Οπτομέτρη μου, βλέπω καλά; Πόσο καλά δηλαδή;

Δεν μπορώ να θυμηθώ ποια ήταν η πρώτη φορά. Μάλλον στο κλειστό του μπάσκετ που γύρισα στον διπλανό μου και ρώτησα «πώς τον λένε αυτόν με το 13 των άλλων;» ή «πόσους πόντους έχει βάλει ο τάδε;», γιατί δεν έβλεπα καλά τον απέναντι φωτεινό πίνακα. Την ερώτηση τη συνόδευσα φυσικά με το βλέμμα «μη σχολιάσεις», μέχρι που έγινε συνήθεια. Μπορεί βέβαια να ήταν και σε κανένα φεστιβάλ, όταν μακριά μακριά από την σκηνή μάλλον έμοιαζα με «κάποιον που του δείχνανε το μπάσο κι αυτός κοίταζε το φεγγάρι». Ή ίσως και να ήταν στη θάλασσα που, έχοντας ανοιχτεί στα βαθιά, σπανίως κατέφευγα σε παρακινδυνευμένες κρίσεις σχετικά με την ταυτότητα όσων βρίσκονταν στην στεριά. Έχοντας παραδεχθεί ότι ένα μέρος της ακοής έχει θυσιαστεί φορώντας ακουστικά πίσω από κάποια κονσόλα ή στο πλάι του δεξιού ηχείου κάποιας θορυβώδους συναυλίας, έλεγα τουλάχιστον να σώσουμε την όραση. Αλλά, για να τη σώσουμε (ή να την προσέξουμε, ας μην είμαστε drama kings and queens), πρέπει πρώτα να τη μετρήσουμε.

The Opticians. Στο κέντρο της Αθήνας, στην καρδιά του Κολωνακίου, εδώ και περίπου έναν χρόνο. Σε έναν χώρο μοντέρνο, ντιζαϊνάτο, κάπως μίνιμαλ «σκανδιναβικό» . Όχι ακριβώς το κατάστημα οπτικών που έχεις συνηθίσει. Μόνο και μόνο γιατί… δεν είναι το κατάστημα οπτικών που έχεις συνηθίσει. Οι ίδιοι το διατυπώνουν ως εξής: «θέλουμε να προσφέρουμε ένα μοναδικό, πλήρες και εξατομικευμένο πακέτο υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας των οφθαλμών και της όρασής σας». Και η αλήθεια είναι ότι στα επίσημα εγκαίνια του χώρου που έγιναν στις 10/12 (σε ένα όμορφο απόγευμα με μουσικές από τον παραγωγό του Εν Λευκώ 87.7, Νίκο Δρογώση) πέρασαν περισσότερα από 600 άτομα για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι αυτό που ήδη συζητά το talk of the town.

Όπως με υποδέχεται στο ισόγειο ο -ένας εκ των δύο ιδιοκτητών- Γεώργιος Ι. Κορτέσης (ο άλλος είναι ο Ι.Ι. Πολιτόπουλος) μου τα εξηγεί λίγο καλύτερα. «Εδώ δε θέλουμε να είμαστε απλά ένα μέρος στο οποίο θα αντιμετωπίσουμε τον πελάτη αποκλειστικά και μόνο ως καταναλωτή που έρχεται να διαλέξει τα πιο στιλάτα διαθέσιμα γυαλιά, συχνά με βασικό κριτήριο το brand τους. Γι’ αυτό δε γεμίζουμε τους τοίχους με γυαλιά κάνοντας το κατάστημα μια τεράστια βιτρίνα. Ασφαλώς και το στυλ παίζει σημαντικό ρόλο -και το υποστηρίζουμε με εξαιρετικά brands αλλά και μεγάλη ποικιλία φακών για να αισθάνονται όμορφα οι πελάτες μας – αλλά πρέπει να δούμε εξίσου σοβαρά και το θέμα της υγείας των ματιών. Ο άνθρωπος που φοράει γυαλιά (ή που ετοιμάζεται να βάλει) είναι ένας άνθρωπος με μια πάθηση. Συνηθισμένη φυσικά, η οποία όμως πρέπει να εξυπηρετηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να του κάνει καλύτερη τη ζωή. Θέλουμε να προσφέρουμε κάτι εντελώς sur mesure στον καθένα και κυρίως με τη χρήση της τελευταίας λέξης της τεχνολογίας». 

Ο Γιώργος έχει μεγαλώσει μέσα στα οπτικά, η οικογένειά του έχει παράδοση μισού αιώνα στο χώρο. Μου εξηγεί με πολύ τεχνικούς όρους λεπτομέρειες για τους πολυεστιακούς φακούς που συνίσταται σε άτομα από τα 45 και μετά, λόφω πρεσβυωπίας, και παράλληλα μου αναλύει περήφανα τη λειτουργία ενός μηχανήματος λήψης παραμέτρων (μοναδικό στην Ελλάδα) που εγγυάται ακριβώς αυτήν την «εξατομικευμένη» εξυπηρέτηση. Κι αμέσως μετά, με συστήνει στους δύο βασικούς συνεργάτες του: την Πωλίνα Μπασιάρη, διπλωματούχο οπτικό, και τον Σπύρο Κωνσταντακόπουλο, διπλωματούχο οπτομέτρη στο Πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ.

