– Στη Νέα Ζηλανδία
– ΠΟΥΥΥΥΥΥΥΥ;
– Στη Νέα Ζηλανδία.
– Μα, είναι στην άλλη άκρη του κόσμου. Γιατί να πας εκεί;
Κάπως έτσι εκτυλίχθηκε οποιαδήποτε συζήτηση έκανα προς το τέλος του 2014, καθώς ανακοίνωνα στον κόσμο ότι τα Χριστούγεννα είχαμε αποφασίσει να πάμε… Νέα Ζηλανδία. Μορφασμοί, βλέμματα απορίας, αποδοκιμασία. Κι όμως, για όποιον δεν φοβάται την απόσταση των 17.740 χιλιομέτρων και τις 20+ ώρες πτήσης, η Νέα Ζηλανδία βρίσκεται εκεί, στους Αντίποδες, για ατελείωτες περιηγήσεις, πεζοπορίες κι extreme σπορ, ασταμάτητα φωτογραφικά κλικ στη χώρα των Χόμπιτ, και μια λαχτάρα να ρουφήξεις όσες περισσότερες εικόνες φυσικής ομορφιάς μπορείς να χορτάσεις.
Ας ξεκινήσουμε όμως με τα βασικά. Η χώρα ενδείκνυται για το απόλυτο road trip. Χωρισμένη σε δύο νησιά, το βόρειο και το νότιο, με στενούς αλλά καλούς δρόμους και μέγιστο όριο ταχύτητας τα 100 χιλιόμετρα, εύκολα γυρνάς από το ένα μέρος στο άλλο. Ο μόνος περιορισμός είναι ο χρόνος -και το χρήμα. Κι αυτό, γιατί θες να δεις και να ζήσεις όλα όσα προσφέρει αυτή η χώρα: παραλίες και ωκεανούς, αμπελώνες, νησιά, ηφαίστεια, λίμνες, καταρράκτες, παγετώνες, φιορδ και πάει λέγοντας. Παράλληλα, θες να κάνεις όλων των ειδών της δραστηριότητες: πολυήμερο hiking (ή όπως το αποκαλούν οι Νεοζηλανδοί “tramping” ), bungee jumping, ελεύθερη πτώση, mountain biking, kayaking, ιστιοπλοΐα, εκδρομές για να δεις φάλαινες, εξορμήσεις για να κολυμπήσεις με δελφίνια ή φώκιες. Με άλλα λόγια, σκεφτείτε κάποια δραστηριότητα που γίνεται στη φύση, για έξτρα fun βάλτε και κάποιο εκπρόσωπο του ζωικού βασιλείου στο κάδρο, και σας εγγυώμαι ότι στη Νέα Ζηλανδία αυτό θα είναι κάτι σαν εθνικό σπορ. Κάτι που ένας Νεοζηλανδός, πρώτος, ξεκίνησε πριν από πολλά, πολλά χρόνια.
Αυτή εξάλλου είναι η κύρια διασκέδαση των Νεοζηλανδών. Να τρέχουν στα βουνά, στα λαγκάδια και στις θάλασσες, να τριγυρνάνε και να κατασκηνώνουν με τα τροχόσπιτά τους, να νοικιάζουν σπίτια για τις διακοπές τους, τα λεγόμενα “baches”, και να καταπιάνονται με ένα σωρό δραστηριότητες με φόντο ένα εκπληκτικό φυσικό τοπίο.
Θα μπορούσε να είναι εξοχική κατοικία (ένα από τα περίφημα “baches”) στο νησί Rangigoto. Μόνο που είναι ακατοίκητο.
Κάπως έτσι τρέχαμε κι εμείς. Με το τζιπ των φίλων μας στο Βόρειο Νησί κι ένα νοικιασμένο αυτοκίνητο στο Νότιο, ξεκινήσαμε ένα μεγάλο τουρ: ανεβοκατεβήκαμε βουνά και ηφαίστεια, βουτήξαμε τα πόδια μας στον Ειρηνικό Ωκεανό και τη θάλασσα του Τάσμαν, κατασκηνώσαμε σε εθνικά πάρκα, είδαμε τοπία από τις Χομπιτοταινίες του Πήτερ Τζάκσον και τα Μαθήματα Πιάνου, προσποιηθήκαμε ότι γνωρίζουμε από κρασί στους αμπελώνες των, γειτονικών στο Όκλαντ, νησιών και είχαμε την ευκαιρία να αντικρύσουμε για πρώτη φορά από κοντά φάλαινες (ή …την ουρά τους για να είμαστε πιο ακριβείς).
