H απογραφή λέει 137 κατοίκους αλλά το χειμώνα είναι λιγότεροι (γύρω στους 80-90). Έχει δυο οικισμούς, τον βασικό ομώνυμο που απλώνεται αμφιθεατρικά πάνω από το μικρό λιμάνι και τον οικισμός της Κεραμιδούς που βρίσκεται σε έναν όρμο λίγο νοτιότερα από εκεί και έχει λίγα σπίτια και επτά κατοίκους.
Έχει μια δαντελωτή ακτογραμμή περί τα 25 χλμ. με κάβους, υπήνεμους όρμους και θαλασσοσπηλιές, έχει μονοπάτια που οδηγούν σε – κυρίως βοτσαλωτές – “γυμνές” και απέριττες παραλίες. Έχει δημοτικό και νηπιαγωγείο, αλλά για γυμνάσιο/λύκειο πρέπει να πηγαίνουν με το καραβάκι στους Φούρνους.
Έχει ένα εστιατόριο, δυο καφενεία (όπως αυτό του Κολοκοτίρη όπου ο μπάρμπα Μήτσος φτιάχνει τηγανητό χταπόδι με τουρσιά, παστό κολιός με κάππαρη και αθερίνα με δενδρολίβανο) και μια καντίνα (που το βράδυ εκτελεί και χρέη μπαρ) και όλα κι όλα δυο ενοικιαζόμενα (με συνολικά 8 δωμάτια).
Έχει έναν πολύ δραστήριο Πολιτιστικό Σύλλογο που διοργανώνει μεταξύ άλλων τον κολυμβητικό μαραθώνιο “Ο γύρος της Θύμαινας” και το πανηγύρι του νησιού (το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου). Αλλά κυρίως έχει αυτή την σπάνια καθησυχαστική οικειότητα ενός τόπου που όλα μοιάζουν πολύ βραδυφλεγή (και που σύμφωνα με την κλισέ φρασεολογία είναι “ ένα ταξίδι σε μια Ελλάδα παλιότερων δεκαετιών”).
Στον κεντρικό οικισμό του νησιού
Ο όρμος της Κεραμιδούς
Το νεκροταφείο του νησιού
Ταβέρνα Κοτταράς στην Κεραμιδού
Τα ασβεστωμένα σκαλοπάτια στο εσωτερικό του κεντρικού οικισμού
Στην αυλή του καφενείου του Κολοκοτίρη
Ο μπαρμπά Μήτσος στο καφενείο του Κολοκοτίρη
Αυτοσχέδιο γλέντι με τρανζιστοράκι στην παραλία της Κεραμιδούς
Μήτσος
Η καντίνα στην παραλία της Θύμαινας που τα βράδια εκτελεί και χρέη μπαρ
Προς Αγροτικό Ιατρείο
Περιμένοντας το σκάφος για τους Φούρνους
Η ταβέρνα Κοτταράς στην παραλία της Κεραμιδούς
Η παραλία κάτω από τον κεντρικό οικισμό
Στην παραλία της Κεραμιδούς
Το λιμανάκι της Θύμαινας
Μεσημεριανό τραπέζι σε κάποιο από τα σπίτια του νησιού
Εις το επανιδείν.