Θηρασιά: Τόσο κοντά, τόσο μακριά

Η Θηρασιά είναι ένα από τα πιο παράξενα νησιά που έχω επισκεφθεί. Βρίσκεται τόσο κοντά (7 λεπτά με την “παντόφλα” από το Αμμούδι) σε έναν από τους πιο προβεβλημένους προορισμούς του πλανήτη και όμως είναι ένα από τα λιγότερο τουριστικά ανεπτυγμένα νησιά όλης της χώρας.

Αν εξαιρέσεις τον Κόρφο, μια παραλιακή σούδα με μια συστάδα τουριστικών εστιατορίων (που λειτουργούν μόνο μεσημέρι με τους ημερήσιους επισκέπτες από απέναντι, το νησί δεν έχει ούτε ένα ξενοδοχείο (!), παρά ελάχιστα ενοικιαζόμενα που βρίσκονται στον Μανωλά, τη Χώρα του νησιού που αναπτύσσεται γραμμικά στο φρύδι της καλντέρας και διαθέτει μοναδική πανοραμική θέα στην αντίστοιχη της Σαντορίνης (από κανένα σημείο της Σαντορίνης δεν έχεις τόσο ωραία θέα στην καλντέρα, από ότι έχεις αν την δεις από τη Θηρασιά). Ο Μανωλάς παρ’ όλες τις αρχιτεκτονικές αυθαιρεσίες (που έχει συμπαρασύρει η μη τουριστική ανάπτυξη του νησιού) είναι μια από τις πιο ωραίες Χώρες στις Κυκλάδες, απίθανα παλιά κυκλαδίτικα σπίτια, καναδυο ταβέρνες μόνο (για καφέ, μπαρ και μαγαζιά με σουβενίρ ούτε λόγος), άπειρες γάτες παντού και μια ατμόσφαιρα που μάλλον μπορεί να μας δώσει μια εικόνα του πως ήταν η Σαντορίνη πριν 50-60 χρόνια.

Το υπόλοιπο νησί μαγικό, σπαρμένο από δεκάδες χιλιόμετρα από πεζούλες και ξερολιθιές που απλώνονται σε κάθε γωνιά (λέγεται ότι περίπου το 90% της έκτασης του νησιού είναι πεζούλες) και είχαν κατασκευαστεί στο παρελθόν για να μπορέσουν οι κάτοικοι να καλλιεργήσουν το έδαφος. Τώρα βέβαια οι κάτοικοι είναι πολύ λίγοι (περίπου 250) και η συντριπτική πλειοψηφία των πεζούλων είναι σε παρατεταμένη αγρανάπαυση.

Απαραίτητη η επίσκεψη στον ερειπωμένο οικισμό της Αγριλιάς με τα υπόσκαφα σπίτια και τον Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου μια από τις πιο ιδιαίτερες εκκλησίες στην Ελλάδα με χαρακτηριστικό τη χρήση χρώματος στον διάκοσμο της πρόσοψής της – ένα συναρπαστικό blend Αιγαίου και Μεξικού. Επίσης αξίζει η πεζοπορία (από τις πιο ωραίες πεζοπορικές διαδρομές που έχω κάνει στην Ελλάδα) από τον Μανωλά μέχρι το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Κερά και από εκεί στο μοναστήρι της Κοίμησης Θεοτόκου χτισμένο το 1851 στο ακρωτήρι της Τρυπητής στο νοτιότερο άκρο του Νησιού.

Διαθέτει 18 κελιά και συγκλονιστική 360 θέα σε όλα τα γύρω νησιά, ενώ στον περιβάλλοντα χώρο βρίσκεται σε εξέλιξη αρχαιολογική ανασκαφή προϊστορικού οικισμού με σημαντικά ευρήματα. Η μοναδική παραλία με εύκολη πρόσβαση στο νησί είναι η παραλία της Ρίβας, στο ομώνυμο λιμάνι, εκεί που δένει η “παντόφλα” που έρχεται από το Αμμούδι και είναι και αυτό ένα παράξενο no mans land συνονθύλευμα από νέα και παρηκμασμένα κτίρια, παρατημένα αυτοκίνητα και σκάφη στη στεριά.