Οι πόλεις αν και όμορφες δεν είναι το δυνατό χαρτί της χώρας. Το Auckland είναι, η μεγαλύτερη μεν, αλλά όχι και η πρωτεύουσα παρά το 1,5 εκατομμύριο κατοίκους. Για να καταλάβετε, συγκριτικά την ίδια έκταση έχει το Λος Άντζελες με τριπλάσιο περίπου αριθμό κατοίκων όμως. Το γεγονός αυτό, κάνει την πόλη αρκετά ανθρώπινη. Έχει πράσινο, μεγάλους δρόμους, κοντινές παραλίες, μέχρι και νησάκια όπως το διάσημο για τους αμπελώνες του Waiheke, στο οποία πετάγεσαι με μικρά, συχνά καράβια. Αρκετοί μάλιστα μένουν στα νησιά αυτά, κατεβαίνουν το πρωί για τη δουλειά τους κι επιστρέφουν το απόγευμα πίσω στην εξοχή, δίνοντας μία νέα διάσταση στον όρο “commuting to work”.
Στο Wellington, την πραγματική πρωτεύουσα του νησιού, θα βρεις το καλύτερο vibe και αρκετούς Νεοζηλανδούς χίπστερ να πίνουν μπίρες στον πιο cool δρόμο της πόλης, την Cuban Street. Το Christchurch, είναι με διαφορά η πιο περίεργη πόλη του νησιού, μη σας πω του κόσμου όλου. Σχεδόν εγκαταλελειμμένη, μισογκρεμισμένη κι ελαφρώς άδεια, η πόλη προσπαθεί να ανακαλύψει και πάλι την ταυτότητά της μετά τους δύο μεγάλους σεισμούς που υπέστη στις αρχές της δεκαετίας. Τέλος, το Queenstown, η χαρά της αθλοπαιδιάς και γενέτειρα του bungee jumping, αποτελεί την καλύτερη μάλλον βάση για εξερεύνηση της περιοχής και άλματα στο κενό. Μάλιστα εκεί βρίσκεται το ψηλότερο σημείο για σάλτο στη Νέα Ζηλανδία, το Nevy’s Bungy Jump, στα 134 μέτρα ύψος με προσδόκιμη ελεύθερη πτώση διάρκειας 8.5 δευτερολέπτων. Δηλαδή 8.5 δευτερόλεπτων φόβου, τρόμου και πανικόβλητων ουρλιαχτών.
Αν οι πόλεις είναι «ο φτωχός συγγενής», η φύση είναι με μεγάλη διαφορά η πλούσια ξαδέρφη και βασίλισσα των νησιών της Νέας Ζηλανδίας. Ηφαιστειογενείς περιοχές, παγετώνες και τεκτονικές πλάκες, όλα έχουν αφήσει το σημάδι τους στη χώρα. Στην επτάωρη πεζοπορία στο εθνικό πάρκο του Tongarino, παίρνει κανείς μια γερή γεύση του φυσικού παρελθόντος. Βλέπεις λίμνες με σμαραγδένιο χρώμα, κόκκινους κρατήρες κι ένα τοπίο άγριο και διαφορετικό. Στο Rangigoto, ένα μικρό ηφαιστειακό νησί ακριβώς απέναντι από το Auckland, σκαρφαλώνεις ανάμεσα σε μαύρες πέτρες. Ενώ όλη η περιοχή γύρω από τις πόλεις Taupo και Rotorua, φημίζεται για τις θερμές ιαματικές πηγές της. Εκεί μάλιστα αξίζει να ρωτήσεις τους ντόπιους πού να πας για δωρεάν βουτιές σε θερμές πηγές που σχηματίζουν ρυάκια στην περιοχή.
ακολουθούν φωτογραφίες σπάνιας φυσικής ομορφιάς, έχετε πρειδοποιηθεί
Για ένα σωστό τουριστικό τουρ αξίζει επίσης μια επίσκεψη στο Hobbiton, το χωριό των Χόμπιτ που κτίστηκε για τις ανάγκες της ομώνυμης ταινίας. Αν θες να δεις από κοντά που άραζε ο Μπίλμπο, ποια λαγκάδια κατέβαινε ο Γκάνταλφ ή αν θες να γευτείς ένα ποτό στο The Green Dragon Inn, την pub της Χομπιτο-γειτονιάς. Στρατιές τουριστών επίσης επισκέπτονται έναν αρκετά εναλλακτικό προορισμό: τις σπηλιές στην περιοχή του Waitomo. Στις σπηλιές αυτές χιλιάδες πυγολαμπίδες κάνουν την οροφή της σπηλιάς να μοιάζει με έναστρο ουρανό. Ο κόσμος μπαίνει σε καραβάκια και υπόγειες στοές για να θαυμάσει ένα διαφορετικό, «ρομαντικό» τοπίο. Αντί για έρωτες σε παραλίες, εδώ γίνονται …καντάδες στις πυγολαμπίδες.
