H Ναταλία Γκαβέζου Ulyana λέει και κλαίει

Σήμερα θα κάνουμε ένα ταξίδι στα βαθύτατα κεντρικά τούτης της corporate επιχείρησης και θα μάθετε την αλήθεια πίσω από όλα τα κείμενα συλλογών. Λατρεύουμε τα κείμενα συλλογών, είναι τα αγαπημένα μας. Αλλά είναι λίγο άπειρα, και μεις απλές υπάλληλοι με actual δουλειές ενώ περιμένουμε να γίνουμε γόνοι (Σταύρο Νιάρχο ακόμα να με πάρεις τηλέφωνο). Οπότε με το που σκάει νέο κύμα συλλογών η συζήτηση πάει κάπως έτσι:

-@$#& πάλι βγαίνουν συλλογές
-αλήθεια; Πω ρε !$(%#
-ναι άσε
-πάω να δω

5 λεπτά αργότερα:

-καλά αυτό το είδες; Υπέροχο;
-ρε έχω πάθει πλάκα
-θα του γράψω ξεχωριστό κείμενο, δεν γίνεται
-ε ναι, λογικό

Στα spring couture 2015 αυτός ο διάλογος έγινε πολύ νωρίς, γιατί η Ulyana Sergeenko ήταν από τις πρώτες που έβγαλε τη συλλογή της.

Γεννημένη στο Καζακστάν, η Ulyana δεν είναι αυτό που λέμε trained designer. Δεν σπούδασε μόδα, δεν μαθήτευσε δίπλα σε μεγάλα ονόματα, δεν διετέλεσε creative director σε μεγάλους οίκους. Ήταν απλά μια πολύ πλούσια ρωσίδα, η οποία αγόραζε τα ακριβά φορέματα των οίκων (από αυτά που αναρωτιόμαστε ‘μα καλά, τα αγοράζει καμία στ αλήθεια;) και όταν είδε σχέδια τα οποία είχαν δημιουργηθεί με δικές τις παρεμβάσεις (την έχουν αυτή τη δύναμη οι παραπολυπλούσιες) στην πασαρέλα είπε ‘fuck it, θα κάνω δικό μου οίκο, θα σας δείξω εγώ, θα δείτε τι θα πάθετε’.
Την πρώτη της συλλογή την παρουσίασε το 2011, στην εβδομάδα μόδας στο Παρίσι, μαζί με όλες τις υπόλοιπες couture συλλογές, κάτι που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από τους ακαδημαικούς της μόδας που την είδανε σαν μια σοσιαλιτέ που κάνει πράγματα με τα λεφτά του άντρα της, του 42ου πιο πλούσιου άντρα της Ρωσίας. 4 χρόνια, και αρκετές διάσημες πελάτισσες αργότερα, κανείς δεν τα θυμάται όλα αυτά.

Στην couture συλλογή της για την άνοιξη του 2015, άντλησε έμπνευση από τα αγαπημένα της θέματα, την ρώσικη παράδοση, τις γείτονες χώρες Αρμενία και Γεωργία και τις κούκλες με τις παραδοσιακές στολές. Με έντονα τα σημάδια των επιρροών τους, υπάρχουν ρούχα κονσεπτικά, γεωμετρικά, με κοψίματα και πτυχώσεις αλλά στον αντίποδα και κομμάτια πιο ευκολοφόρετα, όπως αυτή η κόκκινη ολόσωμη φόρμα που νιώθω να με καλεί. Ακόμα και το νυφικό της συλλογής είναι απο αυτά τα λευκά φορέματα που μπορούν να φορεθούν σε κάποιο χαλί και οι κριτικές την άλλη μέρα να γράφουν πόσο δύσκολο είναι να φορέσεις λευκό που δεν θυμίζει νυφικό και πως αυτό τα καταφέρνει. Δεν ξέρω αν είναι όλα ρούχα που θα τα κατάφερναν στον έξω κόσμο, όμως εδώ με το λιτό γαλάζιο φόντο να τα τονίζει ακόμα περισσότερο είναι από τις ωραιότερες συλλογές που έχω δει.

Μπορείς να διαβάζεις όλα τα κείμενα της Χρύσας Οικονομοπούλου στο www.fashionism.gr