Το παλάτι Schönbrunn των 1.441 δωματίων στην Βιέννη ήταν η κύρια θερινή κατοικία των ηγεμόνων των Αψβούργων και αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά αρχιτεκτονικά, πολιτιστικά και ιστορικά μνημεία της χώρας της Αυστρίας. Η ιστορία του παλατιού και των αχανών κήπων του εκτείνεται σε πάνω από τριακόσια χρόνια, αντανακλώντας τις μεταβαλλόμενες προτιμήσεις, τα ενδιαφέροντα και τις φιλοδοξίες των διαδοχικών μοναρχών των Αψβούργων.
Το 1569, ο αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Μαξιμιλιανός Β’ αγόρασε ένα μεγάλο κομμάτι γης στα περίχωρα της τότε Βιέννης, διέταξε να περιφράξουν την περιοχή και τοποθέτησε εκεί θηράματα όπως φασιανούς, πάπιες, ελάφια και κάπρους, προκειμένου να λειτουργήσει ως χώρος αναψυχής της αυλής και κυνηγιού κατά τους χειμερινούς μήνες.
Η αυτοκράτειρα Μαρία Τερέζα ήταν αυτή όμως που έδωσε στο παλάτι την τελική μορφή του την δεκαετία του 1740 -το πήρε γαμήλιο δώρο για τον γάμο της με τον αυτοκράτορα Φρανς Γιόζεφ – και διαμόρφωσε τους κήπους, στην μορφή που τους επισκεπτόμαστε μέχρι και σήμερα.
Χωμάτινα μονοπάτια δενδροφυτεμένα αριστερά και δεξιά με πανήψηλα, καλοφροντισμένα δέντρα. Σπαρμένα ολόγυρα, φιλόξενα μαντεμένια παγκάκια, που ώ του θαύματος μετακινούνται για να πετύχει ο επισκέπτης μια γωνία απέναντι στο τοπίο και στον ήλιο που θα τον ευχαριστεί αναλόγως με την ώρα. Σκανδαλωδώς αισθηματικοί λαβύρινθοι φτιαγμένοι από θάμνους, όπου χάνεσαι απενοχοποιημένος. Δεκάδες παρτέρια με σπάνιες τριανταφυλλιές που απλώνουν το μεθυστικό άρωμά τους μέτρα μακριά αφού αποχωρείς. Αμέτρητα αγάλματα, που τα περισσότερα απεικονίζουν αρχαιοελληνικές θεότητες και μυθικές φιγούρες. Συντριβάνια, λίμνες και λιμνούλες. Θηλαστικά, πουλιά και ψάρια. Ρωμαϊκά ερείπια. Ένας αιωνόβιος πορτοκαλεώνας, ένας σκοτεινός αθόρυβος γιαπωνέζικος κήπος. Φιλοξενεί επίσης το υπέροχο Σπίτι Των Φοινίκων -θερμοκήπιο από σίδερο και γυαλί του τέλους του 19ου αιώνα, ένα θαύμα της μηχανικής από μόνο του- που είναι από τις μεγαλύτερες βοτανικές συλλογές του είδους του στον κόσμο, με περίπου 4.500 είδη φυτών, το Σπίτι των Πεταλούδων, το Σπίτι της Ερήμου και τον πιο παλιό ζωολογικό κήπο του κόσμου, με βίσωνες, ελέφαντες και γιγαντιαία πάντα. Για ευνόητους λόγους, δεν τον επισκεύθηκα καν..
Το φθινόπωρο, πολλά από τα δέντρα αρχίζουν να χάνουν το φύλλωμά τους και τα μακρόστενα μονοπάτια των κήπων του Schönbrunn καλύπτονται από πεθαμένα φύλλα που θροΐζουν στην πιο μικρή αλλαγή που θα ταράξει την ακινησία τους. Όσα από τα δέντρα δεν ρίχνουν τα φύλλα, η γενναιόδωρη φύση ζωγραφίζει πάνω τους αφηρημένα μοτίβα σε αποχρώσεις κίτρινες, πορτοκαλί, κόκκινες, ενίοτε μοβ ή μπλε.
Το σούρουπο απλώνεται στον βόρειο ουρανό και το φως σιγά σιγά σβήνει, η “μπλε ώρα” υπάρχει κι αυτή και είναι ένα από τα αξιομνημόνευτα αυτής της μικρής, ταξιδιωτικής εμπειρίας.