Όσο για τις παραλίες, είναι ατελείωτες κι άγριες. Τόσο οι κοντινές στο Auckland όπως η Pina ή η Kare Kare που θα τη θυμάστε να φιγουράρει στα Μαθήματα Πιάνου όσο και οι πιο μακρινές, όπως οι ακτές στην περιοχή της χερσονήσου Coromandel. Είναι όλες τους όμορφες και καρτ-ποσταλικές, με την εναλλαγή άμπωτης και παλίρροιας να προσφέρει μια διαφορετική εικόνα κι ένταση στο τοπίο κατά τη διάρκεια της μέρας.
Το κομμάτι που μας εντυπωσίασε πιο πολύ όμως από το ταξίδι, είναι σίγουρα το Νότιο Νησί. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Πήτερ Τζάκσον χρησιμοποίησε αυτό το κομμάτι για τα γυρίσματά του. Μερικά τοπία είναι δραματικά, όπως το Βουνό Cook, η λίμνη Pukaki, τα φιορδ (Milford & Doubtful Sounds) και όλη η περιοχή κοντά στις πόλεις Wanaka και Queenstown, δηλαδή ιδανικά για να αποτυπωθούν στα καρέ της τριλογίας των Χόμπιτ. Η διαδρομή στη δυτική ακτή, προσφέρεται για φωτογραφικές λήψεις των παγετώνων Fox & Franz Joseph, ενώ στα φιορδ μπορείς να πάρεις ένα ολονύκτιο καράβι και να ζήσεις την απόλυτη ησυχία ανάμεσα σε καταπράσινα βουνά. Στη βόρεια πλευρά πάλι μπορείς να κάνεις καγιάκ παρέα με φώκιες στα τροπικά νερά του πάρκου Abel Tasman, και να κολυμπήσεις με δελφίνια στην περιοχή γύρω από την Kaikoura.
Τέλος, πριν κλείσω αυτό το άρθρο, αξίζει ιδιαίτερη μνεία, μια ωδή καλύτερα, στους Νεοζηλανδούς. Πρώτα από όλα, γιατί ένας μεγάλος αστικός μύθος κατέρρευσε όταν μάθαμε ότι ο αγγλικός όρος «kiwi» που χρησιμοποιείται για τους αξιαγάπητους ντόπιους, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το γνωστό μας ακτινίδιο. Αντίθετα, το προσωνύμιο αυτό προέρχεται από το αντίστοιχο πουλί, το οποίο αποτελεί και το εθνικό σύμβολο της χώρας. Σημαντικότερο όμως και έξτρα πόντος για αυτή τη χώρα είναι το πόσο συμπαθείς και χαλαροί είναι οι κάτοικοί της. Φιλικοί, προσιτοί και περήφανοι για τη χώρα τους. Πεζοπόροι, περιπετειώδεις μα πάνω από όλα ήρεμοι και cool. Χωρίς να έχουν υποκύψει στους έντονους ρυθμούς των άγγλων προγόνων τους, εξακολουθούν να χαίρονται τους φυσικούς θησαυρούς της πατρίδας τους και σου πιάνουν κουβέντα χωρίς ίχνος ανωτερότητας. Ήδη γνωρίζαμε μία χούφτα Νεοζηλανδούς – όπως τον Πήτερ Τζάκσον, την Τζέιν Κάμπιον, τον Σερ Έντμουντ Χίλαρυ που σκαρφάλωσε πρώτος το Έβερεστ, τους Flight of the Conchords από την ομώνυμη σειρά και την εθνική ομάδα ράγκμπι, τους All Blacks, με τον παραδοσιακό τους χορό χάκα (σημείωση Popaganda: και φυσικά την Flying Nun με τον υπέροχο “kiwi sound”, ιδανικό σάουντρακ για να απολαύσετε τις φωτογραφίες) – μετά το ταξίδι μας στη χώρα τους όμως, ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο η θετική μας εντύπωση για το λαό αυτό.
Επιστρέφοντας κάποιος από την Νέα Ζηλανδία, είναι σίγουρο πως θα φέρει μαζί του πολλές ωραίες ιστορίες και σίγουρα χιλιάδες εικόνες, σωσμένες στο φωτογραφικό φακό ή στη μνήμη του. Θα ήταν εγκλαματική παράλειψη να μην προνοήσει και για δύο μπουκάλια ωραιότατο, νεοζηλανδικό κρασί.
ΥΓ. Αν δεν το έχετε δει ήδη (ή δε σας έπεισα ακόμα), προς επιβεβαίωση του πόσο ωραίοι τύποι είναι οι Νεοζηλανδοί, αξίζει να ρίξετε μια ματιά εδώ, στο εναλλακτικό, «επικό» βίντεο οδηγιών ασφαλείας της Air New Zealand.
όλες οι φωτογραφίες από τη Νέα Ζηλανδία στην παρακάτω απολαυστική γκάλερι
