09/2011
Όταν χτίστηκε η κατοικία στην οποία θα «ξεναγηθείτε» παρακάτω και μέχρι πριν από περίπου δέκα χρόνια, η Σέριφος ήταν ένα από τα τελευταία νησιά των Κυκλάδων που είχαν μόλις αρχίσει να αναπτύσσονται. Ορισμένοι την αποκαλούσαν «άγρια και αφιλόξενη». Για τους πιστούς που την επισκέπτονται σταθερά, αυτή η «αγριάδα» είναι και το βασικό στοιχείο που τους έκανε να την ερωτευτούν.
Στη νότια πλευρά της Σερίφου, κοντά στην παραλία Καλό Αμπέλι, βρίσκεται το Χωματοβούνι, μια περιοχή με έντονες κλίσεις και άφθονα καλοσχηματισμένα βράχια που δεσπόζουν στην πλαγιά, σαν ανεξάρτητοι χαρακτήρες μέσα σε χωμάτινο σκηνικό. «Άλλα βράχια σε σχήμα πεταλούδας έτοιμα να ανοίξουν τα φτερά τους και να απογειωθούν και άλλα σαν μεγάλα στρογγυλά αυγά που έχουν συνάψει μία “εύθραυστη” ισορροπία με το περιβάλλον. Μέσα σε αυτό το φαινομενικά αφιλόξενο τοπίο μόνο ο αετός θα μπορούσε να φτιάξει την φωλιά του», όπως περιγράφει την τοποθεσία και τη σκέψη πίσω από τον σχεδιασμό της εξοχικής κατοικίας που ανέλαβε το αρχιτεκτονικό γραφείο Sinas Architects.
Η κατοικία βαφτίστηκε «Αετοφωλιά» και αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα, ενώ το βασικό της κομμάτι με τους τρεις κοιτώνες βρίσκεται στο κατώτερο από αυτά. Η πρόσβαση γίνεται από την πίσω πλευρά της -μέσω κλιμακοστασίου που σαν να κόβει το κτίριο στη μέση- προκειμένου να οδηγήσει τους επισκέπτες στην κεντρική βεράντα, σ’ ένα μπαλκόνι με ανεμπόδιστη θέα στη θάλασσα, στον όρμο του Καλού Αμπελίου και στο γραφικό νησάκι Γαρμπιά.
Παράλληλα, έχει δημιουργηθεί ακόμη μία βεράντα που συνορεύει με την κουζίνα στην δυτική πλευρά του κτιρίου. «Έγινε προσπάθεια να υπάρχει πάντα η δυνατότητα να προστατευτεί ο χρήστης από τα στοιχεία της φύσης ενώ απολαμβάνει την ηρεμία του τοπίου», εξηγεί ο αρχιτέκτονας του έργου, Γιώργος Σίνας.
Ο ξενώνας έχει τοποθετηθεί πάνω στην κυρίως κατοικία. Περιλαμβάνει δικό του λουτρό, κουζίνα και τζάκι. «Κατ’ αυτό τον τρόπο ο φιλοξενούμενος έχει απόλυτη ιδιωτικότητα και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από άποψη θέας. Εκμεταλλεύεται το δώμα της κυρίως κατοικίας ως μεγάλη βεράντα. Τέλος, ένα μικρότερο κτίσμα σαν κελί που λειτουργεί και αυτό σαν μικρός ξενώνας έχει τοποθετηθεί εντελώς ανεξάρτητα, στο υψηλότερο επίπεδο».
Το ιδιόμορφο σχήμα της κατοικίας εξυπηρετεί δυο ανάγκες κατά το αρχιτεκτονικό γραφείο: Από τη μια δημιουργεί πολλαπλές βεράντες προστατευμένες από τον ήλιο και τους δυνατούς ανέμους του Αιγαίου και από την άλλη σπάει το κτίριο σε επιμέρους μικρότερους και ακανόνιστους όγκους. Το βασικό στοιχείο δόμησης είναι η πέτρα που προέκυψε εξ ολοκλήρου από τις εκσκαφές.
«Σε συνδυασμό με το χρώμα του αρμολογήματος επιτυγχάνεται ένα χρώμα αντίστοιχο με του τοπίου. Όλες αυτές οι επιλογές επιτρέπουν στο κτίριο να ενσωματωθεί απόλυτα και φυσικά μέσα στο αυθεντικό, άγριο τοπίο. Εξωτερικά η κατοικία συνδυάζει όλα τα δομικά στοιχεία του νησιού όπως είναι η πέτρα, το χώμα, τις καλαμωτές, το ξύλο με τα φυσικά του χρώματα δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα παραδοσιακή. Εσωτερικά επιλέχθηκε το δροσερό λευκό ως το δεσπόζον χρώμα και μία αισθητική πιο σύγχρονη. Η πέτρα βάφτηκε χωρίς να σοβατιστεί. Τα δάπεδα, που είναι όλα βιομηχανικά στο εξωτερικό της κατοικίας και τσιμεντοκονία στο εσωτερικό της, σε προσκαλούν να περπατάς ξυπόλητος και να ξεχάσεις την ύπαρξη των παπουτσιών», κατά τον αρχιτέκτονα.