Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα μαγαζιά με vintage ρούχα ανοίγουν στην Αθήνα. Το πρώτο όμως άνοιξε το 1979 και υπάρχει μέχρι σήμερα με τις ίδιες ιδιοκτήτριες, τις αδερφές Φωτεινή και Βασιλική που αγαπούσαν τα retro ρούχα και πράγματα όταν ακόμα το Αθηναίικο κοινό έκλεινε την πόρτα σε οτιδήποτε παλιό και μεταχειρισμένο. Το όνομα του μαγαζιού είναι γαλλικό και η κυρία Φωτεινή μου εξηγεί πως παλιότερα που ζούσε στο Παρίσι σπουδάζοντας ψυχολογία έβλεπε συνέχεια τέτοια μαγαζιά με παλιά πράγματα και ρούχα που ο καθένας μπορούσε να πάει εκεί και να πουλήσει ή να αγοράσει, ανάλογα με τις ανάγκες του.
«Τroc, σημαίνει ανταλλαγή είδος με είδος αν και τώρα πια ούτε οι Γάλλοι δε χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη. Εδώ έρχεται κόσμος και μας φέρνει πράγματα που δεν θέλει πια και όταν τα πουλήσουμε παίρνει τα χρήματα που έχουμε συμφωνήσει ή αγοράζει ότι αντιστοιχεί στην τιμή, σε είδος. Πολλοί μου λένε και διάφορες ιστορίες, όπως αυτό το ρούχο άνηκε στην μητέρα μου το είχε φορέσει τότε και τότε ήταν το αγαπημένο της και άλλα τέτοια. Επίσης πολλοί με ρωτάνε, από που είναι αυτό το φόρεμα ή αυτό το δαχτυλίδι; Έχει καμιά ενδιαφέρουσα ιστορία πίσω του; Νιώθω πολλές φορές ότι δεν πουλάω ρούχα αλλά αναμνήσεις. Τα ρούχα που μου φέρνουν με το καρτελάκι πάνω δεν τα αγοράζει κανένας. Μπορεί να είναι αφόρετα αλλά αυτό σημαίνει αυτόματα ότι αυτός που το αγόρασε δεν το βολεύτηκε δεν το αγάπησε ποτέ».
« Το 1979 που ανοίξαμε το κοινό μας ήταν κυρίως καλλιτέχνες και άνθρωποι που είχαν ζήσει στο εξωτερικό και είχαν αφομοιώσει την κουλτούρα του μεταχειρισμένου. Οι Ελληνίδες όταν τους έλεγα ότι είναι μεταχειρισμένα μου έλεγαν, τι είπες; Άπαπαπα. Με τον καιρό έμαθαν ότι παλιά πράγματα δεν σημαίνει χαλασμένα πράγματα. Εκείνη την εποχή με προώθησε πολύ ο Ταχυδρόμος και η Γυναίκα, μας έκαναν συνέχεια αφιερώματα και όσο το έβλεπε ο κόσμος τόσο έρχονταν. Θυμάμαι μια φορά είχαμε μια σειρά από ποτήρια ταγέ του εργοστασίου Μποδοσάκη και μας έκαναν αφιέρωμα δείχνοντας αυτά τα ποτήρια στο ρεπορτάζ. Φαντάσου ότι αφού τα πουλήσαμε όλα πήγαμε και πήραμε όλο το στοκ του εργοστασίου και δε μας έμεινε ποτήρι! Παρ’όλα αυτά τα ευχάριστα η δουλεία μας δεν είναι εύκολη. Δουλεύουμε τόσα χρόνια σχεδόν αποκλειστικά με γυναίκες και μπορώ να πω ότι το να συνεργάζεσαι με γυναίκες είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Δεν ξέρει τι έχει, δεν ξέρει τι θέλει. Εγώ δεν ξέρω πως αλλά επιβίωσα. Λίγες είναι συνεπείς στις συναλλαγές τους, οι περισσότερες έρχονται τα παρατάνε εδώ τα πράγματά τους, θέλουν τα να ξεφορτωθούν, περνάνε τα χρόνια, μετά μπορεί να εμφανιστεί και να σου πει, ξέρεις εκείνο που είχα αφήσει εδώ. Δεν βγάζεις εύκολα άκρη».
Στο Troc μπορεί κανείς να βρει τσάντες φίδια και κροκό αλλά και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί σε νεσεσέρ, βαλίτσες και vintage τσάντες. «Έχω καταπληκτική συλλογή από καπέλα και καρφίτσες που μερικά χρονολογούνται το 1920. Αυτά μου τα φέρνουν συνήθως τα εγγόνια, είναι τρίτης γενιάς πράγματα. Ένα μαγαζί σαν αυτό απευθύνεται κυρίως σε άτομα μη καταναλωτικά και επιλεκτικά. Παλιότερα μπορεί να ψώνιζαν περισσότερα κομμάτια και τώρα με την οικονομική κρίση να περιορίζονται αλλά συνεχίζουν να έρχονται χωρίς να εξευτελίζουν την τιμή του ρούχου. Έχουν την αγωγή και ξέρουν να φέρονται. Εμείς απ’ την πλευρά μας προσπαθούμε να κάνουμε καλές τιμές και η αλήθεια είναι ότι σχεδόν πάντα κόβουμε κάτι από την αναγραφόμενη. Τέτοια ρούχα πρέπει να μπορεί κανείς να τα υποστηρίξει με την προσωπικότητά του δεν είναι μαζικής κατανάλωσης, δεν σχετίζονται με τις γενικότερες τάσεις της μόδας. Τώρα που είναι μόδα το vintage έρχονται μερικές κοπέλες με Louis Vuitton στα χέρια και κοιτάνε τριγύρω αλλά δεν έχουν ιδέα τι βλέπουν, ούτε μπορούν να αξιολογήσουν κάτι πραγματικά παλιό και καλό».
Δημ. Σούτσου 39, Αμπελόκηποι, τηλ.210 6442520