Η επιστήμη της οπτομετρίας είναι κάτι που απασχολεί ιδιαίτερα τους Opticians. Είτε γιατί είναι κάπως παρεξηγημένη στη χώρα μας, είτε γιατί γίνεται με βεβιασμένο τρόπο κάπου μεταξύ του καταστήματος οπτικών και του οφθαλμίατρου. Ο κόσμος δεν ελέγχει όσο συχνά πρέπει την όρασή του και είναι γεγονός ότι συχνά παραπέμπουμε σε οφθαλμίατρο ανθρώπους που δεν είχαν σκοπό να τον επισκεφτούν αλλιώς  Όπως και να έχει οι συστάσεις του Σπύρου είναι εξαιρετικές κι ανεβαίνουμε στον όροφο. Αρχίζει το fan part. ήρθε η ωρα να αναμετρηθώ με την όποια «τύφλα» μου. «Λένε ψέματα κατά τη διάρκεια της εξέτασης;», ρωτάω τον Σπύρο. «Μερικές φορές. Αλλά ευτυχώς έχουμε και την εμπειρία και τις μεθόδους να καταλήγουμε σε σωστά αποτελέσματα ανεξάρτητα με τις απαντήσεις τους».

Αρχίζει το τεστ. Ας μιλήσουν οι φωτό…

Η εξέταση είναι όντως αρκετά διαφορετική. «Συνήθως όσοι έχουν κάποια πάθηση έρχονται και ζητάνε μια εξέταση πάνω σε αυτήν, αλλά μόλις βλέπουν ότι γίνεται με έναν τρόπο που δεν έχουν συνηθίσει, μου λένε ότι θέλουν να κάνουν όλον τον έλεγχο», λέει ο Σπυρος ενώ περνάμε σε μια πλήρη φωτογράφιση του οφθαλμού με τα ειδικά μηχανήματα και τσεκάρουμε από το εξωτερικό μέρος των ματιών (π.χ. για βλεφαρίτιδα – πάθηση που είναι κάτι σαν την πιτιρίδα των βλεφαρίδων κτλ.) μέχρι το εσωτερικόκι άλλες. Μαθαίνω διάφορα, άγνωστα μέχρι πρότινος, πράγματα. Ας πούμε ότι δεν βλέπουμε με το μάτι. Βλέπουμε με το μυαλό. Το μάτι συγκεντρώνει οπτικές φωτεινές πληροφορίες, στη συνέχεια τις μεταφέρει στην περιοχή 17 στο πίσω μέρος του εγκεφάλου, πάνω απ’ τον αυχένα, κι εκεί μετατρέπονται σε οπτικό υλικό και εικόνα. Γι΄αυτό αν φάμε καμια γερή πίσω στο σβέρκο, λέμε πώς βλέπουμε «αστράκια».

Φυσικά, έχω τις απορίες που θα έχετε κι εσεις. Είμαστε όλη μέρα μπροστά σε μια οθόνη (κάθε φορά και διαφορετικού μεγάθους), πόσο επιβλαβές είναι για τα μάτια μας αυτό; Μου απαντάνε ότι αφού δεν μπορούμε να σταματήσουμε να είμαστε πάνω από το smartphone ή το tablet για τόση πολλή ώρα, μπορούμε να φοράμε φακούς που μας προστατεύουν από το μπλε φως που ακτινοβολούν τέτοιες οθόνες. Και ότι μετά από μια ώρα εντατικής προσήλωσης π.χ. στον υπολογιστή, καλό είναι να κάνουμε 5 λεπτά διάλειμμα κοιτάζοντας τον ορίζοντα (όχι την τηλεόραση). Και ότι ακόμα κι αν αισθανόμαστε ότι βλεπουμε σαν αετοί, κάθε δύο χρόνια δεν είναι κακό να κάνουμε έναν έλεγχο αφού συνήθως οι περισσότεροι το παρατάμε μετά το σχολείο.

Μετά την εξέταση, κι αφού έχω το χαρτί με τις μετρήσεις κατεβαίνουμε πάλι στο ισόγειο όπου με περιμένουν ο Γιώργος και η Πωλίνα. «Εδω ξεκινάνε τα άλλα δύο κομμάτια της δουλειάς μας, αφού αν έχει διαπιστωθεί κάτι, πρέπει να βρούμε τι λύση θα δοθεί στο πρόβλημα και να διαλέξουμε ανάμεσα σε μια μεγάλη γκάμα φακών και σκελετών ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός. Συνήθως, ο κόσμος προτιμά τους σκελετούς που ακολουθούν τις τάσεις της μόδας. Δυστυχώς, σε σχέση με τους φακούς, η ενημέρωση είναι ελλειπής. Εμείς είμαστε εδώ για να καθοδηγήσουμε». καταλήγει ο Γιώργος Κορτέσης. 

Εγώ πάντως τα γυαλιά δε θα τα γλιτώσω, ήταν η ετυμηγορία…