε να τερματίζετε τα αγαπημένα σας παιχνίδια για διακοσιοστή φορά, ψάχνοντας για κάποια πρόκληση, ενθυμούμενοι παράλληλα τις παλιές εποχές του gaming που ίδρωνες για να τερματίσεις μια πίστα; Αν ναι, τότε διαβάστε με προσοχή το παρακάτω άρθρο ή ακόμη καλύτερα τρέξτε να παίξετε το Volgarr the Viking! Το ολόφρεσκο (13 Σεπτέμβρη) παιχνίδι της Crazy Viking Studios με παραγωγή από την Adult Swim Games, είναι ένα ρετρό 2d- side scrolling σφαγείο το οποίο έχει σκοπό να σας πωρώσει ή να σας ξενερώσει από τα πρώτα 5 δευτερόλεπτα. Περιλαμβάνει νεκραναστημένους Βίκινγκς, τέρατα, αράχνες (εντάξει, είπαμε τέρατα), μεγάλους boss και θυμίζει έντονα θρυλικά παιχνίδια όπως το Contra, Ghosts ‘n Goblins και το Rastan. Επειδή σέβεται εκείνα τα παιχνίδια και τον εαυτό του,το παιχνίδι έχει ελάχιστα checkpoints. Αυτό που σίγουρα δε σέβεται, είναι τα νεύρα των παικτών, γιατί ξέχασα ν’ αναφέρω, ότι είναι εξαιρετικά, ιδιαίτερα και απίστευτα δύσκολο.Υπάρχουν δύσκολα παιχνίδια και υπάρχουν παιχνίδια που πρέπει να συνοδεύονται με ηρεμιστικά, έχει διαφορά. Αυτό δε θα πρέπει να σας αποθαρρύνει, αλλά αντίθετα να σας τσαντίσει περισσότερο ώστε να το τελειώσετε με κόπο και ν’αναπαυθείτε στη Βαλχάλα με τα λάφυρά σας.
Ίσως βιαζόμαστε γι’αυτό μιας και δεν έχει ανακοινωθεί κάν ημερομηνία κυκλοφορίας, με επικρατέστερη την 31η Δεκεμβρίου πάντως, αλλά δεν μπορεί να μη γίνει αναφορά καθώς το πρώτο επρόκειτο για παιχνιδάρα ολκής κατά το γράφοντα (και πολλούς άλλους). Για τους μη μυημένους, το Hotline Miami της Dennation Software και της Devolver Digital είναι ένα 2d top-down action με VHS αισθητική, δεκαετία του 80 γαρ, που διαδραματίζεται στο Μαϊάμι φυσικά. Ελέγχεις έναν τύπο χωρίς όνομα που φοράει μάσκες και μπουκάρει σε σπίτια της μαφίας σκοτώνοντας οτι κινείται, υπό τους ήχους 80ς αναβιωτών όπως ο Scattle, οι M.O.O.N και λοιποί. Ακόμοι και φίλοι που είδαν το πρώτο παιχνίδι και τους ξένισαν τα ρετρό γραφικά, ενθουσιάστηκαν με τη μουσική και τον έντονο ρυθμό του παιχνιδιού. Δεν περιμένουμε λοιπόν τίποτα λιγότερο από το δεύτερο κεφάλαιο της σειράς, με μπόλικο αίμα, δράση και 80ς αναβίωση, με ότι συνεπάγεται αυτό. Κάτι σαν το φιλμ Drive του Nicholas Winding Refn, που αποτέλεσε άλλωστε πηγή έμπνευσης για τους δημιουργούς του παιχνιδιού. Παίξτε το πρώτο ξανά και ξανά και ετοιμαστείτε για το δεύτερο. Από τα hit των indie games.
Reboot και στα βιντεοπαιχνίδια λοιπόν μετά τον κινηματογράφο. Η πολωνική Flying Wild Hog μαζί με την Devolver Digital, ανέλαβε να φέρει στον 21ο αιώνα τον νίντζα Lo Wang, ή αλλιώς το αδερφάκι του Duke Nukem από άλλη μητέρα, τον πρωταγωνιστή του παιχνιδιού με τον ίδιο τίτλο που κυκλοφόρησε το μακρινό 1997, βασισμένο στη μηχανή γραφικών Build Engine όπως ο Duke. Ξεχνάμε τα πολιτικά ανορθόδοξα στοιχεία του χαρακτήρα, τα οποία ήταν εξαιρετικά χιουμοριστικά και έβγαζαν άφθονο γέλιο, άλλα ας όψεται η νέα τάση που θέλει το χιούμορ χωρίς το καυστικό του στοιχείο, αν και για να είμαι ειλικρινής και το καινούριο φαίνεται να διαθέτει χιούμορ, απλά όχι όπως το γνήσιο που ήταν μια παρωδία των kung-fu ταινιών. Τώρα φέρνει στο νου περισσότερο Ταραντίνο παρά Μπρους Λι. Το παιχνίδι (κυκλοφορία 26 Σεπτέμβρη για PC μέσω Steam, GoG ή Humble Bundle) αυτό καθεαυτό παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον ως πρώτου προσώπου, με όμορφα σκηνικά της Άπω Ανατολής, ενώ διαθέτει παράλληλα ένα πολύ δυνατό όπλο στη φαρέτρα του: Αναφέρομαι στην ιαπωνική κατάνα φυσικά, που μπορείς να χρησιμοποιήσεις από την αρχή μέχρι το τέλος του παιχνιδιού, αφήνοντας κατά μέρους εαν επιθυμείς, την πληθώρα όπλων που διαθέτεις (12 τον αριθμό), γεγονός που του προσδίδει ιδιαιτερότητα για τίτλο πρώτου προσώπου. Στα μειονεκτήματα, ή πλεονεκτήματα ανάλογα με ποιανού το μέρος είστε, δεν θα υπάρχει καθόλου multiplayer. Ως φαν του παλαιότερου, το οποίο είναι διαθέσιμο ως Shadow Warrior Classic Redux στο Steam, αναμένω με παιδική (ή παιδιάστικη) ανυπομονησία τον ερχομό του νέου και ας μετρίασαν κάπως τον εξαιρετικό χαρακτήρα του Lo Wang. Έχει όλα τα φόντα να αποτελέσει μια από τις εκπλήξεις της χρονιάς απέναντι σε μεγαθήρια του είδους.
Κλείνοντας, ιδιαίτερη μνεία θεωρώ ότι πρέπει να γίνει στην εταιρεία Wadjet Eye Games, η οποία παρουσιάζει κατά καιρούς εξαιρετικά δείγματα ανεξάρτητου point and click gaming, όπως το Blade Runner-ικό Gemini Rue ή το απόλυτα φιλοσοφημένο Primordia.