Όλοι τους με αποθάρρυναν. Ή σχεδόν όλοι. «Τι θα πας να κάνεις στην Σουηδία καλοκαιριάτικα;» «Τόσα ωραία νησιά έχουμε για να περάσεις το καλοκαίρι σου.» Υπήρχαν ακόμη πιο ακραίες αντιδράσεις όπως «Είσαι τρελή;». Ναι, τρελή κι αλλοπαρμένη.
Το λεωφορείο με παράτησε σε μία στάση στη μέση του πουθενά, γύρω στα 80 χλμ. από την «Θεσσαλονίκη» της Σουηδίας, το Γκέτενμποργκ. Γύρω-γύρω μόνο καταπράσινα δάση, με πολύ ψηλά δέντρα κι ευτυχώς ένα άτομο στην στάση με μετέφερε στην φάρμα που θα ήταν ο τελικός προορισμός.
Ένας λυγερός και καλοστεκούμενος άντρας με καταγάλανα μάτια και μούσι καλωσορίζει τον κόσμο στην είσοδο, δείχνει τα κατατόπια και μοιράζει ένα πιάτο φαΐ. Φυσικά vegan γίνανε όλοι εκεί, θέλανε, δεν θέλανε, ένεκεν αποτοξίνωσης και ηθικών λόγων κατά της κρεατοβιομηχανίας.
Ας μπούμε όμως στο παρασύνθημα, ο λόγος που βρέθηκα εκεί ήταν οι δύο λέξεις που θα λατρέψετε μέχρι το τέλος της παραγράφου: Ανταλλαγές Νέων ή αγγλιστί Youth Exchanges. Το μεγαλύτερο καλό που έκανε η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν το Erasmus. Οι ανταλλαγές αυτές λοιπόν είναι κομμάτι του Erasmus+ και χρηματοδοτούνται από την Ε.Ε.. Δηλαδή, διαμονή και πλήρης διατροφή είναι εξασφαλισμένες και το μόνο που έχεις να βάλεις εσύ είναι τα μεταφορικά, τα οποία όμως σου τα καλύπτουν 2-3 μήνες μετά το πέρας του προγράμματος, ανάλογα με την χιλιομετρική απόσταση που έκανες.
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα ανταλλαγής, από την Hellas for Us, ήταν μία κατηγορία από μόνο του, καθώς είχε πολύ ιδιαίτερο θέμα, το “L.A.R.P”, που πάει να πει live action role-playing. Με λίγα λόγια, οι παίκτες ενσαρκώνουν έναν ρόλο στην πραγματικότητα και όχι μόνο πίσω από την οθόνη του υπολογιστή τους, όπως γίνεται συνήθως στα -αγαπημένα των αντρών- roleplaying παιχνίδια σαν το World Of Warcraft .
Στο ζωντανό αυτό παιχνίδι ρόλων, οι συμμετέχοντες δημιουργούν τους δικούς τους χαρακτήρες και ενεργούν βάσει σεναρίου, σε πραγματικό χώρο και χρόνο, ντυμένοι με ιδιαίτερα κοστούμια. Δεν είναι ακριβώς ούτε παιχνίδι, ούτε θέατρο, περιέχει κάτι και από τους δύο κόσμους.
Για να πετύχει στ’ αλήθεια, απαιτεί μια προετοιμασία. Αυτήν την προετοιμασία έκαναν πενήντα άτομα από όλη την Ευρώπη την πρώτη εβδομάδα στην τεράστια φάρμα. Σκληραγωγήθηκαν, έμαθαν ένα κάρο πράγματα για την ζωή στη φύση, για τα βότανα και τα μούρα που τους περιέβαλαν.
Παρακολούθησαν εργαστήρια θεάτρου και αυτοσχεδιασμού και όξυναν την φαντασία τους, καθώς και εργαστήρια μάχης μαζί με τους κανόνες που συνοδεύουν μια αληθινή μάχη -για να μην υπάρξουν θύματα βασικά. Το δίχως άλλο, ανακάλυψαν πολλά για τον κόσμο των Βίκινγκς, την μυθολογία, τους θεούς των Βόρειων Χωρών και την ιστορία τους. Φυσικά, μιας και βρίσκονταν σε σκανδιναβικό έδαφος, χρησιμοποιούσαν τους πόρους που τους έδινε η γη με βιώσιμο τρόπο και δεν σπατάλησαν τίποτα. Τίποτα όμως, ούτε σταγόνα.
