Την ώρα που στην Ελλάδα γνωρίζουμε σιγά-σιγά την τεχνολογία επικοινωνίας κοντινού πεδίου (near field communication ή NFC), σε άλλες χώρες την έχουν βάλει για τα καλά στη ζωή τους. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, συγκεκριμένα, οι συνδρομητές της εταιρείας EE (πάροχος υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας) είναι σε θέση να πληρώνουν για το εισιτήριό τους στα λεωφορεία του Λονδίνου περνώντας απλά το κινητό τους πάνω από τον ειδικό αισθητήρα. Οι Λονδρέζοι είναι συνηθισμένοι να χρησιμοποιούν μαγνητικές κάρτες με NFC τεχνολογία, τις περίφημες Oyster cards, τις οποίες «σκανάρουν» μπαίνοντας στα ΜΜΜ. Οι κάρτες αυτές, για τους πελάτες της ΕΕ, αντικαθίστανται από τα κινητά τους τηλέφωνα –εφ’ όσον αυτά υποστηρίζουν NFC φυσικά- και μάλιστα, στα λεωφορεία θα προστεθεί και το μετρό μέσα στον άλλο μήνα.
Η είδηση αυτή φέρνει στην επιφάνεια το μεγάλο στοίχημα της αγοράς τεχνολογίας τα τελευταία χρόνια που δεν είναι άλλο από τη μείωση των βασικών αντικειμένων που κουβαλά πάνω του κανείς από τρία σε δύο: το τρίπτυχο «κλειδιά-πορτοφόλι-κινητό» δηλαδή να συμπτυχθεί κατά το 1/3 και με δεδομένο ότι το κινητό και τα κλειδιά παραμένουν, το πορτοφόλι είναι εκείνο που συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες να αποτελέσει σύντομα παρελθόν από τις τσέπες μας. Ήδη τα κινητά χρησιμοποιούνται από πολλούς παρόχους για την πραγματοποίηση ανέπαφων συναλλαγών χαμηλής αξίας. Η ΕΕ παρέχει στους συνδρομητές της τη δυνατότητα να πληρώσουν με το κινητό τους για ποσά έως και £20 σε αλυσίδες καταστημάτων όπως τα McDonalds, τα Greggs και τα Nero.
Θα μπορούσε κάτι τέτοιο να αποδειχθεί ασφαλές και αξιόπιστο; Το NFC χαρακτηρίζεται ως μία από τις πλέον ασφαλείς τεχνολογίες την ώρα που για την επιβεβαίωση των συναλλαγών, υπάρχει πάντα η δυνατότητα εισαγωγής ενός κωδικού ασφαλείας τύπου PIN. Το στοίχημα είναι να αγκαλιάσουν το όλο εγχείρημα όχι μόνο οι εταιρείες που κυριαρχούν στην αγορά του πλαστικού χρήματος (Visa, MasterCard, American Express) αλλά και τα καταστήματα λιανικής: ας ρίξει μια ματιά π.χ. κάποιος στο Λονδίνο για τις αλυσίδες που υποστηρίζουν πιστωτικές με λειτουργία NFC και κατόπιν ας κάνει το ίδιο και στην Αθήνα και θα διαπιστώσει τη διαφορά φάσης και κουλτούρας.
Στην εποχή που το χρήμα διακινείται ψηφιακά, μέσω e-banking, m-banking και καρτών (χρεωστικές και πιστωτικές), πόσο παράλογο θα ήταν λοιπόν κάποιος να μπορεί να πληρώνει απ’ ευθείας από το κινητό του για τα εισιτήρια του λεωφορείου, το αντίτιμο του πάρκινγκ, την είσοδο στο σινεμά ή ακόμα και το φαγητό του σε ένα εστιατόριο; Καθόλου, φτάνει όμως να του το επιτρέψουν.