Η μόνη επαφή με τον πολιτισμό που είχαν αυτές τις μέρες ήταν όλο κι όλο ένα σπιτάκι, όπου δεν έμπαιναν παραμόνο αν ήθελαν κάτι συγκεκριμένο ή για τα 5’ της ημέρας που τους έδιναν πρόσβαση στο Ίντερνετ. Ακόμη και οι συνθήκες υγιεινής πίεζαν τα όριά τους αφού οι τουαλέτες δεν ήταν οι συνηθισμένες, αλλά οι αποκαλούμενες στεγνές και τα ντουζ στο σπίτι δεν προσφέρονταν με αφθονία, διότι οι διοργανωτές ήθελαν όντως να τους βάλουν στο κλίμα ότι ζούνε μόνοι στη φύση. Ακόμη να πιστέψουν τι πέρασαν και τι άντεξαν! Το μόνο σίγουρο είναι πως ήταν μια τεράστια εμπειρία ζωής και φανταστείτε τώρα αρχίζει το καλό…
Μετά το πέρας της μιας εβδομάδας και αφού οι καλεσμένοι φτιάξανε χαρακτήρα -πραγματικό και φανταστικό-, πήραν τα κοστούμια τους, οπλίστηκαν με τόλμη, πολλή όρεξη και πολλά μεσαιωνικά σπαθιά και τόξα (όχι αληθινά, για ευνόητους λόγους) και ξεκίνησαν το ταξίδι για το δάσος. Ναι, η φάρμα ήταν μόνο η αρχή. Το φορτηγάκι τους άφησε εδώ:
«Φτιάξτε το καταφύγιό σας και ζήστε!», ήταν εντολή. Σοκ έπαθαν όλοι αλλά περισσότερο η απελπισία κυρίευσε τις μικρότερες ηλικίες που είχαν φρικάρει ήδη από την φάρμα και απλά ξέσπασαν εκεί που δεν μπορούσε να τους ακούσει πλέον κανείς. Χωρίς πολλά πολλά, άρχισαν να χτίζουν. Πήραν τα εργαλεία που τους άφησαν, πριόνια και τσεκούρια, έκοψαν κλαδιά και δέντρα ώσπου χτίσανε την πρώτη κατοικία.
Κι επειδή των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, έφτιαξαν φούρνο από πηλό και τούβλα. Το πρώτο τους γεύμα; Ζεστό ψωμί που ζύμωσαν κι έψησαν στον φούρνο τους. Πεινούσαν ήδη σαν λύκοι. Οι πρώτες μπουκιές που έβαλαν στο στόμα τους ήταν βγαλμένες απ’ τον Παράδεισο. Χωρίς ίχνος αστεϊσμού. Εκεί, εκτός των άλλων, έμαθαν να εκτιμούν τα απλά και σημαντικά πράγματα στην ζωή που συνήθως παραβλέπονται. Έστησαν λοιπόν όλοι τις σκηνές τους, τα καταφύγιά τους και μετά μαζεύτηκαν γύρω απ’ την φωτιά, ενώ ο ήλιος έκανε ακόμη αισθητή την παρουσία του. Λευκές νύχτες βλέπεις, δεν καταλάβαινες αν ήταν δέκα το πρωί ή δέκα το βράδυ. Είχε την φάση του όμως κι αυτό.
Το παιχνίδι ξεκίνησε. Στην αρχή όλοι μαγκωμένοι και μουδιασμένοι, προσπαθούσαν να μπουν στον ρόλο τους. Μέχρι την τρίτη ημέρα παιχνιδιού, είχαν γίνει εξπέρ, συζητούσαν για τα κατορθώματα τους και κατάστρωναν στρατηγικές για τις μάχες που θα ακολουθούσαν. Εκτός όμως από τους ρόλους τους και όσα περιελάμβανε αυτός, έμαθαν διάφορες χειροτεχνίες, όπως να σκαλίζουν το ξύλο και να φτιάχνουν ξύλινα κουτάλια και κούπες ή καλαθάκια από τον φλοιό του, να ράβουν πουγκάκια ή άλλα χρήσιμα αξεσουάρ και να κάνουν κανό στα σουηδικά φιόρδ.
Αν και κουρασμένοι, εξουθενωμένοι κι αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, το απόλαυσαν όσο τίποτα άλλο. Μπορεί να μην υπάρχουν φωτογραφίες από τις στιγμές που τους έκαναν να ανατριχιάσουν στ’ αλήθεια, αλλά όλοι θα θυμούνται την μάχη και τα τελετουργικά κάτω από την εκθαμβωτική σουηδική πανσέληνο. Τελικά η αποτοξίνωση τους έκανε καλό!
Υ.Γ.: Αν τρομάξατε από αυτό, καλά κάνατε. Οι εμπειρίες είναι για να μας τρομάζουν και να μας πηγαίνουν ένα βήμα πιο μακρυά από εκεί που νομίζαμε ότι μπορούσαμε να φτάσουμε.
Υ.Γ.2: Πάντως τα περισσότερα προγράμματα ΔΕΝ είναι έτσι. Είναι πολύ πιο απλά και πολιτισμένα. Αλλά αν είστε τόσο τρελοί, δοκιμάστε αντίστοιχες έμπειρες και δεν θα χάσετε. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα γκουγκλάρισμα.
*Ο ελληνικός σύλλογος για LARP έχει το ακόλουθο group στο Facebook.
